1 Remember, Yahweh, what has come on us.

Look, and see our reproach.

2 Our inheritance has been turned over to strangers,

our houses to aliens.

3 We are orphans and fatherless.

Our mothers are as widows.

4 We must pay for water to drink.

Our wood is sold to us.

5 Our pursuers are on our necks.

We are weary, and have no rest.

6 We have given our hands to the Egyptians,

and to the Assyrians, to be satisfied with bread.

7 Our fathers sinned, and are no more.

We have borne their iniquities.

8 Servants rule over us.

There is no one to deliver us out of their hand.

9 We get our bread at the peril of our lives,

because of the sword in the wilderness.

10 Our skin is black like an oven,

because of the burning heat of famine.

11 They ravished the women in Zion,

the virgins in the cities of Judah.

12 Princes were hanged up by their hands.

The faces of elders were not honored.

13 The young men carry millstones.

The children stumbled under loads of wood.

14 The elders have ceased from the gate,

and the young men from their music.

15 The joy of our heart has ceased.

Our dance is turned into mourning.

16 The crown has fallen from our head.

Woe to us, for we have sinned!

17 For this our heart is faint.

For these things our eyes are dim:

18 for the mountain of Zion, which is desolate.

The foxes walk on it.

19 You, Yahweh, remain forever.

Your throne is from generation to generation.

20 Why do you forget us forever,

and forsake us for so long a time?

21 Turn us to yourself, Yahweh, and we will be turned.

Renew our days as of old.

22 But you have utterly rejected us.

You are very angry against us.

1 Dink, HERE, aan wat oor ons gekom het, sien en aanskou ons smaad.

2 Ons erfdeel het na vreemdes oorgegaan, ons huise na uitlanders.

3 Ons het wese geword, sonder 'n vader, ons moeders is soos weduwees.

4 Ons water drink ons vir geld, ons hout kom teen betaling in.

5 Ons vervolgers is op ons nek; ons is afgemat sonder dat daar rus aan ons gegun word.

6 Na Egipte het ons die hand uitgestrek, na Assur om met brood versadig te word.

7 Ons vaders het gesondig; hulle is daar nie meer nie, en ons dra hulle ongeregtighede.

8 Knegte heers oor ons, niemand ruk ons uit hulle hand weg nie.

9 Met lewensgevaar bring ons ons brood in vanweë die swaard van die woestyn.

10 Ons vel gloei soos 'n oond vanweë die gloed van die honger.

11 Hulle het vroue in Sion onteer, jonkvroue in die stede van Juda.

12 Vorste is deur hulle hand opgehang, die persoon van die grysaards nie geëer nie.

13 Jongmanne dra die handmeul, en seuns struikel onder die drag hout.

14 Die oudstes is nie meer in die poort nie, die jongmanne sonder hulle snarespel.

15 Die vreugde van ons hart het opgehou, ons koordans het in treurigheid verander.

16 Die kroon van ons hoof het geval; wee ons, dat ons gesondig het.

17 Hierom het ons hart krank geword, hierom is ons oë verduister:

18 ter wille van die berg Sion wat woes lê, waar die jakkalse op rondloop.

19 U, HERE, sit vir ewig, u troon is van geslag tot geslag.

20 Waarom sou U ons vir altyd vergeet, ons verlaat tot in lengte van dae?

21 Bekeer ons tot U, HERE, dan sal ons ons bekeer; vernuwe ons dae soos in die voortyd.

22 Of het U ons heeltemal verwerp, is u toorn teen ons alte groot?