1 Et Job prit la parole, et dit:

2 Certainement, je sais qu'il en est ainsi; et comment l'homme serait-il juste devant Dieu?

3 S'il veut plaider avec lui, il ne lui répondra pas une fois sur mille.

4 Il est habile en son intelligence, et puissant en sa force: qui lui a résisté et s'en est bien trouvé?

5 Il transporte les montagnes, et elles ne le savent pas; il les bouleverse en sa fureur;

6 Il fait trembler la terre sur sa base, et ses colonnes sont ébranlées.

7 Il parle au soleil, et le soleil ne se lève pas; et il met un sceau sur les étoiles.

8 Seul, il étend les cieux, et il marche sur les hauteurs de la mer.

9 Il a créé la grande Ourse, l'Orion, et la Pléiade, et les régions cachées du midi.

10 Il fait de grandes choses qu'on ne peut sonder, de merveilleuses choses qu'on ne peut compter.

11 Voici, il passe près de moi, et je ne le vois pas; il passe encore, et je ne l'aperçois pas.

12 S'il ravit, qui le lui fera rendre? Qui lui dira: Que fais-tu?

13 Dieu ne revient pas sur sa colère; sous lui sont abattus les plus puissants rebelles.

14 Combien moins lui pourrais-je répondre, moi, et choisir mes paroles pour lui parler!

15 Quand j'aurais raison, je ne lui répondrais pas; je demanderais grâce à mon juge!

16 Si je le citais, et qu'il me répondît, je ne croirais pas qu'il voulût écouter ma voix,

17 Lui qui fond sur moi dans une tempête, et qui multiplie mes plaies sans motif.

18 Il ne me permet point de reprendre haleine; il me rassasie d'amertume.

20 Quand même je serais juste, ma bouche me condamnerait; je serais innocent, qu'elle me déclarerait coupable.

21 Je suis innocent. Je ne me soucie pas de vivre, je ne fais aucun cas de ma vie.

22 Tout se vaut! C'est pourquoi j'ai dit: Il détruit l'innocent comme l'impie.

23 Quand un fléau soudain répand la mort, il se rit des épreuves des innocents.

24 La terre est livrée aux mains des méchants; il couvre les yeux de ceux qui la jugent. Si ce n'est lui, qui est-ce donc

25 Mes jours ont été plus légers qu'un courrier; ils se sont enfuis, sans voir le bonheur;

26 Ils ont glissé comme des barques de roseaux, comme l'aigle qui fond sur sa proie.

27 Si je dis: Je veux oublier ma plainte, quitter mon air triste, et reprendre ma sérénité,

28 Je suis effrayé de toutes mes douleurs: je sais que tu ne me jugeras pas innocent.

29 Moi, je suis condamné, pourquoi me fatiguer en vain?

30 Quand je me laverais dans la neige, quand je purifierais mes mains dans la potasse,

31 Tu me plongerais dans le fossé, et mes vêtements m'auraient en horreur.

32 Car il n'est pas un homme comme moi pour que je lui réponde, pour que nous allions ensemble en justice.

33 Il n'y a pas d'arbitre entre nous, qui pose sa main sur nous deux.

34 Qu'il ôte sa verge de dessus moi, et que ses terreurs ne me troublent plus!

35 Alors je lui parlerai sans crainte; car, dans l'état où je me trouve, je ne suis plus à moi.

1 Ijob respondis kaj diris:

2 Certe, mi scias, ke tiel estas; Kaj kiel povas homo esti prava koncerne Dion?

3 Se li volus havi kun Li juĝan disputon, Li ne povus respondi al Li eĉ unu kontraŭ mil.

4 Li estas saĝa per Sia koro kaj potenca per Sia forto; Kiu kuraĝus stari kontraŭ Li kaj restus sendifekta?

5 Li forŝovas montojn, kaj ili eĉ ne rimarkas, Ke Li renversis ilin en Sia kolero;

6 Li skuas la teron de ĝia loko, Ke ĝiaj kolonoj tremas;

7 Li diras al la suno, kaj ĝi ne leviĝas, Kaj la stelojn Li sigelfermas;

8 Li sola etendas la ĉielon, Kaj Li iras sur la altaĵoj de la maro;

9 Li kreis la Grandan Ursinon, Orionon, kaj Plejadojn, Kaj la stelojn de la sudo;

10 Li faras neesploreblajn grandaĵojn, Kaj nekalkuleblajn mirindaĵojn.

11 Jen Li preteriros preter mi, kaj mi tion eĉ ne vidos; Li pasos, kaj mi eĉ ne rimarkos Lin.

12 Kiam Li kaptas, kiu malpermesus al Li? Kiu dirus al Li:Kion Vi faras?

13 Li estas Dio, kaj Lian koleron oni ne povas haltigi; Sub Li fleksiĝas la helpantoj de Rahab.

14 Des pli ĉu mi povus respondi al Li, Ĉu mi povus elekti vortojn kontraŭ Li?

15 Eĉ se mi estus prava, mi ne respondus; Sed mi nur petegus mian juĝanton.

16 Se mi vokus kaj Li respondus, Mi ne kredus, ke Li aŭdis mian voĉon,

17 Li, kiu povas frakasi min per ventego Kaj fari al mi senkulpe multe da vundoj.

18 Li ne permesas al mi trankviligi mian spiriton, Sed Li satigas min per maldolĉo.

19 Se oni volas forton, Li estas potenca; Se oni volas juĝon, kiu alvokos min?

20 Se mi montros mian pravecon, mia propra buŝo min kondamnos; Se mi montros min virtulo, Li montros min malbonagulo.

21 Mi estas senkulpa; mi ne zorgas pri mia animo, Mi abomenas mian vivon.

22 Ĉio estas egala; tial mi diras: Senkulpulon kaj malpiulon Li ambaŭ pereigas.

23 Kiam vipo subite ekbatas, Li ridas ĉe la elprovado de senkulpuloj.

24 La tero estas transdonita en la manon de malpiulo; La vizaĝon de ĝiaj juĝistoj Li kovras. Se ne Li, tiam kiu?

25 Miaj tagoj estis pli rapidpiedaj ol kuristo; Ili forkuris, ne vidis bonon;

26 Ili forkuris, kiel ŝipetoj el kano, Kiel aglo flugas al manĝotaĵo.

27 Se mi ekpensas:Mi forgesos mian plendon, Mi farlasos mian mienon, kaj mi min gajigos:

28 Tiam mi ektremas pro ĉiuj miaj suferoj; Mi scias, ke Vi ne rigardos min kiel senkulpan.

29 Mi restos ja malprava; Por kio do mi vane min turmentas?

30 Se mi lavus min per neĝa akvo Kaj purigus miajn manojn per lesivo,

31 Eĉ tiam Vi trempus min en koto, Kaj miaj vestoj min abomenus.

32 Ĉar Li ne estas homo simile al mi, Ke mi povu respondi al Li, Ke ni povu ambaŭ iri al juĝo.

33 Ne ekzistas inter ni arbitracianto, Kiu povus meti sian manon sur nin ambaŭ.

34 Li forigu de mi Sian vergon, Kaj Lia teruro ne timigu min;

35 Tiam mi ekparolos, kaj ne timos Lin, Ĉar ne tia mi estas en mi mem.