1 Ya RAB, duamı işit, 2 Yakarışım sana erişsin.
2 Sıkıntılı günümde yüzünü benden gizleme, 2 Kulak ver sesime, 2 Seslenince yanıt ver bana hemen.
3 Çünkü günlerim duman gibi yok oluyor, 2 Kemiklerim ateş gibi yanıyor.
4 Yüreğim kırgın yemiş ot gibi kurudu, 2 Ekmek yemeyi bile unuttum.
5 Bir deri bir kemiğe döndüm 2 Acı acı inlemekten.
6 Issız yerlerdeki ishakkuşunu andırıyorum, 2 Viranelerdeki kukumav gibiyim.
7 Gözüme uyku girmiyor, 2 Damda yalnız kalmış bir kuş gibiyim.
8 Düşmanlarım bütün gün bana hakaret ediyor, 2 Bana dil uzatanlar adımı lanet için kullanıyor.
9 Kızıp öfkelendiğin için 2 Külü ekmek gibi yiyor, 2 İçeceğime gözyaşı katıyorum. 2 Beni kaldırıp bir yana attın.
11 Günlerim akşam uzayan gölge gibi yitmekte, 2 Ot gibi sararmaktayım.
12 Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, 2 Ünün kuşaklar boyu sürer.
13 Kalkıp Siyona sevecenlik göstereceksin, 2 Çünkü onu kayırmanın zamanıdır, beklenen zaman geldi.
14 Kulların onun taşlarından hoşlanır, 2 Tozunu bile severler.
15 Uluslar RABbin adından, 2 Yeryüzü kralları görkeminden korkacak.
16 Çünkü RAB Siyonu yeniden kuracak, 2 Görkem içinde görünecek.
17 Yoksulların duasına kulak verecek, 2 Yalvarışlarını asla hor görmeyecek.
18 Bunlar gelecek kuşak için yazılsın, 2 Öyle ki, henüz doğmamış insanlar 2 RABbe övgüler sunsun.
19 RAB yücelerdeki kutsal katından aşağı baktı, 2 Göklerden yeryüzünü gözetledi,
20 Tutsakların iniltisini duymak, 2 Ölüm mahkûmlarını kurtarmak için.
21 Böylece halklar ve krallıklar 2 RABbe tapınmak için toplanınca, 2 Onun adı Siyonda, 2 Övgüsü Yeruşalimde duyurulacak.
23 RAB gücümü kırdı yaşam yolunda, 2 Ömrümü kısalttı.
24 ‹‹Ey Tanrım, ömrümün ortasında canımı alma!›› dedim. 2 ‹‹Senin yılların kuşaklar boyu sürer!
25 ‹‹Çok önceden attın dünyanın temellerini, 2 Gökler de senin ellerinin yapıtıdır.
26 Onlar yok olacak, ama sen kalıcısın. 2 Hepsi bir giysi gibi eskiyecek. 2 Onları bir kaftan gibi değiştireceksin, 2 Geçip gidecekler.
27 Ama sen hep aynısın, 2 Yılların tükenmeyecek.
28 Gözetiminde yaşayacak kullarının çocukları, 2 Senin önünde duracak soyları.››
1 Nääntyneen ja onnettoman rukous, kun hän avaa sydämensä Herralle. (H102:2)Kuule rukoukseni, Herra, nouskoon huutoni sinun luoksesi!
2 (H102:3)Älä kätke minulta kasvojasi, kun olen ahdingossa. Kallista korvasi minun puoleeni! Kun huudan sinua avuksi, älä viivytä vastaustasi.
3 (H102:4)Päiväni haihtuvat kuin savu, tuska polttaa luitani kuin tuli.
4 (H102:5)Sisimpäni on kuin kulottunut ruoho. Enää en muista syödäkään,
5 (H102:6)huokailen vain, olen pelkkää luuta ja nahkaa.
6 (H102:7)Minä olen kuin huuhkaja autiomaassa, kuin pöllö, joka asustaa raunioissa.
7 (H102:8)Minä valvon yöni, olen yksin kuin katolla kyyhöttävä lintu.
8 (H102:9)Viholliseni pilkkaavat minua päivät pitkät, kirotessaan vihamiehiään he käyttävät minun nimeäni.
9 (H102:10)Minä syön leipänäni tuhkaa, kyyneleet maustavat juomani.
10 (H102:11)Vihasi vimmassa sinä paiskasit minut maahan.
11 (H102:12)Päiväni ovat kuin pitenevä varjo, ruohon lailla minä lakastun.
12 (H102:13)Mutta sinä, Herra, hallitset ikuisesti, sinun nimesi kaikuu polvesta polveen.
13 (H102:14)Sinä nouset ja armahdat Siionia. Sen aika on tullut, armon aika.
14 (H102:15)Sinun palvelijasi rakastavat sen kiviä, he surevat kaupunkinsa tuhkaa.
15 (H102:16)Kansat pelkäävät Herran nimeä, maan kuninkaat kumartavat häntä,
16 (H102:17)kun Herra jälleen rakentaa Siionin ja ilmestyy kunniassaan.
17 (H102:18)Hän katsoo sorrettujen puoleen, ei torju heidän rukoustaan.
18 (H102:19)Tämä on kirjoitettu tulevalle polvelle, jotta uudeksi luotu kansa ylistäisi Herraa.
19 (H102:20)Herra katsoo pyhästä korkeudestaan, tähyää taivaasta maan päälle.
20 (H102:21)Hän kuulee vankien vaikerruksen, hän vapauttaa kuoleman omat.
21 (H102:22)Siionissa kuulutetaan Herran nimeä, Jerusalem kaikuu hänen kiitostaan,
22 (H102:23)kun kansat kokoontuvat yhteen, kun valtakunnat tulevat palvelemaan Herraa.
23 (H102:24)Hän on murtanut minun voimani kesken matkan, lyhentänyt elinpäivieni määrän.
24 (H102:25)Minä sanon hänelle: Jumalani, älä ota minua pois puolitiessä! Sinä elät iäti, ajasta aikaan.
25 (H102:26)Jo ammoin sinä laskit maan perustukset, sinun kättesi työtä ovat taivaat.
26 (H102:27)Ne katoavat, mutta sinä pysyt. Ne kuluvat loppuun kuin vaate, sinä vaihdat niitä kuin vaatekertaa, ja ne vaihtuvat uusiin.
27 (H102:28)Mutta sinä olet iäti sama, sinun vuotesi eivät lopu.
28 (H102:29)Palvelijoittesi lapset saavat asua turvassa, heidän lastensa lapset ovat huomassasi.