1 Herra, muista, mitä meille on tapahtunut. Katso, miten meitä on häväisty.
2 Perintömaamme on joutunut vieraille, omat kotimme muukalaisille.
3 Meistä on tullut orpoja, isättömiä, äitimme ovat leskiä.
4 Meidän täytyy maksaa vedestä, jota juomme, meidän täytyy ostaa polttopuut.
5 Vainoojat ovat niskassamme. Me uuvumme, emme saa levätä.
6 Me turvasimme milloin Egyptiin, milloin Assyriaan saadaksemme leipää.
7 Isämme tekivät syntiä. Heitä ei enää ole, me saamme kantaa heidän syntiensä seuraukset.
8 Orjat hallitsevat meitä, kukaan ei vapauta meitä heidän vallastaan.
9 Henkemme kaupalla me hankimme leipämme, autiomaasta uhkaa rosvojen miekka.
10 Ihomme halkeilee kuin saviuuni, nälkä polttaa ruumistamme.
11 Naiset raiskataan Siionissa, nuoret tytöt Juudan kaupungeissa.
12 Valloittajat hirttävät ylhäiset miehemme, vanhimpiamme he halveksivat.
13 Nuoret miehet joutuvat pyörittämään jauhinkiviä, pojat kompastelevat puukuormien alla.
14 Vanhimmat eivät enää kokoonnu kaupunginportille, nuoret miehet eivät näppäile soittimia.
15 Sydämestämme on ilo kuollut, tanssimme on vaihtunut suruksi.
16 Seppele on pudonnut päästämme. Voi meitä, paljon olemme tehneet syntiä!
17 Olemme itkeneet silmämme sokeiksi, sydämemme on sairas.
18 Siionin vuori on jäänyt autioksi, sakaalit siellä juoksentelevat.
19 Sinä, Herra, hallitset ikuisesti, sinun valtaistuimesi pysyy polvesta polveen.
20 Miksi sinä tyystin unohdat meidät, miksi hylkäät ainiaaksi?
21 Herra, anna meidän palata luoksesi, niin me palaamme. Uudista päivämme entiselleen.
22 Totisesti, sinä olet hylännyt meidät, ankara on sinun vihasi!
1 Lembra-te, Jeová, do que nos tem acontecido: Considera e olha para o nosso opróbrio.
2 A nossa herança passou a estrangeiros, As nossas casas a forasteiros.
3 Somos órfãos sem pai, Nossas mães são como viúvas.
4 A nossa água por dinheiro a temos bebido, A nossa lenha nos é vendida.
5 Os nossos perseguidores estão sobre os nossos pescoços, Estamos cansados e não temos descanso.
6 Submetemo-nos aos egípcios, E aos assírios, para sermos fartos de pão.
7 Nossos pais pecaram, e já não existem; E nós levamos as iniqüidades deles.
8 Servos dominam sobre nós, Não há quem nos livre da mão deles.
9 Com perigo das nossas vidas obtemos o nosso pão, Por causa da espada do deserto.
10 A nossa pele está abraseada como um forno, Por causa do calor ardente da fome.
11 Humilharam as mulheres em Sião, As donzelas nas cidades de Judá.
12 Foram pendurados pelas mãos os príncipes, As faces dos anciãos não foram honradas.
13 Os mancebos levaram a mó, E os meninos tropeçaram debaixo das cargas de lenha,
14 Os anciãos deixaram de se assentar nas portas, Os moços deixaram da sua música.
15 Desvaneceu-se o gozo do nosso coração; Converteu-se em lamentação a nossa dança.
16 Caiu da nossa cabeça a coroa, Ai de nós! porque temos pecado.
17 Portanto desmaia o nosso coração; Por isso se escurecem os nossos olhos.
18 Pelo monte de Sião, que está desolado, Os chacais andam por ele.
19 Tu, Jeová, permaneces para sempre; O teu trono subsiste de geração em geração.
20 Por que te esqueces de nós para sempre; E nos abandonas por tanto tempo?
21 Converte-nos a ti, Jeová, e seremos convertidos; Renova os nossos dias como dantes;
22 Se é que não nos tens de todo rejeitado, Se é que não estás sobremaneira irado contra nós.