Contentamento
12 Scio et humiliari, scio et abundare (ubique et in omnibus institutus sum) : et satiari, et esurire, et abundare, et penuriam pati.
20 Tunc surrexit Job, et scidit vestimenta sua : et tonso capite corruens in terram, adoravit,
21 et dixit : Nudus egressus sum de utero matris me, et nudus revertar illuc. Dominus dedit, Dominus abstulit ; sicut Domino placuit, ita factum est. Sit nomen Domini benedictum.
6 Est autem qustus magnus pietas cum sufficentia.
11 Non quasi propter penuriam dico : ego enim didici, in quibus sum, sufficiens esse.
15 Dixitque ad illos : Videte, et cavete ab omni avaritia : quia non in abundantia cujusquam vita ejus est ex his qu possidet.
10 Propter quod placeo mihi in infirmitatibus meis, in contumeliis, in necessitatibus, in persecutionibus, in angustiis pro Christo : cum enim infirmor, tunc potens sum.
7 Nihil enim intulimus in hunc mundum : haud dubium quod nec auferre quid possumus.
8 Habentes autem alimenta, et quibus tegamur, his contenti simus.
25 Ideo dico vobis, ne solliciti sitis anim vestr quid manducetis, neque corpori vestro quid induamini. Nonne anima plus est quam esca, et corpus plus quam vestimentum ?
5 Sint mores sine avaritia, contenti prsentibus : ipse enim dixit : Non te deseram, neque derelinquam :
8 Dicit ei Philippus : Domine, ostende nobis Patrem, et sufficit nobis.
16 idipsum invicem sentientes : non alta sapientes, sed humilibus consentientes. Nolite esse prudentes apud vosmetipsos :
8 Melius est parum cum justitiaquam multi fructus cum iniquitate.