1 Die woorde van die Prediker, die seun van Dawid, die koning in Jerusalem.

2 Alles tevergeefs, sê die Prediker, alles tevergeefs, dit is alles tevergeefs!

3 Watter voordeel het die mens van al sy moeite waarmee hy hom vermoei onder die son?

4 Die een geslag gaan, en die ander geslag kom, en die aarde bly vir ewig staan.

5 En die son gaan op, en die son gaan onder, en hy hyg na die plek waar hy opgaan.

6 Die wind gaan na die suide en slaan om na die noorde, gaan altyddeur rond, en die wind keer na sy kringloop terug.

7 Al die strome loop in die see, en tog word die see nie vol nie; na die plek waarheen die riviere loop, daarheen loop hulle altyd weer.

8 Al die dinge is so vermoeiend, geen mens kan dit uitspreek nie; die oog kry nie genoeg van sien nie, en die oor word nie vol van hoor nie.

9 Wat gewees het, dit sal daar weer wees; en wat gebeur het, dit sal weer gebeur, en daar is glad niks nuuts onder die son nie.

10 Is daar iets waarvan 'n mens kan sê: Kyk hier, dit is nuut? Dit was lankal daar in die ou tyd wat voor ons gewees het.

11 Daar is geen nagedagtenis van die voorvaders nie; en ook van die nageslagte wat kom, sal daar geen nagedagtenis wees by die wat later sal wees nie.

12 Ek, Prediker, was koning oor Israel in Jerusalem.

13 En ek het my hart daarop gerig om met wysheid te ondersoek en na te speur alles wat onder die hemel gebeur. Dit is 'n moeilike taak wat God aan die mensekinders gegee het om hulle daarmee te kwel.

14 Ek het al die werke gesien wat onder die son gedoen word, en kyk, dit was alles tevergeefs en 'n gejaag na wind.

15 Wat krom is, kan nie reguit word nie, en wat ontbreek, kan nie getel word nie.

16 Ek het met myself gespreek en gesê: Kyk, ,k het groot en altyd groter wysheid verwerf bo almal wat voor my oor Jerusalem gewees het, en my hart het baie wysheid en kennis gesien.

17 Maar toe ek my hart daarop gerig het om wysheid en kennis, onverstandigheid en dwaasheid te leer ken, het ek ingesien dat dit ook 'n gejaag na wind is.

18 Want by baie wysheid is baie verdriet, en wie kennis vermeerder, vermeerder smart.

1 The words of the Preacher, the son of David, king in Jerusalem.

2 All is to no purpose, said the Preacher, all the ways of man are to no purpose.

3 What is a man profited by all his work which he does under the sun?

4 One generation goes and another comes; but the earth is for ever.

5 The sun comes up and the sun goes down, and goes quickly back to the place where he came up.

6 The wind goes to the south, turning back again to the north; circling round for ever.

7 All the rivers go down to the sea, but the sea is not full; to the place where the rivers go, there they go again.

8 All things are full of weariness; man may not give their story: the eye has never enough of its seeing, or the ear of its hearing.

9 That which has been, is that which is to be, and that which has been done, is that which will be done, and there is no new thing under the sun.

10 Is there anything of which men say, See, this is new? It has been in the old time which was before us.

11 There is no memory of those who have gone before, and of those who come after there will be no memory for those who are still to come after them.

12 I, the Preacher, was king over Israel in Jerusalem.

13 And I gave my heart to searching out in wisdom all things which are done under heaven: it is a hard thing which God has put on the sons of men to do.

14 I have seen all the works which are done under the sun; all is to no purpose, and desire for wind.

15 That which is bent may not be made straight, and that which is not there may not be numbered.

16 I said to my heart, See, I have become great and am increased in wisdom more than any who were before me in Jerusalem--yes, my heart has seen much wisdom and knowledge.

17 And I gave my heart to getting knowledge of wisdom, and of the ways of the foolish. And I saw that this again was desire for wind.

18 Because in much wisdom is much grief, and increase of knowledge is increase of sorrow.