1 Kaj Ijob respondis kaj diris:
2 Certe, vi solaj estas homoj, Kaj kun vi mortos la saĝo.
3 Mi ankaŭ havas koron, kiel vi; Mi ne estas malpli valora ol vi; Kiu ne povas paroli tiele?
4 Mi fariĝis mokataĵo por mia amiko, Mi, kiu vokadis al Dio kaj estis aŭskultata; Virtulo kaj senkulpulo fariĝis mokataĵo;
5 Malestimata lucerneto li estas antaŭ la pensoj de feliĉuloj, Pretigita por migrantoj.
6 Bonstataj estas la tendoj de rabistoj, Kaj sendanĝerecon havas la incitantoj de Dio, Tiuj, kiuj portas Dion en sia mano.
7 Vere, demandu la brutojn, kaj ili instruos vin; La birdojn de la ĉielo, kaj ili diros al vi;
8 Aŭ parolu kun la tero, kaj ĝi klarigos al vi; Kaj rakontos al vi la fiŝoj de la maro.
9 Kiu ne ekscius el ĉio ĉi tio, Ke la mano de la Eternulo tion faris,
10 De Tiu, en kies mano estas la animo de ĉio vivanta Kaj la spirito de ĉiu homa karno?
11 La orelo esploras ja la parolon, Kaj la palato gustumas al si la manĝaĵon.
12 La maljunuloj posedas saĝon, Kaj la grandaĝuloj kompetentecon.
13 Ĉe Li estas la saĝo kaj la forto; Ĉe Li estas konsilo kaj kompetenteco.
14 Kion Li detruas, tio ne rekonstruiĝas; Kiun Li enŝlosos, tiu ne liberiĝos.
15 Kiam Li digas la akvon, ĝi elsekiĝas; Kiam Li fluigas ĝin, ĝi renversas la teron.
16 Ĉe Li estas potenco kaj forto; Lia estas tiu, kiu eraras, kaj tiu, kiu erarigas.
17 Li irigas konsilistojn kiel erarvagantojn, Kaj la juĝistojn Li faras malsaĝaj.
18 La ligilojn de reĝoj Li malligas, Kaj Li ligas per zono iliajn lumbojn.
19 Li erarvagigas la pastrojn Kaj faligas la potenculojn.
20 Li mutigas la lipojn de fidinduloj Kaj forprenas de maljunuloj la prudenton.
21 Li verŝas honton sur eminentulojn Kaj malfirmigas la zonon de potenculoj.
22 Li malkovras profundaĵon el meze de mallumo, Kaj mortan ombron Li elirigas en la lumon.
23 Li grandigas naciojn kaj pereigas ilin, Disvastigas naciojn kaj forpelas ilin.
24 Li senkuraĝigas la ĉefojn de la popolo de la lando Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja;
25 Ili palpas en mallumo, en senlumeco; Kaj Li ŝanceliĝigas ilin kiel ebriuloj.
1 И отвечал Иов и сказал:
2 подлинно, [только] вы люди, и с вами умрет мудрость!
3 И у меня [есть] сердце, как у вас; не ниже я вас; и кто не знает того же?
4 Посмешищем стал я для друга своего, я, который взывал к Богу, и которому Он отвечал, посмешищем – [человек] праведный, непорочный.
5 Так презрен по мыслям сидящего в покое факел, приготовленный для спотыкающихся ногами.
6 Покойны шатры у грабителей и безопасны у раздражающих Бога, которые как бы Бога носят в руках своих.
7 И подлинно: спроси у скота, и научит тебя, у птицы небесной, и возвестит тебе;
8 или побеседуй с землею, и наставит тебя, и скажут тебе рыбы морские.
9 Кто во всем этом не узнает, что рука Господа сотворила сие?
10 В Его руке душа всего живущего и дух всякой человеческой плоти.
11 Не ухо ли разбирает слова, и не язык ли распознает вкус пищи?
12 В старцах – мудрость, и в долголетних – разум.
13 У Него премудрость и сила; Его совет и разум.
14 Что Он разрушит, то не построится; кого Он заключит, тот не высвободится.
15 Остановит воды, и все высохнет; пустит их, и превратят землю.
16 У Него могущество и премудрость, пред Ним заблуждающийся и вводящий в заблуждение.
17 Он приводит советников в необдуманность и судей делает глупыми.
18 Он лишает перевязей царей и поясом обвязывает чресла их;
19 князей лишает достоинства и низвергает храбрых;
20 отнимает язык у велеречивых и старцев лишает смысла;
21 покрывает стыдом знаменитых и силу могучих ослабляет;
22 открывает глубокое из среды тьмы и выводит на свет тень смертную;
23 умножает народы и истребляет их; рассевает народы и собирает их;
24 отнимает ум у глав народа земли и оставляет их блуждать в пустыне, где нет пути:
25 ощупью ходят они во тьме без света и шатаются, как пьяные.