1 Jobas atsakydamas tarė:
2 "Tokių kalbų aš jau daug girdėjau. Netikę guodėjai jūs visi.
3 Kada pasibaigs tuščios kalbos? Kas verčia tave man atsakyti?
4 Ir aš galėčiau taip kalbėti, jei jūs būtumėte mano vietoje. Aš galėčiau užversti jus žodžiais ir kraipyti galvą prieš jus.
5 Tačiau aš stiprinčiau jus savo burna ir savo lūpų paguoda lengvinčiau jūsų kančią.
6 Jei kalbu, mano skausmas nesumažėja; jei tyliu, man nelengviau.
7 Bet dabar Jis vargina mane; Tu sunaikinai visą mano šeimą.
8 Tu pripildei mane raukšlių, kurios liudija prieš mane, mano liesumas pakyla manyje liudyti man į veidą.
9 Jis savo rūstybe parbloškė mane ir griežia dantimis prieš mane. Mano priešo akys įsmeigtos į mane.
10 Jie atvėrė prieš mane savo burnas, plūsdami smogia man į veidą, jie susirinko prieš mane.
11 Dievas atidavė mane bedieviams, perdavė į nedorėlių rankas.
12 Aš gyvenau ramiai, bet Jis supurtė mane; nutvėręs už sprando, sutraiškė mane ir pastatė sau taikiniu.
13 Jo šauliai apsupo mane ir be pasigailėjimo perveria mano inkstus, išlieja mano tulžį.
14 Jis daro man žaizdą po žaizdos, puola mane kaip milžinas.
15 Aš savo kūną apdengiau ašutine; savo ragą paslėpiau dulkėse.
16 Mano veidas ištino nuo ašarų, mano akysmirties šešėlis,
17 nors mano rankose nėra neteisybės; mano malda yra tyra.
18 Žeme, neuždenk mano kraujo, ir mano šauksmas tegul nenutyla.
19 Štai dabar mano liudytojas yra danguje, Tas, kuris pažįsta mane, yra aukštybėse.
20 Mano draugai tyčiojasi iš manęs, tačiau Dievas mato mano ašaras.
21 O kad kas galėtų apginti žmogų prieš Dievą, kaip žmogus apgina savo artimą.
22 Po kelerių metų aš nueisiu tuo keliu, kuriuo nebegrįžtama".
1 Eyüp şöyle yanıtladı:
2 ‹‹Buna benzer çok şey duydum, 2 Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.
3 Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi? 2 Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?
4 Yerimde siz olsaydınız, 2 Ben de sizin gibi konuşabilirdim; 2 Size karşı güzel sözler dizer, 2 Başımı sallayabilirdim.
5 Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir, 2 Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.
6 ‹‹Konuşsam bile acım dinmez, 2 Sussam ne değişir?
7 Ey Tanrı, beni tükettin, 2 Bütün ev halkımı dağıttın.
8 Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu; 2 Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.
9 Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni, 2 Dişlerini gıcırdatıyor bana, 2 Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.
10 İnsanlar bana dudak büküyor, 2 Aşağılayarak tokat atıyor, 2 Birleşiyorlar bana karşı.
11 Tanrı haksızlara teslim ediyor beni, 2 Kötülerin kucağına atıyor.
12 Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni, 2 Boynumdan tutup yere çaldı. 2 Beni hedef yaptı kendine.
13 Okçuları beni kuşatıyor, 2 Acımadan böbreklerimi deşiyor, 2 Ödümü yerlere döküyor.
14 Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor, 2 Dev gibi üzerime saldırıyor.
15 ‹‹Giymek için çul diktim, 2 Gururumu ayak altına aldım.
16 Ağlamaktan yüzüm kızardı, 2 Gözlerimin altı morardı.
17 Yine de ellerim şiddetten uzak, 2 Duam içtendir.
18 ‹‹Ey toprak, kanımı örtme, 2 Feryadım asla dinmesin.
19 Daha şimdiden tanığım göklerde, 2 Beni savunan yücelerdedir.
20 Dostlarım benimle eğleniyor, 2 Gözlerim Tanrıya yaş döküyor;
21 Tanrı kendisiyle insan arasında 2 İnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.
22 ‹‹Çünkü birkaç yıl sonra, 2 Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.