1 ‹‹İşte, gözlerim her şeyi gördü, 2 Kulağım duydu, anladı.

2 Sizin bildiğinizi ben de biliyorum, 2 Sizden aşağı kalmam.

3 Ama ben Her Şeye Gücü Yetenle konuşmak, 2 Davamı Tanrıyla tartışmak istiyorum.

4 Sizlerse yalan düzüyorsunuz, 2 Hepiniz değersiz hekimlersiniz.

5 Keşke büsbütün sussanız! 2 Sizin için bilgelik olurdu bu.

6 Şimdi davamı dinleyin, 2 Yakınmama kulak verin.

7 Tanrı adına haksızlık mı edeceksiniz? 2 Onun adına yalan mı söyleyeceksiniz?

8 Onun tarafını mı tutacaksınız? 2 Tanrının davasını mı savunacaksınız?

9 Sizi sorguya çekerse, iyi mi olur? 2 İnsanları aldattığınız gibi Onu da mı aldatacaksınız?

10 Gizlice Onun tarafını tutarsanız, 2 Kuşkusuz sizi azarlar.

11 Onun görkemi sizi yıldırmaz mı? 2 Dehşeti üzerinize düşmez mi?

12 Anlattıklarınız kül kadar değersizdir, 2 Savunduklarınızsa çamurdan farksız.

13 ‹‹Susun, bırakın ben konuşayım, 2 Başıma ne gelirse gelsin.

14 Hayatım tehlikeye girecekse girsin, 2 Canım zora düşecekse düşsün.

15 Beni öldürecek, umudum kalmadıfç, 2 Hiç olmazsa yürüdüğüm yolun doğruluğunu yüzüne karşı savunayım. bile Ona güvenim sarsılmaz.››

16 Aslında bu benim kurtuluşum olacak, 2 Çünkü tanrısız bir adam Onun karşısına çıkamaz.

17 Sözlerimi iyi dinleyin, 2 Kulaklarınızdan çıkmasın söyleyeceklerim.

18 İşte davamı hazırladım, 2 Haklı çıkacağımı biliyorum.

19 Kim suçlayacak beni? 2 Biri varsa susar, son soluğumu veririm.

20 ‹‹Yalnız şu iki şeyi lütfet, Tanrım, 2 O zaman kendimi senden gizlemeyeceğim:

21 Elini üstümden çek 2 Ve dehşetinle beni yıldırma.

22 Sonra beni çağır, yanıtlayayım, 2 Ya da bırak ben konuşayım, sen yanıtla.

23 Suçlarım, günahlarım ne kadar? 2 Bana suçumu, günahımı göster.

24 Niçin yüzünü gizliyorsun, 2 Beni düşman gibi görüyorsun? çağrıştırıyor, bu yolla bir söz sanatı yapılmış.

25 Rüzgarın sürüklediği yaprağa dönmüşüm, 2 Beni mi korkutacaksın? 2 Kuru samanı mı kovalayacaksın?

26 Çünkü hakkımda acı şeyler yazıyor, 2 Gençliğimde işlediğim günahları bana miras veriyorsun.

27 Ayaklarımı tomruğa vuruyor, 2 Yollarımı gözetliyor, 2 İzimi sürüyorsun.

28 ‹‹Oysa insan telef olmuş, çürük bir şey, 2 Güve yemiş giysi gibidir.

1 Lo, mine eye hath seen all this,

Mine ear hath heard and understood it.

2 What ye know, the same do I know also:

I am not inferior unto you.

3 Surely I would speak to the Almighty,

And I desire to reason with God.

4 But ye are forgers of lies;

Ye are all physicians of no value.

5 Oh that ye would altogether hold your peace!

And it would be your wisdom.

6 Hear now my reasoning,

And hearken to the pleadings of my lips.

7 Will ye speak unrighteously for God,

And talk deceitfully for him?

8 Will ye show partiality to him?

Will ye contend for God?

9 Is it good that he should search you out?

Or as one deceiveth a man, will ye deceive him?

10 He will surely reprove you,

If ye do secretly show partiality.

11 Shall not his majesty make you afraid,

And his dread fall upon you?

12 Your memorable sayings are proverbs of ashes,

Your defences are defences of clay.

13 Hold your peace, let me alone, that I may speak;

And let come on me what will.

14 Wherefore should I take my flesh in my teeth,

And put my life in my hand?

15 Behold, he will slay me; I have no hope:

Nevertheless I will maintain my ways before him.

16 This also shall be my salvation,

That a godless man shall not come before him.

17 Hear diligently my speech,

And let my declaration be in your ears.

18 Behold now, I have set my cause in order;

I know that I am righteous.

19 Who is he that will contend with me?

For then would I hold my peace and give up the ghost.

20 Only do not two things unto me;

Then will I not hide myself from thy face:

21 Withdraw thy hand far from me;

And let not thy terror make me afraid.

22 Then call thou, and I will answer;

Or let me speak, and answer thou me.

23 How many are mine iniquities and sins?

Make me to know my transgression and my sin.

24 Wherefore hidest thou thy face,

And holdest me for thine enemy?

25 Wilt thou harass a driven leaf?

And wilt thou pursue the dry stubble?

26 For thou writest bitter things against me,

And makest me to inherit the iniquities of my youth:

27 Thou puttest my feet also in the stocks,

And markest all my paths;

Thou settest a bound to the soles of my feet:

28 Though I am like a rotten thing that consumeth,

Like a garment that is moth-eaten.