1 Finalmente, irmãos, vos rogamos e exortamos no Senhor Jesus que, assim como recebestes de nós, de que maneira convém andar e agradar a Deus, assim andai, para que continueis a progredir cada vez mais; 2 porque vós bem sabeis que mandamentos vos temos dado pelo Senhor Jesus. 3 Porque esta é a vontade de Deus, a vossa santificação: que vos abstenhais da prostituição, 4 que cada um de vós saiba possuir o seu vaso em santificação e honra, 5 não na paixão de concupiscência, como os gentios, que não conhecem a Deus. 6 Ninguém oprima ou engane a seu irmão em negócio algum, porque o Senhor é vingador de todas estas coisas, como também, antes, vo-lo dissemos e testificamos. 7 Porque não nos chamou Deus para a imundícia, mas para a santificação. 8 Portanto, quem despreza isto não despreza ao homem, mas, sim, a Deus, que nos deu também o seu Espírito Santo.
9 Quanto, porém, ao amor fraternal, não necessitais de que vos escreva, visto que vós mesmos estais instruídos por Deus que vos ameis uns aos outros; 10 porque também já assim o fazeis para com todos os irmãos que estão por toda a Macedônia. Exortamo-vos, porém, a que ainda nisto continueis a progredir cada vez mais, 11 e procureis viver quietos, e tratar dos vossos próprios negócios, e trabalhar com vossas próprias mãos, como já vo-lo temos mandado; 12 para que andeis honestamente para com os que estão de fora e não necessiteis de coisa alguma.
13 Não quero, porém, irmãos, que sejais ignorantes acerca dos que já dormem, para que não vos entristeçais, como os demais, que não têm esperança. 14 Porque, se cremos que Jesus morreu e ressuscitou, assim também aos que em Jesus dormem Deus os tornará a trazer com ele. 15 Dizemo-vos, pois, isto pela palavra do Senhor: que nós, os que ficarmos vivos para a vinda do Senhor, não precederemos os que dormem. 16 Porque o mesmo Senhor descerá do céu com alarido, e com voz de arcanjo, e com a trombeta de Deus; e os que morreram em Cristo ressuscitarão primeiro; 17 depois, nós, os que ficarmos vivos, seremos arrebatados juntamente com eles nas nuvens, a encontrar o Senhor nos ares, e assim estaremos sempre com o Senhor. 18 Portanto, consolai-vos uns aos outros com estas palavras.
1 Wieda, lebi Breda, bitte un vumahne ma(mir) äich in däm Herrn Jesus, do ihr vu uns(us) gregt hän, we ihr läbä solle, um Gott z gfalle, was ihr jo au den -, daß ihr drin imma vollkummena wäre.
2 Denn ihr wiße jo, weli Gebote ma(mir) äich ge hän durch d Herrn Jesus.
3 Denn des isch dr Wille Gottes, äiri Heiligung, daß ihr miede de Unzucht
4 un jeda vu äich si eigenes Wieb z gwinne suecht in Heiligkeit un Ehri,
5 nit in gieriga Luscht we de Heide, de vu Gott nigs wisse.
6 Nemads goht z wit un ibavordeilt sini Brueda im Handel; denn dr Herr isch ä Richta iba des alles, we ma(mir) äich scho freher gsait un beziigt hän.
7 Denn Gott het uns(us) nit bruefe zum Dreck, sundern zue d Heiligung.
8 Wer des etze vuachtet, der vuachtet nit Mensche, sundern Gott, der si heilige Geischt in äich git.
9 Vu dr Bredalebi aba isch`s nit nedig, äich z schriebe; denn ihr selbscht sin vu Gott glehrt, äich undaänanda z lebi.
10 Un des den ihr au a alle Breda, de in ganz Mazedonie sin. Mir vumahne äich aba, lebi(liebi) Breda, daß ihr drin noh vollkummena sin,
11 un setze äiri Ehri dori, daß ihr ä schtilles Läbä fihre un äirem Gschäfft nohchgehn un mit äire eigene Händ(Pfode) schaffe, we ma(mir) äich bpfohle hän,
12 dmit ihr ehrbar läbä vor däne, de druße sin, un uf nemads agwiese sin.
13 Mir wen äich aba, lebi Breda, nit im Ungwisse losse iba de, de igschlofe (gschtorbe) sin, dmit ihr nit trurig sin we di andere, de kei Hoffnig hän.
14 Denn wenn ma(mir) glaube, daß Jesus gschtorbe un ufgschtande isch, so wird Gott au de, de igschlofe (gschtorbe) sin, durch Jesus mit nem herfihre.
15 Denn des sage ma(mir) äich mit nem Wort vum Herrn, daß ma(mir), de ma(mir) läbä un ibrigbliebe bis zue d Akunft(zum Itreffä) vum Herrn, däne nit zvorkumme wäre, de igschlofe (gschtorbe) sin.
16 Denn na(er) selbscht, dr Herr, wird, wenn dr Bfehl kummt(zhärä isch), wenn de Schtimm vum Erzengel un de Päpere Gottes päperet(blose wird), rabkumme vum Himmel, un zerscht wäre di Dote, de in Chrischtus gschtorbe sin, ufschtoh.
17 Dnohch wäre ma(mir), de ma(mir) läbä un ibrigbliebe sin, au mit ne vufrachtet ( wägbrocht) wäre uf d Wolke in d Luft, däm Herrn entgegä; un so wäre ma(mir) bi däm Herrn si alliziit.
18 So treschte äich mit däne Wort undaänanda.