1 E, depois destas coisas, vi quatro anjos que estavam sobre os quatro cantos da terra, retendo os quatro ventos da terra, para que nenhum vento soprasse sobre a terra, nem sobre o mar, nem contra árvore alguma. 2 E vi outro anjo subir da banda do sol nascente, e que tinha o selo do Deus vivo; e clamou com grande voz aos quatro anjos, a quem fora dado o poder de danificar a terra e o mar, 3 dizendo: Não danifiqueis a terra, nem o mar, nem as árvores, até que hajamos assinalado na testa os servos do nosso Deus. 4 E ouvi o número dos assinalados, e eram cento e quarenta e quatro mil assinalados, de todas as tribos dos filhos de Israel. 5 Da tribo de Judá, havia doze mil assinalados; da tribo de Rúben, doze mil; da tribo de Gade, doze mil; 6 da tribo de Aser, doze mil; da tribo de Naftali, doze mil; da tribo de Manassés, doze mil; 7 da tribo de Simeão, doze mil; da tribo de Levi, doze mil; da tribo de Issacar, doze mil; 8 da tribo de Zebulom, doze mil; da tribo de José, doze mil; da tribo de Benjamim, doze mil.

9 Depois destas coisas, olhei, e eis aqui uma multidão, a qual ninguém podia contar, de todas as nações, e tribos, e povos, e línguas, que estavam diante do trono e perante o Cordeiro, trajando vestes brancas e com palmas nas suas mãos; 10 e clamavam com grande voz, dizendo: Salvação ao nosso Deus, que está assentado no trono, e ao Cordeiro.

11 E todos os anjos estavam ao redor do trono, e dos anciãos, e dos quatro animais; e prostraram-se diante do trono sobre seu rosto e adoraram a Deus, 12 dizendo: Amém! Louvor, e glória, e sabedoria, e ações de graças, e honra, e poder, e força ao nosso Deus, para todo o sempre. Amém!

13 E um dos anciãos me falou, dizendo: Estes que estão vestidos de vestes brancas, quem são e de onde vieram? 14 E eu disse-lhe: Senhor, tu sabes. E ele disse-me: Estes são os que vieram de grande tribulação, lavaram as suas vestes e as branquearam no sangue do Cordeiro. 15 Por isso estão diante do trono de Deus e o servem de dia e de noite no seu templo; e aquele que está assentado sobre o trono os cobrirá com a sua sombra. 16 Nunca mais terão fome, nunca mais terão sede; nem sol nem calma alguma cairá sobre eles, 17 porque o Cordeiro que está no meio do trono os apascentará e lhes servirá de guia para as fontes das águas da vida; e Deus limpará de seus olhos toda lágrima.

1 Dnohch sieh i(ich) vier Engel schtoh an d vier Ecke vu d Erde, de hebe (halte) de vier Winde dr Erde fescht, dmit kei Wind iba d Erde blost noh iba des Meer noh iba irgendeinen Baum.

2 Un i(ich) sieh ä andere Engel ufschtiege vum Ufgang dr Sunne her, der het des Siegel vum lebändige Gott un reft mit großa Schtimm zue d vier Engel, däne Macht ge war, d Erde un däm Meer Schadä z doe:

3 Den d Erde un däm Meer un d Baim kei Schadä, bis ma(mir) de Knecht unsares Gottes a ihra Schtirn vusieglet hän.

4 Un i(ich) ha ghärt de Zahl dera, de vusieglet wäre: hundatvierävierzigdusig, de vusieglet ware üs ällei Schtämm Israels:

5 üs däm Schtamm Juda zwöelfdusig vusiegelti, üs däm Schtamm Ruben zwöelfdusig, üs däm Schtamm Gad zwöelfdusig,

6 üs däm Schtamm Asser zwöelfdusig, üs däm Schtamm Naftali zwöelfdusig, üs däm Schtamm Manasse zwöelfdusig,

7 üs däm Schtamm Simeon zwöelfdusig, üs däm Schtamm Levi zwöelfdusig, üs däm Schtamm Issachar zwöelfdusig,

8 üs däm Schtamm Sebulon zwöelfdusig, üs däm Schtamm Josef zwöelfdusig, üs däm Schtamm Benjamin zwöelfdusig vusiegelti.

9 Dnohch sieh i(ich), un lueg, ä großi Schar, de nemads zehle ka, üs ällei Natione un Schtämm un Mensche un Schproche; de gschtande sin vor däm Thron un vor rem Lamm, azogä mit wieße Kleida un mit Palmzwiege in ihre Händ(Pfode),

10 un refe mit großa Schtimm: Des Heil isch bi däm, der uf däm Thron hockt, unsam Gott, un däm Lamm!

11 Un alli Engel sin rings um d Thron gschtande un um di Älteschte un um de vier Gschtalte un flege ane vor rem Thron uf ihr Visasch (Gsicht) un bäte Gott a

12 un sage: Amen, Lob un Ehri un Wisheit un Dank un Pries un Kraft un Schtärk isch unsam Gott vu Ewigkeit zue Ewigkeit! Amen.

13 Un eina vu d Älteschte fangt a un sait zue ma(mir): Wer sin de, de mit d wieße Kleida azogä sin, un woher sin sie kumme?

14 Un i(ich) sag zue nem: Herr, dü weisch`s. Un na(er) sait zue ma(mir): De sin's, de kumme sin üs dr große Trebsal un hän ihri Kleida gwäsche un hän ihri Kleida hell gmacht im Bloet vum Lamm.

15 Drum sin sie vor rem Thron Gottes un diene nem Dag un Nacht in sinem Tempel; un der uf däm Thron hockt, wird iba ne huse.

16 Sie wäre nimi hunga ha noh durscht; s wird au nit uf fene laschte d Sunne odr irgendeine Hitz;

17 denn des Lamm midde uf däm Thron wird sie weide un leite zue d Quelle vum lebändige Wassa, un Gott wird abwische alli Träne vu ihre Auge.