A quinta trombeta

1 E o quinto anjo tocou a trombeta, e vi uma estrela que do céu caiu na terra; e foi-lhe dada a chave do poço do abismo. 2 E abriu o poço do abismo, e subiu fumaça do poço como a fumaça de uma grande fornalha e, com a fumaça do poço, escureceu-se o sol e o ar. 3 E da fumaça vieram gafanhotos sobre a terra; e foi-lhes dado poder como o poder que têm os escorpiões da terra. 4 E foi-lhes dito que não fizessem dano à erva da terra, nem a verdura alguma, nem a árvore alguma, mas somente aos homens que não têm na testa o sinal de Deus. 5 E foi-lhes permitido, não que os matassem, mas que por cinco meses os atormentassem; e o seu tormento era semelhante ao tormento do escorpião quando fere o homem. 6 E naqueles dias os homens buscarão a morte e não a acharão; e desejarão morrer, e a morte fugirá deles.

7 E o aspecto dos gafanhotos era semelhante ao de cavalos aparelhados para a guerra; e sobre a sua cabeça havia umas como coroas semelhantes ao ouro; e o seu rosto era como rosto de homem. 8 E tinham cabelos como cabelos de mulher, e os seus dentes eram como de leão. 9 E tinham couraças como couraças de ferro; e o ruído das suas asas era como o ruído de carros, quando muitos cavalos correm ao combate. 10 E tinham cauda semelhante à dos escorpiões e aguilhão na cauda; e o seu poder era para danificar os homens por cinco meses. 11 E tinham sobre si rei, o anjo do abismo; em hebreu era o seu nome Abadom, e em grego, Apoliom. 12 Passado é já um ai; eis que depois disso vêm ainda dois ais.

A sexta trombeta

13 E tocou o sexto anjo a trombeta, e ouvi uma voz que vinha das quatro pontas do altar de ouro que estava diante de Deus, 14 a qual dizia ao sexto anjo, que tinha a trombeta: Solta os quatro anjos que estão presos junto ao grande rio Eufrates. 15 E foram soltos os quatro anjos que estavam preparados para a hora, e dia, e mês, e ano, a fim de matarem a terça parte dos homens. 16 E o número dos exércitos dos cavaleiros era de duzentos milhões; e ouvi o número deles. 17 E assim vi os cavalos nesta visão; e os que sobre eles cavalgavam tinham couraças de fogo, e de jacinto, e de enxofre; e a cabeça dos cavalos era como cabeça de leão; e de sua boca saía fogo, e fumaça, e enxofre. 18 Por estas três pragas foi morta a terça parte dos homens, isto é, pelo fogo, pela fumaça e pelo enxofre, que saíam da sua boca. 19 Porque o poder dos cavalos está na sua boca e na sua cauda, porquanto a sua cauda é semelhante a serpentes e tem cabeça, e com ela danificam.

20 E os outros homens, que não foram mortos por estas pragas, não se arrependeram das obras de suas mãos, para não adorarem os demônios e os ídolos de ouro, e de prata, e de bronze, e de pedra, e de madeira, que nem podem ver, nem ouvir, nem andar. 21 E não se arrependeram dos seus homicídios, nem das suas feitiçarias, nem da sua prostituição, nem das suas ladroíces.

1 Un dr fünfte Engel blost in sini Päpere; un i(ich) sieh ä Schtern, vum Himmel uf d Erde flege; un däm wird dr Schlissel zum Brunne vum Abgrund ge.

2 Un na(er) doet d Brunne vum Abgrund uf, un s schtiegt uf ä Rauch üs däm Brunne we d Rauch vumä große Ofe, un s wäre dunkel d Sunne un d Luft vum Rauch vum Brunne.

3 Un üs däm Rauch kumme Heigumba uf d Erde, un dene wird Macht ge, we d Skorpione uf d Erde Macht hän.

4 Un s wird dene gsait, sie solle nit Schadä doe däm Gras uf d Erde noh allem Grene noh irgendeinem Baum, sundern ällei d Lit, de nit des Siegel Gottes hän an ihra Schtirn.

5 Un dene wird Macht ge, nit daß sie sie umbringe däte, sundern sie quäle den fünf Monet lang; un ihri Qual war we ä Qual vu nem Skorpion, wenn na(er) ä Mensch schticht.

6 Un in däne Däg wäre de Lit d Dod sueche un nit finde, sie wäre wotte schterbe, un dr Dod wird vu nene haue ab.

7 Un de Heigumba sähn üs we Ross, de zum Kreg parrat sin, un uf ihre Kepf (Schädel) war ebis we goldeni Krone, un ihr Üsgsäh war glich dr Mensche

8 un sie hän Hoor we Wiebahoor un Zähn we Löwezähn

9 un hän Panza we iserne Panza, un des Rassle ihra Fligel war we des Rassle dr Kärre vu viele Ross, de in d Kreg laufe,

10 un hän Schwänz we Skorpione un hän Schtachle, un in ihre Schwänz war ihri Kraft, Schadä z doe d Mensche fünf Monet lang;

11 sie hän iba sich ä Kenig, d Engel vum Abgrund; si Name heißt uf hebräisch Abaddon, un uf griechisch het da(er) d Name Apollyon.

12 Des erschte Wehe isch vorbi; lueg, s kumme noh zwei Wehe dnohch.

13 Un dr sechste Engel blost in sini Päpere; un i(ich) ha ghärt ä Schtimm üs d vier Ecke vum goldene Altar vor Gott;

14 de sait zue däm sechste Engel, der de Päpere het: Loß los de vier Engel, de bunde sin an däm große Schtrom Euphrat.

15 Un sie wäre losglosse de vier Engel, de parat ware fir de Schtund un d Dag un d Monet un des Johr, umzbringe d dritte Deil vu d Mensche.

16 Un de Zahl vum ritende Heer war vieldusigmol dusig; i(ich) ha ihri Zahl ghärt.

17 Un so sieh i(ich) in dr Erschinig d Ross un der druf hockt: Sie hän fiirroti un blaui un schwefelgelbi Panza, un de Kepf (Schädel) vu d Ross ware we de Kepf vu Löwe, un üs ihrem Mul (Gosch) kummt Fiir un Rauch un Schwefel.

18 Vu däne dräi Plage wird umbrocht dr dritte Deil dr Mensche, vu däm Fiir un Rauch un Schwefel, der üs ihrem Mul (Gosch) kummt.

19 Denn de Kraft vu d Ross war in ihrem Mul un in ihrem Schwanz; denn ihri Schwänz ware d Schlange glich un hän Kepf, un mit däne hän sie Schadä gmacht.

20 Un de ibrige Lit, de nit umbrocht wäre vu däne Plage, kehre nit um vu d Werke ihra Händ(Pfode), daß sie nimi abäte den de bese Geischta un de goldene, silberne, eherne, schteinerne un hölzerne Götze, de nit sähn noh häre noh go kenne,

21 un sie kehre au nit um vu ihrem Morde, ihra Zaubarai, ihra Unzucht un ihra Schtälarei.