1 It was now two days before the Passover and the feast of Unleavened Bread. And the chief priests and the scribes were seeking how to arrest him by stealth, and kill him;
2 for they said, "Not during the feast, lest there be a tumult of the people."
3 And while he was at Bethany in the house of Simon the leper, as he sat at table, a woman came with an alabaster flask of ointment of pure nard, very costly, and she broke the flask and poured it over his head.
4 But there were some who said to themselves indignantly, "Why was the ointment thus wasted?
5 For this ointment might have been sold for more than three hundred denarii, and given to the poor." And they reproached her.
6 But Jesus said, "Let her alone; why do you trouble her? She has done a beautiful thing to me.
7 For you always have the poor with you, and whenever you will, you can do good to them; but you will not always have me.
8 She has done what she could; she has anointed my body beforehand for burying.
9 And truly, I say to you, wherever the gospel is preached in the whole world, what she has done will be told in memory of her."
10 Then Judas Iscariot, who was one of the twelve, went to the chief priests in order to betray him to them.
11 And when they heard it they were glad, and promised to give him money. And he sought an opportunity to betray him.
12 And on the first day of Unleavened Bread, when they sacrificed the passover lamb, his disciples said to him, "Where will you have us go and prepare for you to eat the passover?"
13 And he sent two of his disciples, and said to them, "Go into the city, and a man carrying a jar of water will meet you; follow him,
14 and wherever he enters, say to the householder, `The Teacher says, Where is my guest room, where I am to eat the passover with my disciples?'
15 And he will show you a large upper room furnished and ready; there prepare for us."
16 And the disciples set out and went to the city, and found it as he had told them; and they prepared the passover.
17 And when it was evening he came with the twelve.
18 And as they were at table eating, Jesus said, "Truly, I say to you, one of you will betray me, one who is eating with me."
19 They began to be sorrowful, and to say to him one after another, "Is it I?"
20 He said to them, "It is one of the twelve, one who is dipping bread into the dish with me.
21 For the Son of man goes as it is written of him, but woe to that man by whom the Son of man is betrayed! It would have been better for that man if he had not been born."
22 And as they were eating, he took bread, and blessed, and broke it, and gave it to them, and said, "Take; this is my body."
23 And he took a cup, and when he had given thanks he gave it to them, and they all drank of it.
24 And he said to them, "This is my blood of the covenant, which is poured out for many.
25 Truly, I say to you, I shall not drink again of the fruit of the vine until that day when I drink it new in the kingdom of God."
26 And when they had sung a hymn, they went out to the Mount of Olives.
27 And Jesus said to them, "You will all fall away; for it is written, `I will strike the shepherd, and the sheep will be scattered.'
28 But after I am raised up, I will go before you to Galilee."
29 Peter said to him, "Even though they all fall away, I will not."
30 And Jesus said to him, "Truly, I say to you, this very night, before the cock crows twice, you will deny me three times."
31 But he said vehemently, "If I must die with you, I will not deny you." And they all said the same.
32 And they went to a place which was called Gethsem'ane; and he said to his disciples, "Sit here, while I pray."
33 And he took with him Peter and James and John, and began to be greatly distressed and troubled.
34 And he said to them, "My soul is very sorrowful, even to death; remain here, and watch."
35 And going a little farther, he fell on the ground and prayed that, if it were possible, the hour might pass from him.
36 And he said, "Abba, Father, all things are possible to thee; remove this cup from me; yet not what I will, but what thou wilt."
37 And he came and found them sleeping, and he said to Peter, "Simon, are you asleep? Could you not watch one hour?
38 Watch and pray that you may not enter into temptation; the spirit indeed is willing, but the flesh is weak."
39 And again he went away and prayed, saying the same words.
40 And again he came and found them sleeping, for their eyes were very heavy; and they did not know what to answer him.
41 And he came the third time, and said to them, "Are you still sleeping and taking your rest? It is enough; the hour has come; the Son of man is betrayed into the hands of sinners.
42 Rise, let us be going; see, my betrayer is at hand."
43 And immediately, while he was still speaking, Judas came, one of the twelve, and with him a crowd with swords and clubs, from the chief priests and the scribes and the elders.
44 Now the betrayer had given them a sign, saying, "The one I shall kiss is the man; seize him and lead him away under guard."
45 And when he came, he went up to him at once, and said, "Master!" And he kissed him.
46 And they laid hands on him and seized him.
47 But one of those who stood by drew his sword, and struck the slave of the high priest and cut off his ear.
48 And Jesus said to them, "Have you come out as against a robber, with swords and clubs to capture me?
49 Day after day I was with you in the temple teaching, and you did not seize me. But let the scriptures be fulfilled."
50 And they all forsook him, and fled.
51 And a young man followed him, with nothing but a linen cloth about his body; and they seized him,
52 but he left the linen cloth and ran away naked.
