1 Parempi leipäkannikka ja rauha kuin juhlapidot ja riita.
2 Viisas orja pitää kurissa kunnottoman pojan ja pääsee perinnölle veljesten kanssa.
3 Hopealle sulatin, kullalle uuni, ihmisten sydämet tutkii Herra.
4 Heittiö kuuntelee ilkeitä puheita, kieroilija turmion sanoja.
5 Joka köyhää pilkkaa, herjaa hänen Luojaansa, vahingonilo ei jää rankaisematta.
6 Vanhusten kruununa ovat lastenlapset, lasten kunniana heidän isänsä.
7 Tyhmän suuhun ei sovi suora puhe eikä ruhtinaan huulille valhe.
8 Joka lahjoo, luulee lahjaansa onnenkiveksi: minne hän menee, hän menestyy.
9 Joka vaalii ystävyyttä, unohtaa loukkauksen, joka menneitä kaivelee, menettää ystävänsä.
10 Viisas ottaa moitteesta opikseen, sata lyöntiäkään ei paranna tyhmää.
11 Paha ihminen kapinoi ja kapinoi, kunnes kohtaa armottoman sanantuojan.
12 Tulkoon vaikka poikasensa menettänyt karhu, kunhan ei tyhmyri hulluudessaan!
13 Joka hyvän pahalla maksaa, vetää onnettomuuden kotinsa ylle.
14 Riita syntyy kuin rako patoon -- tuki se, ennen kuin vesi nousee!
15 Vapaus syylliselle, tuomio syyttömälle, kumpaakin Herra kammoksuu.
16 Mitä hyötyy tyhmyri rahoistaan? Viisautta hän ei ymmärrä ostaa.
17 Ystävän rakkaus ei koskaan petä, veli auttaa veljeä hädän hetkellä.
18 Mieletön se, joka lyö kättä ja menee toisesta takuuseen.
19 Joka rakastaa riitaa, rakastaa syntiä. Joka porttinsa korottaa, se etsii tuhoaan.
20 Väärämielinen ei onnea tavoita, kieroilijan kohtaa perikato.
21 Murheen saa, joka tyhmän siittää, houkan isä ei iloa tunne.
22 Iloinen sydän pitää ihmisen terveenä, synkkä mieli kuihduttaa ruumiin.
23 Jumalaton ottaa salaa lahjuksen ja vääristää oikeuden tien.
24 Viisas pitää silmänsä viisaudessa, tyhmän katse kiertelee maailman rantaa.
25 Tyhmä poika on isänsä murhe, katkera pettymys äidilleen.
26 Pahoin tehdään, jos syytöntä sakotetaan, oikeutta loukataan, jos ruoskitaan kunnian miestä.
27 Viisas se, joka sanojaan säästää, järkevä pitää päänsä kylmänä.
28 Hullukin käy viisaasta, jos on vaiti, järkevästä, ellei suutaan avaa.
1 Лучше кусок сухого хлеба, и с ним мир, нежели дом, полный заколотого скота, с раздором.
2 Разумный раб господствует над беспутным сыном и между братьями разделит наследство.
3 Плавильня – для серебра, и горнило – для золота, а сердца испытывает Господь.
4 Злодей внимает устам беззаконным, лжец слушается языка пагубного.
5 Кто ругается над нищим, тот хулит Творца его; кто радуется несчастью, тот не останется ненаказанным.
6 Венец стариков – сыновья сыновей, и слава детей – родители их.
7 Неприлична глупому важная речь, тем паче знатному – уста лживые.
8 Подарок – драгоценный камень в глазах владеющего им: куда ни обратится он, успеет.
9 Прикрывающий проступок ищет любви; а кто снова напоминает о нем, тот удаляет друга.
10 На разумного сильнее действует выговор, нежели на глупого сто ударов.
11 Возмутитель ищет только зла; поэтому жестокий ангел будет послан против него.
12 Лучше встретить человеку медведицу, лишенную детей, нежели глупца с его глупостью.
13 Кто за добро воздает злом, от дома того не отойдет зло.
14 Начало ссоры – как прорыв воды; оставь ссору прежде, нежели разгорелась она.
15 Оправдывающий нечестивого и обвиняющий праведного – оба мерзость пред Господом.
16 К чему сокровище в руках глупца? Для приобретения мудрости [у] [него] нет разума.
17 Друг любит во всякое время и, как брат, явится во время несчастья.
18 Человек малоумный дает руку и ручается за ближнего своего.
19 Кто любит ссоры, любит грех, и кто высоко поднимает ворота свои, тот ищет падения.
20 Коварное сердце не найдет добра, и лукавый язык попадет в беду.
21 Родил кто глупого, – себе на горе, и отец глупого не порадуется.
22 Веселое сердце благотворно, как врачевство, а унылый дух сушит кости.
23 Нечестивый берет подарок из пазухи, чтобы извратить пути правосудия.
24 Мудрость – пред лицем у разумного, а глаза глупца – на конце земли.
25 Глупый сын – досада отцу своему и огорчение для матери своей.
26 Нехорошо и обвинять правого, [и] бить вельмож за правду.
27 Разумный воздержан в словах своих, и благоразумный хладнокровен.
28 И глупец, когда молчит, может показаться мудрым, и затворяющий уста свои – благоразумным.