1 Il n'y a point d'homme si hardi qui l'ose réveiller; et qui se tiendra debout devant moi?
2 Qui m'a fait des avances, et je lui rendrai? Tout ce qui est sous les cieux est à moi.
3 Je ne me tairai pas sur ses membres, sur ses forces, et sur la beauté de sa stature.
4 Qui a soulevé le dessus de son vêtement? Qui est entré dans sa double mâchoire?
5 Qui a ouvert les portes de sa gueule? La terreur est autour de ses dents.
6 Ses puissants boucliers sont superbes; ils sont fermés, étroitement scellés.
7 Ils se touchent l'un l'autre, le vent ne passe point entre eux.
8 Ils sont adhérents l'un à l'autre; ils se tiennent, ils ne se séparent point.
9 Ses éternuements jettent un éclat de lumière, et ses yeux sont comme les paupières de l'aurore.
10 De sa bouche sortent des lueurs, et s'échappent des étincelles de feu.
11 De ses narines sort une fumée, comme d'un vase qui bout ou d'une chaudière.
12 Son souffle enflammerait des charbons, et une flamme sort de sa gueule.
13 Dans son cou réside la force, et la terreur marche devant lui.
14 Les fanons de sa chair sont adhérents; ils sont massifs, inébranlables.
15 Son cœur est massif comme une pierre, massif comme la meule de dessous.
16 Quand il se lève, les plus forts tremblent, ils défaillent d'effroi.
17 Quand on l'approche, l'épée ne sert à rien, ni la lance, ni le dard, ni la cuirasse.
18 Il regarde le fer comme de la paille, et l'airain comme du bois pourri.
19 La flèche ne le fait pas fuir, les pierres de la fronde sont pour lui comme du chaume;
20 Comme du chaume, la massue; il se rit du frémissement des javelots.
21 Son ventre a des tessons pointus: il étend une herse sur le limon.
22 Il fait bouillonner le gouffre comme une chaudière, il rend la mer semblable à un vase de parfumeur.
23 Il laisse après lui une trace brillante, on dirait sur l'abîme une blanche chevelure.
24 Il n'a pas son pareil sur la terre; il a été fait pour ne rien craindre.
25 Il regarde tout ce qui est élevé; il est roi des plus fiers animaux.
1 Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?
2 Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?
3 Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?
4 Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?
5 Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?
6 Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?
7 Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?
8 Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.
9 Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.
10 Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?
11 Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.
12 Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.
13 Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?
14 Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.
15 Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;
16 Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;
17 Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.
18 Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.
19 El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.
20 El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.
21 Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.
22 Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.
23 La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.
24 Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.
25 Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.
26 Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.
27 Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.
28 Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.
29 Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.
30 Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.
31 Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.
32 La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.
33 Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.
34 Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.