53 And they led Jesus to the high priest; and all the chief priests and the elders and the scribes were assembled.
54 And Peter had followed him at a distance, right into the courtyard of the high priest; and he was sitting with the guards, and warming himself at the fire.
55 Now the chief priests and the whole council sought testimony against Jesus to put him to death; but they found none.
56 For many bore false witness against him, and their witness did not agree.
57 And some stood up and bore false witness against him, saying,
58 "We heard him say, `I will destroy this temple that is made with hands, and in three days I will build another, not made with hands.'"
59 Yet not even so did their testimony agree.
60 And the high priest stood up in the midst, and asked Jesus, "Have you no answer to make? What is it that these men testify against you?"
61 But he was silent and made no answer. Again the high priest asked him, "Are you the Christ, the Son of the Blessed?"
62 And Jesus said, "I am; and you will see the Son of man seated at the right hand of Power, and coming with the clouds of heaven."
63 And the high priest tore his garments, and said, "Why do we still need witnesses?
64 You have heard his blasphemy. What is your decision?" And they all condemned him as deserving death.
65 And some began to spit on him, and to cover his face, and to strike him, saying to him, "Prophesy!" And the guards received him with blows.
66 And as Peter was below in the courtyard, one of the maids of the high priest came;
67 and seeing Peter warming himself, she looked at him, and said, "You also were with the Nazarene, Jesus."
68 But he denied it, saying, "I neither know nor understand what you mean." And he went out into the gateway.
69 And the maid saw him, and began again to say to the bystanders, "This man is one of them."
70 But again he denied it. And after a little while again the bystanders said to Peter, "Certainly you are one of them; for you are a Galilean."
71 But he began to invoke a curse on himself and to swear, "I do not know this man of whom you speak."
72 And immediately the cock crowed a second time. And Peter remembered how Jesus had said to him, "Before the cock crows twice, you will deny me three times." And he broke down and wept.
1 ην δε το πασχα και τα αζυμα μετα δυο ημερας και εζητουν οι αρχιερεις και οι γραμματεις πως αυτον εν δολω κρατησαντες αποκτεινωσιν
2 ελεγον δε μη εν τη εορτη μηποτε θορυβος εσται του λαου
3 και οντος αυτου εν βηθανια εν τη οικια σιμωνος του λεπρου κατακειμενου αυτου ηλθεν γυνη εχουσα αλαβαστρον μυρου ναρδου πιστικης πολυτελους και συντριψασα το αλαβαστρον κατεχεεν αυτου κατα της κεφαλης
4 ησαν δε τινες αγανακτουντες προς εαυτους και λεγοντες εις τι η απωλεια αυτη του μυρου γεγονεν
5 ηδυνατο γαρ τουτο πραθηναι επανω τριακοσιων δηναριων και δοθηναι τοις πτωχοις και ενεβριμωντο αυτη
6 ο δε ιησους ειπεν αφετε αυτην τι αυτη κοπους παρεχετε καλον εργον ειργασατο εις εμε
7 παντοτε γαρ τους πτωχους εχετε μεθ εαυτων και οταν θελητε δυνασθε αυτους ευ ποιησαι εμε δε ου παντοτε εχετε
8 ο ειχεν αυτη εποιησεν προελαβεν μυρισαι μου το σωμα εις τον ενταφιασμον
9 αμην λεγω υμιν οπου αν κηρυχθη το ευαγγελιον τουτο εις ολον τον κοσμον και ο εποιησεν αυτη λαληθησεται εις μνημοσυνον αυτης
