1 E vi na destra do que estava assentado sobre o trono um livro escrito por dentro e por fora, selado com sete selos. 2 E vi um anjo forte, bradando com grande voz: Quem é digno de abrir o livro e de desatar os seus selos? 3 E ninguém no céu, nem na terra, nem debaixo da terra, podia abrir o livro, nem olhar para ele. 4 E eu chorava muito, porque ninguém fora achado digno de abrir o livro, nem de o ler, nem de olhar para ele. 5 E disse-me um dos anciãos: Não chores; eis aqui o Leão da tribo de Judá, a Raiz de Davi, que venceu para abrir o livro e desatar os seus sete selos.
6 E olhei, e eis que estava no meio do trono e dos quatro animais viventes e entre os anciãos um Cordeiro, como havendo sido morto, e tinha sete pontas e sete olhos, que são os sete Espíritos de Deus enviados a toda a terra. 7 E veio e tomou o livro da destra do que estava assentado no trono. 8 E, havendo tomado o livro, os quatro animais e os vinte e quatro anciãos prostraram-se diante do Cordeiro, tendo todos eles harpas e salvas de ouro cheias de incenso, que são as orações dos santos. 9 E cantavam um novo cântico, dizendo: Digno és de tomar o livro e de abrir os seus selos, porque foste morto e com o teu sangue compraste para Deus homens de toda tribo, e língua, e povo, e nação; 10 e para o nosso Deus os fizeste reis e sacerdotes; e eles reinarão sobre a terra. 11 E olhei e ouvi a voz de muitos anjos ao redor do trono, e dos animais, e dos anciãos; e era o número deles milhões de milhões e milhares de milhares, 12 que com grande voz diziam: Digno é o Cordeiro, que foi morto, de receber o poder, e riquezas, e sabedoria, e força, e honra, e glória, e ações de graças. 13 E ouvi a toda criatura que está no céu, e na terra, e debaixo da terra, e que está no mar, e a todas as coisas que neles há, dizer: Ao que está assentado sobre o trono e ao Cordeiro sejam dadas ações de graças, e honra, e glória, e poder para todo o sempre. 14 E os quatro animais diziam: Amém! E os vinte e quatro anciãos prostraram-se e adoraram ao que vive para todo o sempre.
1 Un i(ich) sieh in d rechte Hand vu däm , der uf däm Thron hockt, ä Boech, bschriebe inne un uße, vusieglet mit siebä Siegel.
2 Un i(ich) sieh ä schtarken Engel, der reft mit großa Schtimm: Wer isch`s wert, des Boech ufzmache un sini Siegel z breche?
3 Un nemads, nit im Himmel noh uf Erde noh unda dr Erde, ka des Boech ufdoe un ineluege.
4 Un i(ich) ha arg ghiilt, wel nemads fir wert gfunde wird, des Boech ufzmache un ineluege.
5 Un eina vu d Älteschte sait zue ma(mir): Hiil nit! Lueg, s het ibawunde (bsiegt) dr Löwe üs däm Schtamm Juda, d Wurzle David, ufzmache des Boech un sini siebä Siegel.
6 Un i(ich) sieh midde zwische däm Thron un d vier Gschtalte un midde unda d Älteschte ä Lamm schtoh, we gschlachtet; s het siebä Herna un siebä Auge, des sin de siebä Geischta Gottes, gschickt in alli Land.
7 Un s kummt un nimmt des Boech üs dr rechte Hand vu däm, der uf fem Thron hockt.
8 Un als ses des Boech nimmt, do flege de vier Gschtalte un de vieräzwanzig Älteschte ane vor rem Lamm, un jeda het ä Harfe un goldeni Schale voll Räuchawerk, des sin de Gebete vu d Heilige,
9 un sie sangen ä näjes(naies) Led: Dü bisch`s wert, z neh des Boech un ufzmache sini Siegel; denn dü bisch gschlachtet un hesch mit dinem Bloet Mensche fir Gott kauft üs ällei Stämm un Schproche un Mensche un Natione
10 un hesch sie unsam Gott zue Kenige un Prieschta (Pfarra) gmacht, un sie wäre herrsche uf Erde.
11 Un i(ich) sieh, un i(ich) ha ghärt ä Schtimm viela Engel um d Thron un um de Gschtalte un um de Älteschte her, un ihri Zahl war vieldusigmol dusig;
12 de sage mit großa Schtimm: Des Lamm, des gschlachtet isch, isch`s wert, z neh Kraft un Richtum un Wisheit un Schtärk un Ehri un Pries un Lob.
13 Un jedes Gschepf, des im Himmel isch un uf Erde un unda dr Erde un uf fem Meer un alles, was drin isch, ha i(ich) ghärt sage: Dem, der uf fem Thron hockt, un däm Lamm isch Lob un Ehri un Pries un Gwalt vu Ewigkeit zue Ewigkeit!
14 Un de vier Gschtalte sage: Amen! Un de Älteschte flege ane un bäte a.