1 Oráculo. A palavra do Senhor repousa na terra de Hadrac e de Damasco. {Porque ao Senhor pertencem as cidades de Arã, assim como todas as tribos de Israel},

2 e também em Hamat, vizinha de Damasco, e em Tiro e Sidônia, apesar de sua sabedoria.

3 Tiro levantou suas muralhas, amontoou prata como o pó, e ouro como a lama dos caminhos.

4 Eis que o Senhor vai apoderar-se dela: ele destruirá suas fortificações, o fogo a devorará.

5 Ao saber disso, Ascalon se apavorará, Gaza ficará tremendo, e Acaron igualmente, vendo a sua esperança frustrada; o rei desaparecerá de Gaza, Ascalon ficará desabitada!

6 Estranhos se instalarão em Azot, destruirei a soberba do filisteu.

7 Tirarei de sua boca o sangue que comia e dos seus dentes as carnes abomináveis e também ele será um resto para o nosso Deus. Ele viverá como uma família de Judá, Acaron será tratada como o jebuseu.

8 Montarei guarda junto de minha casa, para protegê-la contra as idas e vindas; o inimigo não oprimirá mais o meu povo, porque doravante terei meus olhos sobre ele.

9 Exulta de alegria, filha de Sião, solta gritos de júbilo, filha de Jerusalém; eis que vem a ti o teu rei, justo e vitorioso; ele é simples e vem montado num jumento, no potro de uma jumenta.

10 Ele suprimirá os carros de guerra na terra de Efraim, e os cavalos de Jerusalém. O arco de guerra será quebrado. Ele proclamará a paz entre as nações, seu império estender-se-á de um mar ao outro, desde o rio até as extremidades da terra.

11 Quanto a ti, por causa de tua aliança de sangue, libertarei os teus cativos da fossa sem água.

12 Voltai, pois, para a vossa terra, vós que viveis de esperança. Desde agora vos anuncio que vos indenizarei em dobro.

13 Eis que estiro Judá como um arco, tomo Efraim como flecha. Suscitarei os teus filhos, ó Sião, contra os filhos de Javã, tornar-te-ei como a espada de um valente.

14 O Senhor vai aparecer sobre eles; sua flecha fuzilará como o relâmpago; ele vai tocar a trombeta e em meio à borrasca do sul aparecerá.

15 O Senhor dos exércitos protegerá Israel; eles devorarão os atiradores de funda e os pisarão aos pés, e beberão o seu sangue como vinho; ficarão fartos como a taça dos sacrifícios, e saturados como os cornos do altar.

16 O Senhor seu Deus lhes assegurará a vitória. Naquele dia, o rebanho de seu povo brilhará sobre a terra como as pedras de um diadema.

17 Que felicidade! Que beleza será a sua! O trigo dará vigor aos jovens, e o vinho, {saúde} às donzelas.

1 Το φορτιον του λογου του Κυριου κατα της γης Αδραχ και της Δαμασκου, της αναπαυσεως αυτου· διοτι του Κυριου ειναι το να εφορα τους ανθρωπους και πασας τας φυλας του Ισραηλ·

2 οτι και κατα της Αιμαθ, ητις ειναι ομορος αυτης, κατα της Τυρου και Σιδωνος, αν και ηναι σοφαι σφοδρα.

3 Και η Τυρος ωκοδομησεν εις εαυτην οχυρωμα και επεσωρευσεν αργυριον ως χωμα και χρυσιον ως πηλον των οδων.

4 Ιδου, ο Κυριος θελει σκυλευσει αυτην και θελει παταξει εν τη θαλασση την δυναμιν αυτης, και αυτη θελει καταναλωθη εν πυρι.

5 Θελει ιδει η Ασκαλων και φοβηθη, και η Γαζα και θελει λυπηθη σφοδρα, και η Ακκαρων, διοτι η προσδοκια αυτης θελει ματαιωθη· και θελει απολεσθη ο βασιλευς εκ της Γαζης και η Ασκαλων δεν θελει κατοικεισθαι.

6 Και αλλογενης θελει καθησει εν τη Αζωτω, και θελω καθαιρεσει την υπερηφανιαν των Φιλισταιων.

7 Και θελω αφαιρεσει το αιμα αυτων απο του στοματος αυτων και τα βδελυγματα αυτων απο του μεσου των οδοντων αυτων· και ο εναπολειφθεις θελει εισθαι και αυτος δια τον Θεον ημων, και θελει εισθαι ως χιλιαρχος εις τον Ιουδαν· και Ακκαρων θελει εισθαι ως ο Ιεβουσαιος.

8 Και θελω στρατοπεδευσει κυκλω του οικου μου εναντιον στρατευματος, εναντιον διαβαινοντος και εναντιον επιστρεφοντος· και καταδυναστευων δεν θελει περασει πλεον επ' αυτους· διοτι τωρα ειδον με τους οφθαλμους μου.

9 Χαιρε σφοδρα, θυγατερ Σιων· αλαλαζε, θυγατερ Ιερουσαλημ· ιδου, ο βασιλευς σου ερχεται προς σε· αυτος ειναι δικαιος και σωζων· πραυς και καθημενος επι ονου και επι πωλου υιου υποζυγιου.

10 Και θελω εξολοθρευσει την αμαξαν απο του Εφραιμ και τον ιππον απο της Ιερουσαλημ και θελει εξολοθρευθη το τοξον το πολεμικον, και αυτος θελει λαλησει ειρηνην προς τα εθνη, και η εξουσια αυτου θελει εισθαι απο θαλασσης εως θαλασσης και απο ποταμου εως των περατων της γης.

11 Και περι σου, δια το αιμα της διαθηκης σου εγω εξηγαγον τους δεσμιους σου εκ λακκου ανυδρου.

12 Επιστρεψατε εις το οχυρωμα, δεσμιοι της ελπιδος· ετι και σημερον κηρυττω οτι θελω ανταποδωσει διπλα εις σε.

13 Διοτι ενετεινα τον Ιουδαν δι' εμαυτον ως τοξον· ισχυρως ενετεινα τον Εφραιμ και εξηγειρα τα τεκνα σου, Σιων, κατα των τεκνων σου, Ελλας· και σε εκαμον ως ρομφαιαν μαχητου.

14 Και ο Κυριος θελει φανη επ' αυτους και το βελος αυτου θελει εξελθει ως αστραπη· και Κυριος ο Θεος θελει σαλπισει εν σαλπιγγι και θελει κινηθη με ανεμοστροβιλους του νοτου.

15 Ο Κυριος των δυναμεων θελει υπερασπιζεσθαι αυτους και θελουσι καταναλωσει τους εναντιους και καταβαλει με λιθους σφενδονης και θελουσι πιει και θορυβησει ως απο οινου· και θελουσιν εμπλησθη ως φιαλη και ως αι γωνιαι του θυσιαστηριου.

16 Και Κυριος ο Θεος αυτων θελει σωσει αυτους εν τη ημερα εκεινη, ως το ποιμνιον του λαου αυτου, επειδη ως λιθοι διαδηματος θελουσιν υψωθη επι την γην αυτου.

17 Διοτι ποση ειναι η αγαθοτης αυτου και ποση η ωραιοτης αυτου· ο σιτος θελει καμει ευθυμους τους νεανισκους και το γλευκος τας παρθενους.