1 Now Pashhur, the son of Immer the priest, who was chief officer in Yahweh’s house, heard Jeremiah prophesying these things. 2 Then Pashhur struck Jeremiah the prophet and put him in the stocks that were in the upper gate of Benjamin, which was in Yahweh’s house. 3 On the next day, Pashhur released Jeremiah out of the stocks. Then Jeremiah said to him, "Yahweh has not called your name Pashhur, but Magormissabib. 4 For Yahweh says, ‘Behold, I will make you a terror to yourself and to all your friends. They will fall by the sword of their enemies, and your eyes will see it. I will give all Judah into the hand of the king of Babylon, and he will carry them captive to Babylon, and will kill them with the sword. 5 Moreover I will give all the riches of this city, and all its gains, and all its precious things, yes, I will give all the treasures of the kings of Judah into the hand of their enemies. They will make them captives, take them, and carry them to Babylon. 6 You, Pashhur, and all who dwell in your house will go into captivity. You will come to Babylon, and there you will die, and there you will be buried, you, and all your friends, to whom you have prophesied falsely.’"

7 Yahweh, you have persuaded me, and I was persuaded.

You are stronger than I, and have prevailed.

I have become a laughingstock all day.

Everyone mocks me.

8 For as often as I speak, I cry out;

I cry, "Violence and destruction!"

because Yahweh’s word has been made a reproach to me,

and a derision, all day.

9 If I say that I will not make mention of him,

or speak any more in his name,

then there is in my heart as it were a burning fire shut up in my bones.

I am weary with holding it in.

I can’t.

10 For I have heard the defaming of many:

"Terror on every side!

Denounce, and we will denounce him!"

say all my familiar friends,

those who watch for my fall.

"Perhaps he will be persuaded,

and we will prevail against him,

and we will take our revenge on him."

11 But Yahweh is with me as an awesome mighty one.

Therefore my persecutors will stumble,

and they won’t prevail.

They will be utterly disappointed

because they have not dealt wisely,

even with an everlasting dishonor which will never be forgotten.

12 But Yahweh of Armies, who tests the righteous,

who sees the heart and the mind,

let me see your vengeance on them,

for I have revealed my cause to you.

13 Sing to Yahweh!

Praise Yahweh,

for he has delivered the soul of the needy from the hand of evildoers.

14 Cursed is the day in which I was born.

Don’t let the day in which my mother bore me be blessed.

15 Cursed is the man who brought news to my father, saying,

"A boy is born to you," making him very glad.

16 Let that man be as the cities which Yahweh overthrew,

and didn’t repent.

Let him hear a cry in the morning,

and shouting at noontime,

17 because he didn’t kill me from the womb.

So my mother would have been my grave,

and her womb always great.

18 Why did I come out of the womb to see labor and sorrow,

that my days should be consumed with shame?

1 Kiam la pastro Paŝĥur, filo de Imer, la ĉefa oficisto en la domo de la Eternulo, aŭdis, kiel Jeremia profetis ĉion diritan,

2 Paŝĥur batis la profeton Jeremia, kaj metis lin en karceron, kiu estis en la supra Pordego de Benjamen ĉe la domo de la Eternulo.

3 La sekvantan tagon Paŝĥur ellasis Jeremian el la karcero; tiam Jeremia diris al li:La Eternulo nomas vin ne Paŝĥur, sed Teruro-ĉirkaŭe.

4 Ĉar tiele diras la Eternulo:Jen Mi faros vin teruro por vi mem kaj por ĉiuj viaj amikoj, kaj ili falos de la glavo de siaj malamikoj; viaj okuloj tion vidos; kaj la tutan Judujon Mi transdonos en la manojn de la reĝo de Babel, kiu ekzilos ilin en Babelon kaj mortigos ilin per la glavo.

5 Kaj la tutan havon de ĉi tiu urbo kaj ĝian tutan laborakiron kaj ĉiujn ĝiajn valoraĵojn kaj ĉiujn trezorojn de la reĝoj de Judujo Mi transdonos en la manon de iliaj malamikoj, kiuj prirabos kaj prenos kaj forportos ilin en Babelon.

6 Kaj vi, Paŝĥur, kaj ĉiuj loĝantoj de via domo iros en kaptitecon, venos Babelon, kaj tie vi mortos, kaj tie vi estos enterigitaj, vi kaj ĉiuj viaj amikoj, al kiuj vi profetis malvere.

7 Ho Eternulo, Vi fortiris min post Vi, kaj mi lasis fortiri min; Vi estas pli forta ol mi kaj venkis min; kaj mi fariĝis objekto de ĉiutaga mokado, ĉiu mokas min.

8 Ĉar de la tempo, kiam mi ekparolis, kriis pri maljusteco, vokis pri rabado, la vorto de la Eternulo fariĝis por mi kaŭzo de honto kaj de ĉiutaga mokado.

9 Mi diris al mi:Mi ne rememorigos pri Li, mi ne plu parolos en Lia nomo; sed tio fariĝis en mia koro kiel flamanta fajro, penetrinta en miajn ostojn, kaj mi laciĝis de retenado kaj ne plu povis elteni.

10 Ĉar mi aŭdas la insultadon de multaj kaj minacadon ĉirkaŭe:Akuzu, ni akuzu lin! Ĉiuj, kiuj vivas pace kun mi, observas min de flanke:Eble li forlogiĝos, tiam ni venkos lin kaj venĝos al li.

11 Sed la Eternulo estas kun mi kiel potenca heroo, tial miaj persekutantoj falos kaj ne venkos; ili estos forte hontigitaj pro tio, ke ili agis tiel malprudente; la honto estos eterna, ne forgesiĝos.

12 Ho Eternulo Cebaot, kiu elprovas virtulon kaj vidas la internon kaj la koron! faru, ke mi vidu Vian venĝon sur ili, ĉar al Vi mi transdonis mian proceson.

13 Kantu al la Eternulo, gloru la Eternulon; ĉar Li savas la animon de malriĉulo el la mano de malbonaguloj.

14 Malbenita estu la tago, en kiu mi naskiĝis; la tago, en kiu mia patrino min naskis, ne estu benita.

15 Malbenita estu la homo, kiu sciigis al mia patro kaj diris:Virseksa infano estas naskita al vi, kaj per tio li faris al li grandan ĝojon.

16 Tiu homo estu kiel la urboj, kiujn la Eternulo senkompate ruinigis; li aŭdu kriadon matene kaj ploregadon tagmeze.

17 Kial mi ne estis mortigita en la utero, ke mia patrino estu mia tombo kaj ŝia ventro restu graveda por ĉiam?

18 Kial mi eliris el la utero, por vidi malfacilan penadon kaj mizeron kaj por ke mia vivo pasu en honto?