1 If I speak in the tongues of men and of angels, but have not love, I am a noisy gong or a clanging cymbal.

2 And if I have prophetic powers, and understand all mysteries and all knowledge, and if I have all faith, so as to remove mountains, but have not love, I am nothing.

3 If I give away all I have, and if I deliver my body to be burned, but have not love, I gain nothing.

4 Love is patient and kind; love is not jealous or boastful;

5 it is not arrogant or rude. Love does not insist on its own way; it is not irritable or resentful;

6 it does not rejoice at wrong, but rejoices in the right.

7 Love bears all things, believes all things, hopes all things, endures all things.

8 Love never ends; as for prophecies, they will pass away; as for tongues, they will cease; as for knowledge, it will pass away.

9 For our knowledge is imperfect and our prophecy is imperfect;

10 but when the perfect comes, the imperfect will pass away.

11 When I was a child, I spoke like a child, I thought like a child, I reasoned like a child; when I became a man, I gave up childish ways.

12 For now we see in a mirror dimly, but then face to face. Now I know in part; then I shall understand fully, even as I have been fully understood.

13 So faith, hope, love abide, these three; but the greatest of these is love.

1 εαν ταις γλωσσαις των ανθρωπων λαλω και των αγγελων αγαπην δε μη εχω γεγονα χαλκος ηχων η κυμβαλον αλαλαζον

2 και εαν εχω προφητειαν και ειδω τα μυστηρια παντα και πασαν την γνωσιν και εαν εχω πασαν την πιστιν ωστε ορη μεθιστανειν αγαπην δε μη εχω {VAR1: ουθεν } {VAR2: ουδεν } ειμι

3 και εαν ψωμισω παντα τα υπαρχοντα μου και εαν παραδω το σωμα μου ινα καυθησωμαι αγαπην δε μη εχω ουδεν ωφελουμαι

4 η αγαπη μακροθυμει χρηστευεται η αγαπη ου ζηλοι η αγαπη ου περπερευεται ου φυσιουται

5 ουκ ασχημονει ου ζητει τα εαυτης ου παροξυνεται ου λογιζεται το κακον

6 ου χαιρει επι τη αδικια συγχαιρει δε τη αληθεια

7 παντα στεγει παντα πιστευει παντα ελπιζει παντα υπομενει

8 η αγαπη ουδεποτε εκπιπτει ειτε δε προφητειαι καταργηθησονται ειτε γλωσσαι παυσονται ειτε γνωσις καταργηθησεται

9 εκ μερους γαρ γινωσκομεν και εκ μερους προφητευομεν

10 οταν δε ελθη το τελειον τοτε το εκ μερους καταργηθησεται

11 οτε ημην νηπιος ως νηπιος ελαλουν ως νηπιος εφρονουν ως νηπιος ελογιζομην οτε δε γεγονα ανηρ κατηργηκα τα του νηπιου

12 βλεπομεν γαρ αρτι δι εσοπτρου εν αινιγματι τοτε δε προσωπον προς προσωπον αρτι γινωσκω εκ μερους τοτε δε επιγνωσομαι καθως και επεγνωσθην

13 νυνι δε μενει πιστις ελπις αγαπη τα τρια ταυτα μειζων δε τουτων η αγαπη