1 "At that time," says Yahweh, "they will bring the bones of the kings of Judah, the bones of his princes, the bones of the priests, the bones of the prophets, and the bones of the inhabitants of Jerusalem, out of their graves. 2 They will spread them before the sun, the moon, and all the army of the sky, which they have loved, which they have served, after which they have walked, which they have sought, and which they have worshiped. They will not be gathered or be buried. They will be like dung on the surface of the earth. 3 Death will be chosen rather than life by all the residue that remain of this evil family, that remain in all the places where I have driven them," says Yahweh of Armies. 4 "Moreover you shall tell them, ‘Yahweh says:
"‘Do men fall, and not rise up again?
Does one turn away, and not return?
5 Why then have the people of Jerusalem fallen back by a perpetual backsliding?
They cling to deceit.
They refuse to return.
6 I listened and heard, but they didn’t say what is right.
No one repents of his wickedness, saying, "What have I done?"
Everyone turns to his course,
as a horse that rushes headlong in the battle.
7 Yes, the stork in the sky knows her appointed times.
The turtledove, the swallow, and the crane observe the time of their coming;
but my people don’t know Yahweh’s law.
8 "‘How do you say, "We are wise, and Yahweh’s law is with us?"
But, behold, the false pen of the scribes has made that a lie.
9 The wise men are disappointed.
They are dismayed and trapped.
Behold, they have rejected Yahweh’s word.
What kind of wisdom is in them?
10 Therefore I will give their wives to others
and their fields to those who will possess them.
For everyone from the least even to the greatest is given to covetousness;
from the prophet even to the priest everyone deals falsely.
11 They have healed the hurt of the daughter of my people slightly, saying,
"Peace, peace," when there is no peace.
12 Were they ashamed when they had committed abomination?
No, they were not at all ashamed.
They couldn’t blush.
Therefore they will fall among those who fall.
In the time of their visitation they will be cast down, says Yahweh.
13 "‘I will utterly consume them, says Yahweh.
No grapes will be on the vine,
no figs on the fig tree,
and the leaf will fade.
The things that I have given them
will pass away from them.’"
14 "Why do we sit still?
Assemble yourselves!
Let’s enter into the fortified cities,
and let’s be silent there;
for Yahweh our God has put us to silence,
and given us poisoned water to drink,
because we have sinned against Yahweh.
15 We looked for peace, but no good came;
and for a time of healing, and behold, dismay!
16 The snorting of his horses is heard from Dan.
The whole land trembles at the sound of the neighing of his strong ones;
for they have come, and have devoured the land and all that is in it,
the city and those who dwell therein."
17 "For, behold, I will send serpents,
adders among you,
which will not be charmed;
and they will bite you," says Yahweh.
18 Oh that I could comfort myself against sorrow!
My heart is faint within me.
19 Behold, the voice of the cry of the daughter of my people from a land that is very far off:
"Isn’t Yahweh in Zion?
Isn’t her King in her?"
"Why have they provoked me to anger with their engraved images,
and with foreign idols?"
20 "The harvest is past.
The summer has ended,
and we are not saved."
21 For the hurt of the daughter of my people, I am hurt.
I mourn.
Dismay has taken hold of me.
22 Is there no balm in Gilead?
Is there no physician there?
Why then isn’t the health of the daughter of my people recovered?
1 En tiu tempo, diras la Eternulo, oni elĵetos el iliaj tomboj la ostojn de la reĝoj de Judujo kaj la ostojn de ĝiaj princoj kaj la ostojn de la pastroj kaj la ostojn de la profetoj kaj la ostojn de la loĝantoj de Jerusalem;
2 kaj oni disĵetos ilin antaŭ la suno kaj antaŭ la luno kaj antaŭ la tuta armeo de la ĉielo, kiujn ili amis, al kiuj ili servis, kiujn ili sekvis, kiujn ili serĉis, kaj al kiuj ili adorkliniĝis; oni ne kolektos ilin kaj ne enterigos ilin, sed ili estos kiel sterko sur la supraĵo de la tero.
