1 Maar Job antwoordde en zeide:

2 Hoort aandachtelijk mijn rede, en laat dit zijn uw vertroostingen.

3 Verdraagt mij, en ik zal spreken; en nadat ik gesproken zal hebben, spot dan.

4 Is (mij aangaande) mijn klacht tot den mens? Doch of het zo ware, waarom zou mijn geest niet verdrietig zijn?

5 Ziet mij aan, en wordt verbaasd, en legt de hand op den mond.

6 Ja, wanneer ik daaraan gedenk, zo word ik beroerd, en mijn vlees heeft een gruwen gevat.

7 Waarom leven de goddelozen, worden oud, ja, worden geweldig in vermogen?

8 Hun zaad is bestendig met hen voor hun aangezicht, en hun spruiten zijn voor hun ogen.

9 Hun huizen hebben vrede zonder vreze, en de roede Gods is op hen niet.

10 Zijn stier bespringt, en mist niet; zijn koe kalft, en misdraagt niet.

11 Hun jonge kinderen zenden zij uit als een kudde, en hun kinderen huppelen.

12 Zij heffen op met de trommel en de harp, en zij verblijden zich op het geluid des orgels.

13 In het goede verslijten zij hun dagen; en in een ogenblik dalen zij in het graf.

14 Nochtans zeggen zij tot God: Wijk van ons, want aan de kennis Uwer wegen hebben wij geen lust.

15 Wat is de Almachtige, dat wij Hem zouden dienen? En wat baat zullen wij hebben, dat wij Hem aanlopen zouden?

16 Doch ziet, hun goed is niet in hun hand; de raad der goddelozen is verre van mij.

17 Hoe dikwijls geschiedt het, dat de lamp der goddelozen uitgeblust wordt, en hun verderf hun overkomt; dat God hun smarten uitdeelt in Zijn toorn!

18 Dat zij gelijk stro worden voor den wind, en gelijk kaf, dat de wervelwind wegsteelt;

19 Dat God Zijn geweld weglegt, voor Zijn kinderen, hem vergeldt, dat hij het gewaar wordt;

20 Dat zijn ogen zijn ondergang zien, en hij drinkt van de grimmigheid des Almachtigen!

21 Want wat lust zou hij na zich aan zijn huis hebben, als het getal zijner maanden afgesneden is?

22 Zal men God wetenschap leren, daar Hij de hogen richt?

23 Deze sterft in de kracht zijner volkomenheid, daar hij gans stil en gerust was;

24 Zijn melkvaten waren vol melk, en het merg zijner benen was bevochtigd.

25 De ander daarentegen sterft met een bittere ziel, en hij heeft van het goede niet gegeten.

26 Zij liggen te zamen neder in het stof, en het gewormte overdekt ze.

27 Ziet, ik weet ulieder gedachten, en de boze verdichtselen, waarmede gij tegen mij geweld doet.

28 Want gij zult zeggen: Waar is het huis van den prins, en waar is de tent van de woningen der goddelozen?

29 Hebt gijlieden niet gevraagd de voorbijgaanden op den weg, en kent gij hun tekenen niet?

30 Dat de boze onttrokken wordt ten dage des verderfs; dat zij ten dage der verbolgenheden ontvoerd worden.

31 Wie zal hem in het aangezicht zijn weg vertonen? Als hij wat doet, wie zal hem vergelden?

32 Eindelijk wordt hij naar de graven gebracht, en is gedurig in den aardhoop.

33 De kluiten des dals zijn hem zoet, en hij trekt na zich alle mensen; en dergenen, die voor hem geweest zijn, is geen getal.

34 Hoe vertroost gij mij dan met ijdelheid, dewijl in uw antwoorden overtreding overig is?

1 И отвечал Иов и сказал:

2 выслушайте внимательно речь мою, и это будет мне утешением от вас.

3 Потерпите меня, и я буду говорить; а после того, как поговорю, насмехайся.

4 Разве к человеку речь моя? как же мне и не малодушествовать?

5 Посмотрите на меня и ужаснитесь, и положите перст на уста.

6 Лишь только я вспомню, – содрогаюсь, и трепет объемлет тело мое.

7 Почему беззаконные живут, достигают старости, да и силами крепки?

8 Дети их с ними перед лицем их, и внуки их перед глазами их.

9 Домы их безопасны от страха, и нет жезла Божия на них.

10 Вол их оплодотворяет и не извергает, корова их зачинает и не выкидывает.

11 Как стадо, выпускают они малюток своих, и дети их прыгают.

12 Восклицают под [голос] тимпана и цитры и веселятся при звуках свирели;

13 проводят дни свои в счастьи и мгновенно нисходят в преисподнюю.

14 А между тем они говорят Богу: отойди от нас, не хотим мы знать путей Твоих!

15 Что Вседержитель, чтобы нам служить Ему? и что пользы прибегать к Нему?

16 Видишь, счастье их не от их рук. – Совет нечестивых будь далек от меня!

17 Часто ли угасает светильник у беззаконных, и находит на них беда, и Он дает им в удел страдания во гневе Своем?

18 Они должны быть, как соломинка пред ветром и как плева, уносимая вихрем.

19 [Скажешь]: Бог бережет для детей его несчастье его. – Пусть воздаст Он ему самому, чтобы он это знал.

20 Пусть его глаза увидят несчастье его, и пусть он сам пьет от гнева Вседержителева.

21 Ибо какая ему забота до дома своего после него, когда число месяцев его кончится?

22 Но Бога ли учить мудрости, когда Он судит и горних?

23 Один умирает в самой полноте сил своих, совершенно спокойный и мирный;

24 внутренности его полны жира, и кости его напоены мозгом.

25 А другой умирает с душею огорченною, не вкусив добра.

26 И они вместе будут лежать во прахе, и червь покроет их.

27 Знаю я ваши мысли и ухищрения, какие вы против меня сплетаете.

28 Вы скажете: где дом князя, и где шатер, в котором жили беззаконные?

29 Разве вы не спрашивали у путешественников и незнакомы с их наблюдениями,

30 что в день погибели пощажен бывает злодей, в день гнева отводится в сторону?

31 Кто представит ему пред лице путь его, и кто воздаст ему за то, что он делал?

32 Его провожают ко гробам и на его могиле ставят стражу.

33 Сладки для него глыбы долины, и за ним идет толпа людей, а идущим перед ним нет числа.

34 Как же вы хотите утешать меня пустым? В ваших ответах остается [одна] ложь.