A abertura dos primeiros seis selos

1 E, havendo o Cordeiro aberto um dos selos, olhei e ouvi um dos quatro animais, que dizia, como em voz de trovão: Vem e vê! 2 E olhei, e eis um cavalo branco; e o que estava assentado sobre ele tinha um arco; e foi-lhe dada uma coroa, e saiu vitorioso e para vencer.

3 E, havendo aberto o segundo selo, ouvi o segundo animal, dizendo: Vem e vê! 4 E saiu outro cavalo, vermelho; e ao que estava assentado sobre ele foi dado que tirasse a paz da terra e que se matassem uns aos outros; e foi-lhe dada uma grande espada.

5 E, havendo aberto o terceiro selo, ouvi o terceiro animal, dizendo: Vem e vê! E olhei, e eis um cavalo preto; e o que sobre ele estava assentado tinha uma balança na mão. 6 E ouvi uma voz no meio dos quatro animais, que dizia: Uma medida de trigo por um dinheiro; e três medidas de cevada por um dinheiro; e não danifiques o azeite e o vinho.

7 E, havendo aberto o quarto selo, ouvi a voz do quarto animal, que dizia: Vem e vê! 8 E olhei, e eis um cavalo amarelo; e o que estava assentado sobre ele tinha por nome Morte; e o inferno o seguia; e foi-lhes dado poder para matar a quarta parte da terra com espada, e com fome, e com peste, e com as feras da terra.

9 E, havendo aberto o quinto selo, vi debaixo do altar as almas dos que foram mortos por amor da palavra de Deus e por amor do testemunho que deram. 10 E clamavam com grande voz, dizendo: Até quando, ó verdadeiro e santo Dominador, não julgas e vingas o nosso sangue dos que habitam sobre a terra? 11 E a cada um foi dada uma comprida veste branca e foi-lhes dito que repousassem ainda um pouco de tempo, até que também se completasse o número de seus conservos e seus irmãos que haviam de ser mortos como eles foram.

12 E, havendo aberto o sexto selo, olhei, e eis que houve um grande tremor de terra; e o sol tornou-se negro como saco de cilício, e a lua tornou-se como sangue. 13 E as estrelas do céu caíram sobre a terra, como quando a figueira lança de si os seus figos verdes, abalada por um vento forte. 14 E o céu retirou-se como um livro que se enrola; e todos os montes e ilhas foram removidos do seu lugar. 15 E os reis da terra, e os grandes, e os ricos, e os tribunos, e os poderosos, e todo servo, e todo livre se esconderam nas cavernas e nas rochas das montanhas 16 e diziam aos montes e aos rochedos: Caí sobre nós e escondei-nos do rosto daquele que está assentado sobre o trono e da ira do Cordeiro, 17 porque é vindo o grande Dia da sua ira; e quem poderá subsistir?

1 Un i(ich) ha gsäh, daß des Lamm des erschte vu d siebä Siegel ufgmacht het, un i(ich) ha ghärt eina vu d vier Gschtalte sage we mit eina Dunndaschtimm: Kumm!

2 Un i(ich) sieh, un lueg, ä wieße Gaul. Un der druf hockt, het ä Bogen, un däm wird ä Krone ge, un na(er) zeht üs sieghaft un um z siege.

3 Un als ses des zweite Siegel ufgmacht het, ha i(ich) ghärt de zweiti Gschtalt sage: Kumm!

4 Un s kummt üsä ä zweite Gaul, der war fiirrot. Un däm, der druf hockt, wird Macht ge, d Friede vu dr Erde z neh, daß sie sich undaänanda umbringe, un däm wird ä großes Schwert ge.

5 Un als ses des dritte Siegel ufgmacht het, ha i(ich) ghärt de dritti Gschtalt sage: Kumm! Un i(ich) sieh, un lueg, ä schwarze Gaul. Un der druf hockt, het ä Woog (Waage) in sinere Hand.

6 Un i(ich) ha ghärt ä Schtimm midde unda d vier Gschtalte sage: Ä Maß Weize fir ä Silbagrosche un dräi Maß Gerschte fir ä Silbagrosche; aba däm El un Wi doe kei Schadä a!

7 Un als ses des vierte Siegel ufgmacht het, ha i(ich) ghärt de Schtimm dr vierte Gschtalt sage: Kumm!

8 Un i(ich) sieh, un lueg, ä glaprige (fahle) Gaul. Un der druf hockt, däm si Name war: Dr Dod, un d Hell goht däm nohch. Un dene wird Macht ge iba d vierte Deil vu d Erde, umzbringe mit Schwert un Hunga un Pescht un durch wildi Tiere uf d Erde.

9 Un als ses des fünfte Siegel ufgmacht het, sieh i(ich) unde am Altar d Seele dera, de umbrocht worde ware um`s Wortes Gottes un wägä ihrem Ziigniss.

10 Un sie brellä mit luta Schtimm: Herr, dü Heiliger un Echta (Wora), we lang richtesch dü nit un rächsch nit unsa Bloet an däne, de uf d Erde huse?

11 Un dene wird ge jedem ä wießes Gwand (Häß), un dene wird gsait, daß sie ruehe mehn noh ä kleini Ziit, bis vollzählig däzuekumme ihri Mitknechte un Breda, de au noh umbrocht wäre solle we sie.

12 Un i(ich) sieh: als ses des sechste Siegel ufgmacht het, do isch ä großes Erdbebe bassiert, un d Sunne wird finschta we ä schwarze Sack, un d ganz Mond wird we Bloet,

13 un d Schterne vum Himmel flege uf d Erde, we wenn ä Fiegebaum sini Fiege abwirft, wenn na(er) vum schtarke Wind bwegt wird.

14 Un d Himmel wiecht we ä Schriftrolle, de zämmegrollt wird, un alli Berg un Insle wäre wägbwegt vu ihrem Platz.

15 Un de Kenig uf Erde un de Große un de Obaschte un de Riche un de Gwaltige un alli Sklave un alli Fraie vuschtecke sich in d Klufte un Felse dr Berg

16 un sage zue d Berg un Felse: Flege iba uns(us) un vuschtecke uns(us) vor rem Visasch (Gsicht) vu däm, der uf däm Thron hockt, un vor rem Zorn (Wuet) vum Lamm!

17 Denn s isch kumme dr große Dag vu ihrem Zorn (Wuet), un wer ka bschtoh?