10 και ο ιουδας ο ισκαριωτης εις των δωδεκα απηλθεν προς τους αρχιερεις ινα παραδω αυτον αυτοις
11 οι δε ακουσαντες εχαρησαν και επηγγειλαντο αυτω αργυριον δουναι και εζητει πως ευκαιρως αυτον παραδω
12 και τη πρωτη ημερα των αζυμων οτε το πασχα εθυον λεγουσιν αυτω οι μαθηται αυτου που θελεις απελθοντες ετοιμασωμεν ινα φαγης το πασχα
13 και αποστελλει δυο των μαθητων αυτου και λεγει αυτοις υπαγετε εις την πολιν και απαντησει υμιν ανθρωπος κεραμιον υδατος βασταζων ακολουθησατε αυτω
14 και οπου εαν εισελθη ειπατε τω οικοδεσποτη οτι ο διδασκαλος λεγει που εστιν το καταλυμα οπου το πασχα μετα των μαθητων μου φαγω
15 και αυτος υμιν δειξει ανωγεον μεγα εστρωμενον ετοιμον εκει ετοιμασατε ημιν
16 και εξηλθον οι μαθηται αυτου και ηλθον εις την πολιν και ευρον καθως ειπεν αυτοις και ητοιμασαν το πασχα
17 και οψιας γενομενης ερχεται μετα των δωδεκα
18 και ανακειμενων αυτων και εσθιοντων ειπεν ο ιησους αμην λεγω υμιν οτι εις εξ υμων παραδωσει με ο εσθιων μετ εμου
19 οι δε ηρξαντο λυπεισθαι και λεγειν αυτω εις καθ εις μητι εγω και αλλος μητι εγω
20 ο δε αποκριθεις ειπεν αυτοις εις εκ των δωδεκα ο εμβαπτομενος μετ εμου εις το τρυβλιον
21 ο μεν υιος του ανθρωπου υπαγει καθως γεγραπται περι αυτου ουαι δε τω ανθρωπω εκεινω δι ου ο υιος του ανθρωπου παραδιδοται καλον ην αυτω ει ουκ εγεννηθη ο ανθρωπος εκεινος
22 και εσθιοντων αυτων λαβων ο ιησους αρτον ευλογησας εκλασεν και εδωκεν αυτοις και ειπεν λαβετε φαγετε τουτο εστιν το σωμα μου
23 και λαβων το ποτηριον ευχαριστησας εδωκεν αυτοις και επιον εξ αυτου παντες
24 και ειπεν αυτοις τουτο εστιν το αιμα μου το της καινης διαθηκης το περι πολλων εκχυνομενον
25 αμην λεγω υμιν οτι ουκετι ου μη πιω εκ του γεννηματος της αμπελου εως της ημερας εκεινης οταν αυτο πινω καινον εν τη βασιλεια του θεου
26 και υμνησαντες εξηλθον εις το ορος των ελαιων
27 και λεγει αυτοις ο ιησους οτι παντες σκανδαλισθησεσθε εν εμοι εν τη νυκτι ταυτη οτι γεγραπται παταξω τον ποιμενα και διασκορπισθησεται τα προβατα
28 αλλα μετα το εγερθηναι με προαξω υμας εις την γαλιλαιαν
29 ο δε πετρος εφη αυτω και ει παντες σκανδαλισθησονται αλλ ουκ εγω
30 και λεγει αυτω ο ιησους αμην λεγω σοι οτι σημερον εν τη νυκτι ταυτη πριν η δις αλεκτορα φωνησαι τρις απαρνηση με
31 ο δε εκ περισσου ελεγεν μαλλον εαν με δεη συναποθανειν σοι ου μη σε απαρνησομαι ωσαυτως δε και παντες ελεγον
32 και ερχονται εις χωριον ου το ονομα γεθσημανη και λεγει τοις μαθηταις αυτου καθισατε ωδε εως προσευξωμαι
33 και παραλαμβανει τον πετρον και τον ιακωβον και ιωαννην μεθ εαυτου και ηρξατο εκθαμβεισθαι και αδημονειν
34 και λεγει αυτοις περιλυπος εστιν η ψυχη μου εως θανατου μεινατε ωδε και γρηγορειτε
35 και προελθων μικρον επεσεν επι της γης και προσηυχετο ινα ει δυνατον εστιν παρελθη απ αυτου η ωρα
36 και ελεγεν αββα ο πατηρ παντα δυνατα σοι παρενεγκε το ποτηριον απ εμου τουτο αλλ ου τι εγω θελω αλλα τι συ
37 και ερχεται και ευρισκει αυτους καθευδοντας και λεγει τω πετρω σιμων καθευδεις ουκ ισχυσας μιαν ωραν γρηγορησαι
38 γρηγορειτε και προσευχεσθε ινα μη εισελθητε εις πειρασμον το μεν πνευμα προθυμον η δε σαρξ ασθενης
39 και παλιν απελθων προσηυξατο τον αυτον λογον ειπων
40 και υποστρεψας ευρεν αυτους παλιν καθευδοντας ησαν γαρ οι οφθαλμοι αυτων βεβαρημενοι και ουκ ηδεισαν τι αυτω αποκριθωσιν
