1 E vi outro anjo forte, que descia do céu, vestido de uma nuvem; e por cima da sua cabeça estava o arco celeste, e o rosto era como o sol, e os pés, como colunas de fogo; 2 e tinha na mão um livrinho aberto e pôs o pé direito sobre o mar e o esquerdo sobre a terra; 3 e clamou com grande voz, como quando brama o leão; e, havendo clamado, os sete trovões fizeram soar as suas vozes. 4 E, sendo ouvidas dos sete trovões as suas vozes, eu ia escrevê-las, mas ouvi uma voz do céu, que dizia: Sela o que os sete trovões falaram e não o escrevas. 5 E o anjo que vi estar sobre o mar e sobre a terra levantou a mão ao céu 6 e jurou por aquele que vive para todo o sempre, o qual criou o céu e o que nele há, e a terra e o que nela há, e o mar e o que nele há, que não haveria mais demora; 7 mas nos dias da voz do sétimo anjo, quando tocar a sua trombeta, se cumprirá o segredo de Deus, como anunciou aos profetas, seus servos.

8 E a voz que eu do céu tinha ouvido tornou a falar comigo e disse: Vai e toma o livrinho aberto da mão do anjo que está em pé sobre o mar e sobre a terra. 9 E fui ao anjo, dizendo-lhe: Dá-me o livrinho. E ele disse-me: Toma-o e come-o, e ele fará amargo o teu ventre, mas na tua boca será doce como mel. 10 E tomei o livrinho da mão do anjo e comi-o; e na minha boca era doce como mel; e, havendo-o comido, o meu ventre ficou amargo. 11 E ele disse-me: Importa que profetizes outra vez a muitos povos, e nações, e línguas, e reis.

1 Un i(ich) sieh ä andere schtarke Engel vum Himmel rabkumme, mit einare Wolke azogä, un d Rägeboge uf sinem Schädel un si Üsgsäh we d Sunne un sini Feß we Fiirsäule.

2 Un na(er) het in sinere Hand ä Bechli, des war ufdoe. Un na(er) het sich anegschtellt si rechte Fueß uf s Meer un d linke uf d Erde,

3 un na(er) brellt mit großa Schtimm, we ä Löwe brellt. Un als sa brellt, hebe de siebä Dunnda ihri Schtimm.

4 Un als de siebä Dunnda gschwätzt hän, wot i(ich) s ufschriebe. Do ha i(ich) ä Schtimm vum Himmel ghärt zue ma(mir) sage: Vusiegle, was de siebä Dunnda gsait hän, un schrib s nit uf!

5 Un dr Engel, den i(ich) schtoh sieh uf fem Meer un uf d Erde, hebt sini rechti Hand uf zum Himmel

6 un schwoert bi däm, dr do läbt vu Ewigkeit zue Ewigkeit, der d Himmel gschaffe het un was drin isch, un d Erde un was drin isch, un des Meer un was drin isch: S soll etze kei Ziit me si,

7 sundern in d Däg, wenn dr siebte Engel si Schtimm hebt un sini Päpere blose wird, dann(dnoh) isch`s gmacht des Gheimnis Gottes, we na(er) s vukindigt het sinene Knecht, d Prophete.

8 Un de Schtimm, de i(ich) vum Himmel ghärt ha, schwätzt abamols mit ma(mir) un sait: Gang hi, nimm des offene Bechli üs dr Hand vum Engel, der uf fem Meer un uf d Erde schtoht!

9 Un i(ich) gang hi zum Engel un sag zue nem: Gib ma(mir) des Bechli! Un na(er) sait zue ma(mir): Nimm un iße`s! Un s wird dir bitta im Buch (Ranze) si, aba in dinem Mul (Gosch) wird's seß si we Honig.

10 Un i(ich) nimmt des Bechli üs dr Hand vum Engel un has gäßä. Un s war seß in minem Mul (Gosch) we Honig, un als ich's gässä ha, war´s ma(mir) bitta im Buch (Ranze).

11 Un ma(mir) wird gsait: Dü mueß abamols weissage iba Mensche un Natione un Schproche un vieli Kenig.