3 Kaj preferos la morton ol la vivon ĉiuj restintoj, kiuj restos el tiu malbona gento, kiuj restos en ĉiuj lokoj, sur kiujn Mi dispelis ilin, diras la Eternulo Cebaot.
4 Kaj diru al ili:Tiele diras la Eternulo:Ĉu se oni falis, oni ne leviĝas? ĉu se oni devojiĝis, oni ne volas reveni?
5 Kial do ĉi tiu popolo en Jerusalem defalis per defalo obstina? ili forte sin tenas je la malveraĵo kaj ne volas sin konverti.
6 Mi atentis kaj aŭskultis, sed ili parolas nenion ĝustan; neniu pentas sian malbonecon, dirante:Kion mi faris? Ĉiu fordonis sin al sia kurado, kiel ĉevalo, kiu flugrapide kuras en la batalon.
7 Eĉ cikonio sub la ĉielo scias sian tempon, turto, hirundo, kaj gruo observas la tempon, kiam ili devas veni; sed Mia popolo ne scias la leĝon de la Eternulo.
8 Kiel vi diras:Ni estas saĝuloj, kaj ni havas antaŭ ni la instruon de la Eternulo? Ĝi fariĝis ja mensogaĵo per la mensoga skribilo de la skribistoj.
9 Per honto kovris sin la saĝuloj, konfuziĝis kaj implikiĝis; jen ili forrifuzis la vorton de la Eternulo, kian do saĝecon ili havas?
10 Tial Mi fordonos iliajn edzinojn al aliuloj, iliajn kampojn al venkintoj; ĉar de malgrandulo ĝis grandulo ili ĉiuj estas profitavidaj, de profeto ĝis pastro ili ĉiuj faras malhonestaĵon.
11 Kaj la vundojn de la filino de Mia popolo ili kuracas per facilanimigo, dirante, ke ĉio estas en bona stato, kvankam ne estas bona stato.
12 Ĉu ili hontas, ke ili faras abomenindaĵon? ili tute ne hontas, ili eĉ ne povoscias ruĝiĝi; tial ili falos inter la falantoj, ili renversiĝos, kiam Mi vizitos ilin, diras la Eternulo.
13 Mi plene ŝirkolektos ilin, diras la Eternulo; ne restos beroj sur la vinberbranĉo nek figoj sur la figarbo, kaj la folioj forvelkos, kaj Mi donos al ili plenan pereon.
14 Por kio ni sidas? kolektiĝu, kaj ni iru en la fortikigitajn urbojn, kaj ni tie pereu; ĉar la Eternulo, nia Dio, pereigas nin kaj trinkigas al ni akvon maldolĉan pro tio, ke ni pekis antaŭ la Eternulo.
15 Ni esperis pacon, sed venas nenio bona; ni esperis tempon de resaniĝo, sed jen estas teruro.
16 El la regiono de Dan oni aŭdas spiregadon de iliaj ĉevaloj; de la blekegado de iliaj fortaj ĉevaloj tremas la tuta tero; ili iras, kaj ili formanĝos la teron, kaj tion, kio estas sur ĝi, la urbon kaj ĝiajn loĝantojn.
17 Ĉar jen Mi sendos sur vin serpentojn, vipurojn, kiujn oni ne povas sorĉligi, kaj ili pikos vin, diras la Eternulo.
18 Mia malĝojo estas super ĉiuj malĝojoj, mia koro en mi doloras.
19 Jen mi aŭdas kriadon de la filino de mia popolo el lando malproksima:Ĉu jam ne ekzistas la Eternulo en Cion? ĉu ĝia Reĝo ne estas en ĝi? Sed kial ili kolerigis min per siaj idoloj, per fremdaj vantaĵoj?
20 Pasis la rikolto, finiĝis la somero, sed ni ne ricevis helpon.
21 La malfeliĉo de mia popolo min afliktas, mi malĝojas, mi sentas teruron.
22 Ĉu ne ekzistas balzamo en Gilead? ĉu ne ekzistas tie kuracisto? kial do ne venas resaniĝo al la filino de mia popolo?