1 Por isso eu, que estou preso porque sirvo o Senhor Jesus Cristo, peço a vocês que vivam de uma maneira que esteja de acordo com o que Deus quis quando chamou vocês. 2 Sejam sempre humildes, bem-educados e pacientes, suportando uns aos outros com amor. 3 Façam tudo para conservar, por meio da paz que une vocês, a união que o Espírito dá. 4 Há um só corpo, e um só Espírito, e uma só esperança, para a qual Deus chamou vocês. 5 Há um só Senhor, uma só fé e um só batismo. 6 E há somente um Deus e Pai de todos, que é o Senhor de todos, que age por meio de todos e está em todos.
7 Porém cada um de nós recebeu um dom especial, de acordo com o que Cristo deu. 8 Como dizem as Escrituras Sagradas:
"Quando ele subiu aos lugares mais altos,
levou consigo muitos prisioneiros
e deu dons às pessoas."
9 O que quer dizer "ele subiu"? Quer dizer que ele também desceu até os lugares mais baixos da terra, isto é, até o mundo dos mortos. 10 Assim, quem desceu é o mesmo que subiu, acima e além dos céus, para encher todo o Universo com a sua presença. 11 Foi ele quem "deu dons às pessoas". Ele escolheu alguns para serem apóstolos, outros para profetas, outros para evangelistas e ainda outros para pastores e mestres da Igreja. 12 Ele fez isso para preparar o povo de Deus para o serviço cristão, a fim de construir o corpo de Cristo. 13 Desse modo todos nós chegaremos a ser um na nossa fé e no nosso conhecimento do Filho de Deus. E assim seremos pessoas maduras e alcançaremos a altura espiritual de Cristo. 14 Então não seremos mais como crianças, arrastados pelas ondas e empurrados por qualquer vento de ensinamentos de pessoas falsas. Essas pessoas inventam mentiras e, por meio delas, levam outros para caminhos errados. 15 Pelo contrário, falando a verdade com espírito de amor, cresçamos em tudo até alcançarmos a altura espiritual de Cristo, que é a cabeça. 16 É ele quem faz com que o corpo todo fique bem-ajustado e todas as partes fiquem ligadas entre si por meio da união de todas elas. E, assim, cada parte funciona bem, e o corpo todo cresce e se desenvolve por meio do amor.
17 Portanto, em nome do Senhor eu digo e insisto no seguinte: não vivam mais como os pagãos, pois os pensamentos deles não têm valor, 18 e a mente deles está na escuridão. Eles não têm parte na vida que Deus dá porque são completamente ignorantes e teimosos. 19 Eles perderam toda a vergonha e se entregaram totalmente aos vícios; eles não têm nenhum controle e fazem todo tipo de coisas indecentes.
20 Mas não foi essa a maneira de viver que vocês aprenderam como seguidores de Cristo. 21 Com certeza vocês ouviram falar dele e, como seus seguidores, aprenderam a verdade que está em Jesus. 22 Portanto, abandonem a velha natureza de vocês, que fazia com que vocês vivessem uma vida de pecados e que estava sendo destruída pelos seus desejos enganosos. 23 É preciso que o coração e a mente de vocês sejam completamente renovados. 24 Vistam-se com a nova natureza, criada por Deus, que é parecida com a sua própria natureza e que se mostra na vida verdadeira, a qual é correta e dedicada a ele.
25 Por isso não mintam mais. Que cada um diga a verdade para o seu irmão na fé, pois todos nós somos membros do corpo de Cristo! 26 Se vocês ficarem com raiva, não deixem que isso faça com que pequem e não fiquem o dia inteiro com raiva. 27 Não deem ao Diabo oportunidade para tentar vocês.
28 Quem roubava que não roube mais, porém comece a trabalhar a fim de viver honestamente e poder ajudar os pobres.
29 Não digam palavras que fazem mal aos outros, mas usem apenas palavras boas, que ajudam os outros a crescer na fé e a conseguir o que necessitam, para que as coisas que vocês dizem façam bem aos que ouvem. 30 E não façam com que o Espírito Santo de Deus fique triste. Pois o Espírito é a marca de propriedade de Deus colocada em vocês, a qual é a garantia de que chegará o dia em que Deus os libertará. 31 Abandonem toda amargura, todo ódio e toda raiva. Nada de gritarias, insultos e maldades! 32 Pelo contrário, sejam bons e atenciosos uns para com os outros. E perdoem uns aos outros, assim como Deus, por meio de Cristo, perdoou vocês.