41 και ερχεται το τριτον και λεγει αυτοις καθευδετε το λοιπον και αναπαυεσθε απεχει ηλθεν η ωρα ιδου παραδιδοται ο υιος του ανθρωπου εις τας χειρας των αμαρτωλων
42 εγειρεσθε αγωμεν ιδου ο παραδιδους με ηγγικεν
43 και ευθεως ετι αυτου λαλουντος παραγινεται ιουδας εις ων των δωδεκα και μετ αυτου οχλος πολυς μετα μαχαιρων και ξυλων παρα των αρχιερεων και των γραμματεων και των πρεσβυτερων
44 δεδωκει δε ο παραδιδους αυτον συσσημον αυτοις λεγων ον αν φιλησω αυτος εστιν κρατησατε αυτον και απαγαγετε ασφαλως
45 και ελθων ευθεως προσελθων αυτω λεγει ραββι ραββι και κατεφιλησεν αυτον
46 οι δε επεβαλον επ αυτον τας χειρας αυτων και εκρατησαν αυτον
47 εις δε τις των παρεστηκοτων σπασαμενος την μαχαιραν επαισεν τον δουλον του αρχιερεως και αφειλεν αυτου το ωτιον
48 και αποκριθεις ο ιησους ειπεν αυτοις ως επι ληστην εξηλθετε μετα μαχαιρων και ξυλων συλλαβειν με
49 καθ ημεραν ημην προς υμας εν τω ιερω διδασκων και ουκ εκρατησατε με αλλ ινα πληρωθωσιν αι γραφαι
50 και αφεντες αυτον παντες εφυγον
51 και εις τις νεανισκος ηκολουθει αυτω περιβεβλημενος σινδονα επι γυμνου και κρατουσιν αυτον οι νεανισκοι
52 ο δε καταλιπων την σινδονα γυμνος εφυγεν απ αυτων
53 και απηγαγον τον ιησουν προς τον αρχιερεα και συνερχονται αυτω παντες οι αρχιερεις και οι πρεσβυτεροι και οι γραμματεις
54 και ο πετρος απο μακροθεν ηκολουθησεν αυτω εως εσω εις την αυλην του αρχιερεως και ην συγκαθημενος μετα των υπηρετων και θερμαινομενος προς το φως
55 οι δε αρχιερεις και ολον το συνεδριον εζητουν κατα του ιησου μαρτυριαν εις το θανατωσαι αυτον και ουχ ευρισκον
56 πολλοι γαρ εψευδομαρτυρουν κατ αυτου και ισαι αι μαρτυριαι ουκ ησαν
57 και τινες ανασταντες εψευδομαρτυρουν κατ αυτου λεγοντες
58 οτι ημεις ηκουσαμεν αυτου λεγοντος οτι εγω καταλυσω τον ναον τουτον τον χειροποιητον και δια τριων ημερων αλλον αχειροποιητον οικοδομησω
59 και ουδε ουτως ιση ην η μαρτυρια αυτων
60 και αναστας ο αρχιερευς εις το μεσον επηρωτησεν τον ιησουν λεγων ουκ αποκρινη ουδεν τι ουτοι σου καταμαρτυρουσιν
61 ο δε εσιωπα και ουδεν απεκρινατο παλιν ο αρχιερευς επηρωτα αυτον και λεγει αυτω συ ει ο χριστος ο υιος του ευλογητου
62 ο δε ιησους ειπεν εγω ειμι και οψεσθε τον υιον του ανθρωπου καθημενον εκ δεξιων της δυναμεως και ερχομενον μετα των νεφελων του ουρανου
63 ο δε αρχιερευς διαρρηξας τους χιτωνας αυτου λεγει τι ετι χρειαν εχομεν μαρτυρων
64 ηκουσατε της βλασφημιας τι υμιν φαινεται οι δε παντες κατεκριναν αυτον ειναι ενοχον θανατου
65 και ηρξαντο τινες εμπτυειν αυτω και περικαλυπτειν το προσωπον αυτου και κολαφιζειν αυτον και λεγειν αυτω προφητευσον και οι υπηρεται ραπισμασιν αυτον εβαλλον
66 και οντος του πετρου εν τη αυλη κατω ερχεται μια των παιδισκων του αρχιερεως
67 και ιδουσα τον πετρον θερμαινομενον εμβλεψασα αυτω λεγει και συ μετα του ναζαρηνου ιησου ησθα
68 ο δε ηρνησατο λεγων ουκ οιδα ουδε επισταμαι τι συ λεγεις και εξηλθεν εξω εις το προαυλιον και αλεκτωρ εφωνησεν
69 και η παιδισκη ιδουσα αυτον παλιν ηρξατο λεγειν τοις παρεστηκοσιν οτι ουτος εξ αυτων εστιν
70 ο δε παλιν ηρνειτο και μετα μικρον παλιν οι παρεστωτες ελεγον τω πετρω αληθως εξ αυτων ει και γαρ γαλιλαιος ει και η λαλια σου ομοιαζει
71 ο δε ηρξατο αναθεματιζειν και ομνυειν οτι ουκ οιδα τον ανθρωπον τουτον ον λεγετε
72 και εκ δευτερου αλεκτωρ εφωνησεν και ανεμνησθη ο πετρος του ρηματος ου ειπεν αυτω ο ιησους οτι πριν αλεκτορα φωνησαι δις απαρνηση με τρις και επιβαλων εκλαιεν