1 No terceiro ano de Jeoaquim como rei de Judá, o rei Nabucodonosor, da Babilônia, atacou Jerusalém, e os seus soldados cercaram a cidade. 2 Deus deixou que Nabucodonosor conquistasse a cidade e também que pegasse alguns objetos de valor que estavam no Templo. Nabucodonosor levou esses objetos para a Babilônia e mandou colocá-los no templo do seu deus, na sala do tesouro.
3 O rei Nabucodonosor chamou Aspenaz, o chefe dos serviços do palácio, e mandou que escolhesse entre os prisioneiros israelitas alguns jovens da família do rei e também das famílias nobres. 4 Todos eles deviam ter boa aparência e não ter nenhum defeito físico; deviam ser inteligentes, instruídos e ser capazes de servir no palácio. E precisariam aprender a língua e estudar os escritos dos babilônios. 5 O rei mandou também que os jovens israelitas recebessem todos os dias a mesma comida e o mesmo vinho que ele, o rei, comia e bebia. Depois de três anos de preparo, esses jovens deviam começar o seu serviço no palácio. 6 Entre os que foram escolhidos estavam Daniel, Ananias, Misael e Azarias, todos da tribo de Judá. 7 Aspenaz lhes deu outros nomes, isto é, Beltessazar, Sadraque, Mesaque e Abede-Nego.
8 Daniel resolveu que não iria ficar impuro por comer a comida e beber o vinho que o rei dava; por isso, foi pedir a Aspenaz que o ajudasse a cumprir o que havia resolvido. 9 Deus fez com que Aspenaz fosse bondoso com Daniel e tivesse boa vontade para com ele. 10 Mas Aspenaz tinha medo do rei e por isso disse a Daniel:
— Foi o rei, o meu senhor, quem resolveu o que vocês devem comer e beber. Se ele notar que vocês estão menos fortes e sadios do que os outros jovens, ele será capaz de me matar, e vocês serão os culpados.
11 Aí Daniel foi falar com o guarda a quem Aspenaz havia encarregado de cuidar dele, de Ananias, de Misael e de Azarias. Daniel disse a ele:
12 — Quero pedir que o senhor faça uma experiência com a gente. Durante dez dias, dê-nos somente legumes para comer e água para beber. 13 No fim dos dez dias, faça uma comparação entre nós e os jovens que comem a comida do rei. Então, dependendo de como estivermos, o senhor fará com a gente o que quiser.
14 O guarda concordou e durante dez dias fez a experiência com eles. 15 Passados os dez dias, os quatro jovens israelitas estavam mais sadios e mais fortes do que os jovens que comiam a comida do rei. 16 Aí o guarda tirou a comida e o vinho que deviam ser servidos aos quatro jovens e só lhes dava legumes para comer.
17 Deus deu aos quatro jovens um conhecimento profundo dos escritos e das ciências dos babilônios, mas a Daniel deu também o dom de explicar visões e sonhos.
18 No fim dos três anos de preparo que o rei Nabucodonosor tinha marcado, Aspenaz levou todos os jovens até a presença do rei. 19 Este falou com eles, e entre todos não havia quem se comparasse com Daniel, Ananias, Misael e Azarias. Por isso, ficaram trabalhando no palácio. 20 Todas as vezes que o rei fazia perguntas a respeito de qualquer assunto que exigisse inteligência ou conhecimento, descobria que os quatro eram dez vezes mais inteligentes do que todos os sábios e adivinhos de toda a Babilônia.
