1 God van wraak, o HERE, God van wraak, verskyn in ligglans!
2 Verhef U, o regter van die aarde, vergeld die trotsaards hulle dade!
3 Hoe lank sal die goddelose, o HERE, hoe lank sal die goddelose jubel?
4 Hulle smaal, hulle praat onbeskaamd -- al die werkers van ongeregtigheid verhef hulle.
5 o HERE, hulle verbrysel u volk, en hulle verdruk u erfdeel.
6 Hulle maak die weduwee en die vreemdeling dood en vermoor die wese
7 en sê: Die HERE sien dit nie, en die God van Jakob merk dit nie.
8 Let op, o onverstandiges onder die volk, en julle dwase, wanneer sal julle verstandig word?
9 Sou Hy wat die oor plant, nie hoor nie, of Hy wat die oog formeer, nie sien nie?
10 Sou Hy wat die nasies tugtig, nie straf nie -- Hy wat die mens kennis leer?
11 Die HERE ken die gedagtes van die mense -- dat hulle nietigheid is.
12 Welgeluksalig is die man, o HERE, wat U onderrig en wat U leer uit u wet,
13 om hom rus te gee van die dae van teëspoed, totdat die kuil vir die goddelose gegrawe word.
14 Want die HERE sal sy volk nie verwerp en sal sy erfdeel nie verlaat nie;
15 want die regspraak sal terugkeer tot geregtigheid, en al die opregtes van hart sal dit volg.
16 Wie sal vir my optree teen die kwaaddoeners? Wie sal my bystaan teen die werkers van ongeregtigheid?
17 As die HERE vir my nie 'n hulp was nie, dan het my siel gou in die stilte gewoon.
18 As ek dink: My voet wankel -- dan ondersteun u goedertierenheid my, o HERE!
19 As my gedagtes binne-in my vermenigvuldig, dan verkwik u vertroostinge my siel.
20 Het die regterstoel wat onheil stig, met U gemeenskap; wat moeite versin teen die insettinge in?
21 Hulle bestorm die lewe van die regverdige en veroordeel onskuldige bloed.
22 Maar die HERE is 'n rotsvesting vir my, en my God die rots van my toevlug.
23 En Hy laat hulle ongeregtigheid op hulle terugkeer en verdelg hulle in hul boosheid; die HERE onse God verdelg hulle.
1 Ya RAB, öç alıcı Tanrı, 2 Saç ışığını, ey öç alıcı Tanrı!
2 Kalk, ey yeryüzünün yargıcı, 2 Küstahlara hak ettikleri cezayı ver!
3 Kötüler ne zamana dek, ya RAB, 2 Ne zamana dek sevinip coşacak?
4 Ağızlarından küstahlık dökülüyor, 2 Suç işleyen herkes övünüyor.
5 Halkını eziyorlar, ya RAB, 2 Kendi halkına eziyet ediyorlar.
6 Dulu, garibi boğazlıyor, 2 Öksüzleri öldürüyorlar.
7 ‹‹RAB görmez›› diyorlar, 2 ‹‹Yakupun Tanrısı dikkat etmez.››
8 Ey halkın içindeki budalalar, dikkat edin; 2 Ey aptallar, ne zaman akıllanacaksınız?
9 Kulağı yaratan işitmez mi? 2 Göze biçim veren görmez mi?
10 Ulusları yola getiren yargılamaz mı? 2 İnsanı eğiten bilmez mi?
11 RAB insanın düşüncelerinin 2 Boş olduğunu bilir.
12 Ne mutlu, ya RAB, yola getirdiğin, 2 Yasanı öğrettiğin insana!
13 Kötüler için çukur kazılıncaya dek, 2 Onu sıkıntılı günlerden kurtarıp rahatlatırsın.
14 Çünkü RAB halkını reddetmez, 2 Kendi halkını terk etmez.
15 Adalet yine doğruluk üzerine kurulacak, 2 Yüreği temiz olan herkes ona uyacak.
16 Kötülere karşı beni kim savunacak? 2 Kim benim için suçlulara karşı duracak?
17 RAB yardımcım olmasaydı, 2 Şimdiye dek sessizlik diyarına göçmüştüm bile.
18 ‹‹Ayağım kayıyor›› dediğimde, 2 Sevgin ayakta tutar beni, ya RAB.
19 Kaygılar içimi sarınca, 2 Senin avutmaların gönlümü sevindirir.
20 Yasaya dayanarak haksızlık yapan koltuk sahibi 2 Seninle bağdaşır mı?
21 Onlar doğruya karşı birleşiyor, 2 Suçsuzu ölüme mahkûm ediyorlar.
22 Ama RAB bana kale oldu, 2 Tanrım sığındığım kaya oldu.
23 Tanrımız RAB yaptıkları kötülüğü 2 Kendi başlarına getirecek, 2 Kötülükleri yüzünden köklerini kurutacak, 2 Evet, köklerini kurutacak.