1 E ouvi, vinda do templo, uma grande voz, que dizia aos sete anjos: Ide e derramai sobre a terra as sete taças da ira de Deus.

2 E foi o primeiro e derramou a sua taça sobre a terra, e fez-se uma chaga má e maligna nos homens que tinham o sinal da besta e que adoravam a sua imagem.

3 E o segundo anjo derramou a sua taça no mar, que se tornou em sangue como de um morto, e morreu no mar toda alma vivente.

4 E o terceiro anjo derramou a sua taça nos rios e nas fontes das águas, e se tornaram em sangue. 5 E ouvi o anjo das águas que dizia: Justo és tu, ó Senhor, que és, e que eras, e santo és, porque julgaste estas coisas. 6 Visto como derramaram o sangue dos santos e dos profetas, também tu lhes deste sangue a beber; porque disto são merecedores. 7 E ouvi outro do altar, que dizia: Na verdade, ó Senhor, Deus Todo-Poderoso, verdadeiros e justos são os teus juízos.

8 E o quarto anjo derramou a sua taça sobre o sol, e foi-lhe permitido que abrasasse os homens com fogo. 9 E os homens foram abrasados com grandes calores, e blasfemaram o nome de Deus, que tem poder sobre estas pragas; e não se arrependeram para lhe darem glória.

10 E o quinto anjo derramou a sua taça sobre o trono da besta, e o seu reino se fez tenebroso; e os homens mordiam a língua de dor. 11 E, por causa das suas dores e por causa das suas chagas, blasfemaram do Deus do céu e não se arrependeram das suas obras.

12 E o sexto anjo derramou a sua taça sobre o grande rio Eufrates; e a sua água secou-se, para que se preparasse o caminho dos reis do Oriente. 13 E da boca do dragão, e da boca da besta, e da boca do falso profeta vi saírem três espíritos imundos, semelhantes a rãs, 14 porque são espíritos de demônios, que fazem prodígios; os quais vão ao encontro dos reis de todo o mundo para os congregar para a batalha, naquele grande Dia do Deus Todo-Poderoso. 15 (Eis que venho como ladrão. Bem-aventurado aquele que vigia e guarda as suas vestes, para que não ande nu, e não se vejam as suas vergonhas.) 16 E os congregaram no lugar que em hebreu se chama Armagedom.

17 E o sétimo anjo derramou a sua taça no ar, e saiu grande voz do templo do céu, do trono, dizendo: Está feito! 18 E houve vozes, e trovões, e relâmpagos, e um grande terremoto, como nunca tinha havido desde que há homens sobre a terra; tal foi este tão grande terremoto. 19 E a grande cidade fendeu-se em três partes, e as cidades das nações caíram; e da grande Babilônia se lembrou Deus para lhe dar o cálice do vinho da indignação da sua ira. 20 E toda ilha fugiu; e os montes não se acharam. 21 E sobre os homens caiu do céu uma grande saraiva, pedras do peso de um talento; e os homens blasfemaram de Deus por causa da praga da saraiva, porque a sua praga era mui grande.

1 Un i(ich) ha ghärt ä großi Schtimm üs sem Tempel, de sait zue d siebä Engel: Gehn hi un geße üs de siebä Schale vum Zorn (Wuet) Gottes uf d Erde!

2 Un dr erschte goht hi un gißt sini Schale üs uf d Erde; un s entschtoht ä beses un schlimmes Gschwir an d Mensch, de des Zeiche vum Tier hän un de si Bild abäte.

3 Un dr zweite Engel gißt sini Schale üs ins Meer; un s wird zue Bloet we vu nem Dote, un alli lebändige Wäse im Meer schterbe.

4 Un dr dritte Engel gißt sini Schale üs in d Wassaflüß un in d Wassaquelle; un sie wäre zue Bloet.

5 Un i(ich) ha ghärt d Engel vu d Wassa sage: Grecht bisch dü, der dü bisch un der dü warsch, dü Heiliga, daß dü des Urdeil gsait hesch;

6 denn sie hän des Bloet vu d Heilige un vu d Prophete vuschittet, un Bloet hesch dü nene z trinke ge; sie sin's wert.

7 Un i(ich) ha ghärt d Altar sage: Jo, Herr, allmächtiga Gott, dini Gricht sin wohr un Grecht.

8 Un dr vierte Engel gißt sini Schale üs iba d Sunne; un s wird ihr Macht ge, d Mensch zue vubrenne mit Fiir.

9 Un de Lit wäre vubrennt vu d große Hitz un läschtere d Name Gottes, der Macht het iba de Plage, un bekehre (kehre nit um) sich nit, nem d Ehri z ge.

10 Un dr fünfte Engel gißt sini Schale üs uf d Thron vum Tier; un si Rich wird dunkel, un de Mensch vubisse ihri Zunge vor Schmerz

11 un läschtere Gott im Himmel wägä ihrem Schmerz un wägä ihre Gschwire un bekehre (kehre nit um) sich nit vu ihre Werke.

12 Un dr sechste Engel gißt sini Schale üs uf d große Schtrom Euphrat; un si Wassa trocknet üs, dmit dr Wäg gmacht fir wird d Kenige vum Ufgang vu d Sunne.

13 Un i(ich) sieh üs däm Rache vum Drache un üs däm Rache vum Tier un üs däm Mul (Gosch) vum falsche Prophet dräi dräckigi Geischta kumme, glich we Frösch;

14 s sin Geischta vu Deufel, de doen Zeiche un gehn üs zue d Kenige vu d ganze Welt, sie z vusammle zum Kampf am große Dag Gottes, vum Allmächtige. -

15 Lueg, i(ich) kummt we ä Deb. Selig isch, der do wacht un sini Kleida bwahrt, dmit da(er) nit nackt go mueß un ma sini Nackedei (Blöße) sieht. -

16 Un na(er) versammelte sie a ä Platz, der heißt uf hebräisch Harmagedon.

17 Un dr siebte Engel gißt sini Schale üs in d Luft; un s kummt ä großi Schtimm üs sem Tempel vum Thron, de sait: S isch gschähe!

18 Un gschähe sin Blitze un Schtimme un Dunnda, un s isch bassiert ä großes Erdbebe, we s noh ne gsi isch, sit Mensch uf Erde sin - ä Erdbebe, so groß.

19 Un üs dr große Schtadt wäre dräi Deil, un de Schtädt vu d Heide stirze i. Un Babylon, dr große, an de wird denkt vor Gott, daß ihr ge wäre dr Kelch mit däm Wi vu sinem grimmige Zorn (Wuet).

20 Un alli Insle sin vuschwunde, un d Berg wäre nimi gfunde.

21 Un ä große Hagel we Zentnaschwer flegt vum Himmel uf d Mensche; un de Mensche läschtere Gott wägä nem Hagels; denn de Plag isch arg groß.