1 So vumahn i(ich) äich etze, i(ich), dr Gfangeni in däm Herrn, daß ihr dr Bruefig wert läbä, mit der ra(ihr) bruefe sin,
2 in alli Demuet un Sanftmuet, in Geduld. Ertrage eina d andere in Lebi (Liebe)
3 un sin druf üs, z wahre des Eins si im Geischt durch des Band vum Friede:
4 EI Leib (Ranze) un EI Geischt, we ihr au bruefe sin zue EINA Hoffnig äira Bruefig;
5 EI Herr, EI Glaube, EI Daufi;
6 EI Gott un Vada (Babbe) vu allene, der do isch iba alles un durch alli un in allem.
7 Jeda aba vu uns(us) isch de Gnade ge nohch rem Maß dr Gabe Chrischti.
8 Drum heißt`s (Psalm 68,19): "Er isch ufgfahre zue d Hechi un het Gfangeni mit sich gfihrt un het d Mensche Gabe ge."
9 Daß sa(er) aba ufgfahre isch, was heißt des andres, als daß sa(er) au nabgfahre isch in de Defi vu d Erde?
10 Der nabgfahre isch, des isch sella, der ufgfahre isch iba alli Himmel, dmit da(er) alles erfillt.
11 Un na(er) het ä baar als Aposchtel igsetzt, ä baar als Prophete, ä baar als Evangelischte, ä baar als Schäfa (Hirte) un Lehra,
12 dmit de Heilige zuegrischtet wäre zum Schaffe am Denscht. Dodurch soll dr Leib (Ranze) Chrischti bäut wäre,
13 bis ma(mir) alli higlange zue dem Eins si im Glaube un s Wisse vum Bue Gottes, zum ganze Ma, zum volle Maß dr Filli Chrischti,
14 dmit ma(mir) nimi klei sin un uns(us) vu jedem Wind eina Lehri bwegä un rummtribe losse durch falschi Spielele vu d Mensche, mit däm sie uns(us) lischtig vufihre.
15 Len uns(us) aba wohr si in dr Lebi (Liebe) un wachse in alli Schtickli zue dem hi, der d Kopf isch, Chrischtus,
16 vu dem üs dr ganze Leib (Ranze) zsämmegfegt isch un ei Glied am andere hängt durch alli Glenk, wodurch jedes Glied des andere undaschtitzt nohch däm Maß vu sinere Kraft un macht, daß dr Leib (Ranze) wachst un sich selbscht ufbäut in dr Lebi (Liebe).
17 So sag i(ich) etze un beziig in däm Herrn, daß ihr nimi läbä derfe, we de Heide läbä fir Nix un wieda Nix.
18 Ihr Vuschtand isch dunkel, un sie sin ganz fremd däm Läbä, des üs Gott isch, durch de Bledheit, de in nene isch, un durch de Vuschtockig in ihrem Herz.
19 Sie sin abgschtumpft un hän sich dr Uswiichs hige, um allaläi dräckigi Sach z tribä in Habgier.
20 Ihr aba hän Chrischtus nit so kenneglernt;
21 ihr hän doch vu nem ghärt un sin in nem undawiese, we d Wohret in Jesus isch.
22 Lege vu äich wäg d alte Mensch mit sinem frehere Wandel, der sich durch trigarischi Luscht zgrund richtet.
23 Wäre naj(nai) aba in äirem Geischt un Sinn
24 un zehn d näje(naie) Mensch a, der nohch Gott gschaffe isch in echte Grechtigkeit un Heiligkeit.
25 Drum den des Lege ab un schwätze d Wohret, jeda mit sinem Nechschte, wel ma(mir) undaänanda Glieda sin.
26 Zirne ihr, so sindige nit; len de Sunne nit iba äirem Zorn (Wuet) undagoh,
27 un gän nit Platz däm Deufel.
28 Wer gschtohle het, der stiehlt nimi, sundern schafft un schafft mit d eigene Händ(Pfode) des netige a(Guet), dmit da(er) däm Bedirftige was abge ka.
29 Len kei füles Gschwätz üs äirem Mul (Gosch) go, sundern schwätze, was guet isch, was ufbäut un was notwendig isch, dmit`s Sege bringt däne, de`s härä.
30 Un mache nit d heilige Geischt Gottes trurig, mit däm ihr vusieglet sin fir d Dag dr Erlesig.
31 Alles Bittere un Grimm un Zorn (Wuet) un Gschrei (Geblär) un Läschtereie sin wiet vu äich samt allem Bese.
32 Sin aba undaänanda fründlig un herze änanda un vugen eina däm andere, we au Gott äich vuge het in Chrischtus.