1 Pois todo o sumo sacerdote, sendo escolhido dentre os homens, é constituído a favor dos homens nas coisas pertencentes a Deus, para que ofereça tanto dons como sacrifícios pelos pecados,

2 o qual possa condoer-se dos ignorantes e dos que erram, pois que ele também está cercado de enfermidades,

3 e por esta razão deve, tanto pelo povo como também por si mesmo, oferecer sacrifício pelos pecados.

4 Ninguém arroga para si esta honra, senão quando é chamado por Deus, como também foi Aarão.

5 Assim também Cristo não se exaltou a si mesmo para ser feito sumo sacerdote, mas aquele que lhe disse: Tu és meu Filho, Hoje eu te gerei;

6 como também em outro lugar diz: Tu és sacerdote para sempre segundo a ordem de Melquisedeque.

7 Ele nos dias da sua carne, tendo oferecido preces e súplicas com forte clamor e lágrimas ao que podia salvá-lo da morte, e tendo sido ouvido pela sua reverência,

8 embora fosse Filho, aprendeu a obediência pelas coisas que sofreu

9 e, tendo sido aperfeiçoado, tornou-se autor da salvação eterna para todos os que lhe obedecem,

10 chamado por Deus sumo sacerdote segundo a ordem de Melquisedeque.

11 Acerca deste, muito temos que dizer e difícil de explicar, visto que vos tendes tornado tardios em ouvir.

12 Pois devendo já ser mestres em razão do tempo, tendes ainda mister de que alguém vos ensine os rudimentos dos princípios elementares dos oráculos de Deus, e vos tendes tornado tais que tendes precisão de leite e não de mantimento sólido.

13 Todo o que usa de leite é inexperiente na palavra da justiça, pois é criança;

14 mas o mantimento sólido é para os adultos, para aqueles que têm pela prática as suas faculdades exercitadas para discernirem tanto o bem como o mal.

1 Διοτι πας αρχιερευς, εξ ανθρωπων λαμβανομενος, υπερ ανθρωπων καθισταται εις τα προς τον Θεον, δια να προσφερη δωρα τε και θυσιας υπερ αμαρτιων,

2 δυναμενος να συμπαθη εις τους αγνοουντας και πλανωμενους, διοτι και αυτος ειναι περιενδεδυμενος ασθενειαν·

3 και δια ταυτην χρεωστει, καθως περι του λαου, ουτω και περι εαυτου να προσφερη θυσιαν υπερ αμαρτιων.

4 Και ουδεις λαμβανει την τιμην ταυτην εις εαυτον, αλλ' ο καλουμενος υπο του Θεου, καθως και ο Ααρων.

5 Ουτω και ο Χριστος δεν εδοξασεν εαυτον δια να γεινη αρχιερευς, αλλ' ο λαλησας προς αυτον· Υιος μου εισαι συ, εγω σημερον σε εγεννησα·

6 καθως και αλλαχου λεγει· Συ εισαι ιερευς εις τον αιωνα κατα την ταξιν Μελχισεδεκ.

7 Οστις εν ταις ημεραις της σαρκος αυτου, αφου μετα κραυγης δυνατης και δακρυων προσεφερε δεησεις και ικεσιας προς τον δυναμενον να σωζη αυτον εκ του θανατου, και εισηκουσθη δια την ευλαβειαν αυτου,

8 καιτοι ων Υιος, εμαθε την υπακοην αφ' οσων επαθε,

9 και γενομενος τελειος, κατεσταθη αιτιος σωτηριας αιωνιου εις παντας τους υπακουοντας εις αυτον,

10 ονομασθεις υπο του Θεου αρχιερευς κατα την ταξιν Μελχισεδεκ·

11 Περι του οποιου πολλα εχομεν να ειπωμεν και δυσερμηνευτα, διοτι εγεινετε νωθροι τας ακοας.

12 Επειδη ενω ως προς τον καιρον επρεπε να ησθε διδασκαλοι, παλιν εχετε χρειαν του να σας διδασκη τις τα αρχικα στοιχεια των λογων του Θεου, και κατηντησατε να εχητε χρειαν γαλακτος και ουχι στερεας τροφης.

13 Διοτι πας ο μετεχων γαλακτος ειναι απειρος του λογου της δικαιοσυνης· επειδη ειναι νηπιος·

14 των τελειων ομως ειναι η στερεα τροφη, οιτινες δια την εξιν εχουσι τα αισθητηρια γεγυμνασμενα εις το να διακρινωσι το καλον και το κακον.