21 E Daniel ficou no palácio real até o ano em que o rei Ciro começou a governar a Babilônia .
1 בִּשְׁנַת שָׁלוֹשׁ לְמַלְכוּת יְהוֹיָקִים מֶֽלֶךְ ־ יְהוּדָהבָּאנְבוּכַדְנֶאצַּרמֶֽלֶךְ ־ בָּבֶליְרוּשָׁלִַםוַיָּצַרעָלֶֽיהָ ׃
2 וַיִּתֵּן אֲדֹנָי בְּיָדוֹ אֶת ־ יְהוֹיָקִיםמֶֽלֶךְ ־ יְהוּדָהוּמִקְצָתכְּלֵיבֵית ־ הָֽאֱלֹהִיםוַיְבִיאֵםאֶֽרֶץ ־ שִׁנְעָרבֵּיתאֱלֹהָיווְאֶת ־ הַכֵּלִיםהֵבִיאבֵּיתאוֹצַראֱלֹהָֽיו ׃
3 וַיֹּאמֶר הַמֶּלֶךְ לְאַשְׁפְּנַז רַב סָרִיסָיו לְהָבִיא מִבְּנֵי יִשְׂרָאֵל וּמִזֶּרַע הַמְּלוּכָה וּמִן ־ הַֽפַּרְתְּמִֽים ׃
4 יְלָדִים אֲשֶׁר אֵֽין ־ בָּהֶםכָּל ־ מאוםוְטוֹבֵימַרְאֶהוּמַשְׂכִּילִיםבְּכָל ־ חָכְמָהוְיֹדְעֵידַעַתוּמְבִינֵימַדָּעוַאֲשֶׁרכֹּחַבָּהֶםלַעֲמֹדבְּהֵיכַלהַמֶּלֶךְוּֽלֲלַמְּדָםסֵפֶרוּלְשׁוֹןכַּשְׂדִּֽים ׃
5 וַיְמַן לָהֶם הַמֶּלֶךְ דְּבַר ־ יוֹםבְּיוֹמוֹמִפַּת ־ בַּגהַמֶּלֶךְוּמִיֵּיןמִשְׁתָּיווּֽלְגַדְּלָםשָׁנִיםשָׁלוֹשׁוּמִקְצָתָםיַֽעַמְדוּלִפְנֵיהַמֶּֽלֶךְ ׃
6 וַיְהִי בָהֶם מִבְּנֵי יְהוּדָה דָּנִיֵּאל חֲנַנְיָה מִֽישָׁאֵל וַעֲזַרְיָֽה ׃
7 וַיָּשֶׂם לָהֶם שַׂר הַסָּרִיסִים שֵׁמוֹת וַיָּשֶׂם לְדָֽנִיֵּאל בֵּלְטְשַׁאצַּר וְלַֽחֲנַנְיָה שַׁדְרַךְ וּלְמִֽישָׁאֵל מֵישַׁךְ וְלַעֲזַרְיָה עֲבֵד נְגֽוֹ ׃
8 וַיָּשֶׂם דָּנִיֵּאל עַל ־ לִבּוֹאֲשֶׁרלֹֽא ־ יִתְגָּאַלבְּפַתְבַּגהַמֶּלֶךְוּבְיֵיןמִשְׁתָּיווַיְבַקֵּשׁמִשַּׂרהַסָּרִיסִיםאֲשֶׁרלֹאיִתְגָּאָֽל ׃
9 וַיִּתֵּן הָֽאֱלֹהִים אֶת ־ דָּנִיֵּאללְחֶסֶדוּֽלְרַחֲמִיםלִפְנֵישַׂרהַסָּרִיסִֽים ׃
10 וַיֹּאמֶר שַׂר הַסָּרִיסִים לְדָנִיֵּאל יָרֵא אֲנִי אֶת ־ אֲדֹנִיהַמֶּלֶךְאֲשֶׁרמִנָּהאֶת ־ מַאֲכַלְכֶםוְאֶת ־ מִשְׁתֵּיכֶםאֲשֶׁרלָמָּהיִרְאֶהאֶת ־ פְּנֵיכֶםזֹֽעֲפִיםמִן ־ הַיְלָדִיםאֲשֶׁרכְּגִֽילְכֶםוְחִיַּבְתֶּםאֶת ־ רֹאשִׁילַמֶּֽלֶךְ ׃
11 וַיֹּאמֶר דָּנִיֵּאל אֶל ־ הַמֶּלְצַראֲשֶׁרמִנָּהשַׂרהַסָּֽרִיסִיםעַל ־ דָּנִיֵּאלחֲנַנְיָהמִֽישָׁאֵלוַעֲזַרְיָֽה ׃
12 נַס ־ נָאאֶת ־ עֲבָדֶיךָיָמִיםעֲשָׂרָהוְיִתְּנוּ ־ לָנוּמִן ־ הַזֵּרֹעִיםוְנֹאכְלָהוּמַיִםוְנִשְׁתֶּֽה ׃
13 וְיֵרָאוּ לְפָנֶיךָ מַרְאֵינוּ וּמַרְאֵה הַיְלָדִים הָאֹכְלִים אֵת פַּתְבַּג הַמֶּלֶךְ וְכַאֲשֶׁר תִּרְאֵה עֲשֵׂה עִם ־ עֲבָדֶֽיךָ ׃
14 וַיִּשְׁמַע לָהֶם לַדָּבָר הַזֶּה וַיְנַסֵּם יָמִים עֲשָׂרָֽה ׃
15 וּמִקְצָת יָמִים עֲשָׂרָה נִרְאָה מַרְאֵיהֶם טוֹב וּבְרִיאֵי בָּשָׂר מִן ־ כָּל ־ הַיְלָדִיםהָאֹכְלִיםאֵתפַּתְבַּגהַמֶּֽלֶךְ ׃
16 וַיְהִי הַמֶּלְצַר נֹשֵׂא אֶת ־ פַּתְבָּגָםוְיֵיןמִשְׁתֵּיהֶםוְנֹתֵןלָהֶםזֵרְעֹנִֽים ׃
17 וְהַיְלָדִים הָאֵלֶּה אַרְבַּעְתָּם נָתַן לָהֶם הָֽאֱלֹהִים מַדָּע וְהַשְׂכֵּל בְּכָל ־ סֵפֶרוְחָכְמָהוְדָנִיֵּאלהֵבִיןבְּכָל ־ חָזוֹןוַחֲלֹמֽוֹת ׃
18 וּלְמִקְצָת הַיָּמִים אֲשֶׁר ־ אָמַרהַמֶּלֶךְלַהֲבִיאָםוַיְבִיאֵםשַׂרהַסָּרִיסִיםלִפְנֵינְבֻכַדְנֶצַּֽר ׃
19 וַיְדַבֵּר אִתָּם הַמֶּלֶךְ וְלֹא נִמְצָא מִכֻּלָּם כְּדָנִיֵּאל חֲנַנְיָה מִֽישָׁאֵל וַעֲזַרְיָה וַיַּֽעַמְדוּ לִפְנֵי הַמֶּֽלֶךְ ׃
20 וְכֹל דְּבַר חָכְמַת בִּינָה אֲשֶׁר ־ בִּקֵּשׁמֵהֶםהַמֶּלֶךְוַֽיִּמְצָאֵםעֶשֶׂריָדוֹתעַלכָּל ־ הַֽחַרְטֻמִּיםהָֽאַשָּׁפִיםאֲשֶׁרבְּכָל ־ מַלְכוּתֽוֹ ׃
21 וַֽיְהִי דָּֽנִיֵּאל עַד ־ שְׁנַתאַחַתלְכוֹרֶשׁהַמֶּֽלֶךְ ׃ פ