1 No terceiro ano do reinado de Ciro, rei da Pérsia, Daniel (também chamado Beltessazar) teve outra visão. Dizia igualmente respeito a acontecimentos a realizarem-se no futuro, tempos de guerra e angústias, e desta vez ele compreendeu o significado da visão.

2 Quando tive esta visão, eu, Daniel, tinha estado de luto havia três semanas inteiras. Durante todo esse tempo não bebi vinho nem comi carne, nem sobremesa alguma. Também não lavei a cabeça, não cortei o cabelo, nem o arranjei.

4 Então no dia 23 de Abril estando junto ao grande rio Tigre, reparei, de repente, junto de mim, numa pessoa vestida de roupa de linho, com um cinto de ouro puro à volta da cintura. Tinha a pele brilhante, lustrosa! Saíam-lhe do rosto cintilações e os seus olhos eram como tochas de fogo; os braços e os pés brilhavam também, como cobre. Quando falava, a voz soava como se se tratasse de uma vasta multidão.

7 Só eu, Daniel, vi isto; as pessoas que estavam comigo nada viram, no entanto sentiram repentinamente um terror inexplicável e foram a correr esconder-se; apenas eu ali permaneci. Quando vi aquela figura impressionante fiquei sem forças, empalideci, perdi os sentidos.

9 Ele dirigiu-me a palavra, o que fez com que eu caísse com o rosto por terra, desfalecido. Nessa altura uma mão tocou-me e levantou-me, e ainda a tremer fiquei de joelhos. E ouvi: Daniel, homem muito amado de Deus, ergue-te e ouve atentamente o que tenho a dizer-te, porque foi Deus quem me mandou junto de ti. Levantei-me ainda a tremer, e continuou:

12 Não tenhas medo, Daniel, porque as tuas orações são atendidas nos céus e a resposta foi dada logo no primeiro dia em que começaste a jejuar perante o Senhor e a pedir-lhe esclarecimento; nesse mesmo dia fui mandado ter contigo.

13 Mas durante vinte e um dias o poderoso espírito mau, que governa o reino da Pérsia, opôs-se-me. Então Miguel, um dos chefes do exército celestial, veio apoiar-me, e consegui romper os espíritos dominadores da Pérsia. Agora, aqui estou para te dizer o que há-de acontecer ao teu povo nos tempos do fim - porque o cumprimento desta profecia será daqui a muito tempo.

15 Todo esse tempo, eu mantive-me de olhos baixos, incapaz de proferir uma palavra. Depois, alguém - que me pareceu um homem - me tocou nos lábios e pude falar assim ao mensageiro do céu: Senhor, estou extremamente perturbado com esta aparição e estou sem forças. Como é que uma pessoa como eu pode falar contigo? Estou desfalecido e até respiro com dificuldade.

18 Então aquele que me pareceu ser um homem tocou-me outra vez e senti as forças voltarem-me novamente

19 Deus ama-te muito, disse ele; não tenhas receio! Acalma-te e anima-te; sim, anima-te!Enquanto me dizia isto, senti-me mais forte e respondi-lhe: Podes falar, Senhor, porque me fortaleceste.

20 Sabes a razão porque eu vim? Estou aqui para te dizer o que está registado na escritura da verdade. Então, quando regressar, enfrentarei de novo o príncipe da Pérsia, e depois dele o príncipe da Grécia. Só Miguel, o anjo que guarda o teu povo Israel, ali estará para me ajudar.Os reis do Sul e do Norte

1 Persian kuninkaan Kooreksen kolmantena hallitusvuotena ilmoitettiin sana Danielille, jota kutsuttiin Beltsassariksi; ja se sana on totuus ja merkitsee suurta vaivaa. Ja hän ymmärsi sanan, ja hän käsitti näyn.

2 Niinä päivinä minä, Daniel, murehdin kolmen viikon päivät.

3 Herkullista ruokaa minä en syönyt, ei liha eikä viini tullut minun suuhuni, enkä minä voidellut itseäni öljyllä, ennenkuin kolmen viikon päivät olivat loppuun kuluneet.

4 Ensimmäisen kuun kahdentenakymmenentenä neljäntenä päivänä minä olin suuren virran, Hiddekelin, rannalla.

5 Minä nostin silmäni ja näin, ja katso: oli eräs mies, puettuna pellavavaatteisiin ja kupeet vyötettyinä Uufaan kullalla.

6 Hänen ruumiinsa oli kuin krysoliitti, hänen kasvonsa olivat kuin salaman leimaus, hänen silmänsä kuin tulisoihdut, hänen käsivartensa ja jalkansa kuin kiiltävän vasken välke; ja hänen sanojensa ääni oli kuin suuren kansanjoukon pauhina.

7 Ja minä, Daniel, yksin näin sen näyn, mutta miehet, jotka olivat minun kanssani, eivät näkyä nähneet; kuitenkin valtasi heidät suuri pelko, ja he pakenivat ja lymysivät.

8 Ja minä jäin yksin. Ja kun minä näin tämän suuren näyn, meni minulta kaikki voima; minun verevä muotoni muuttui kaamean näköiseksi, eikä minussa ollut voimaa mihinkään.

9 Ja minä kuulin hänen sanainsa äänen; ja kuullessani hänen sanainsa äänen minä vaivuin horroksiin kasvoilleni, kasvot maata vasten.

10 Ja katso, käsi kosketti minua ja ravisti minut hereille, polvieni ja kätteni varaan.

13 Persian valtakunnan enkeliruhtinas seisoi vastustamassa minua kaksikymmentäyksi päivää, mutta katso, Miikael, yksi ensimmäisistä enkeliruhtinaista, tuli minun avukseni, sillä minä olin jäänyt yksin sinne, Persian kuningasten tykö.

15 Ja hänen näitä minulle puhuessansa minä käänsin kasvoni maahan päin ja olin ääneti.

18 Silloin kosketti minua jälleen se ihmisen muotoinen ja vahvisti minua.

21 Mutta minä ilmoitan sinulle, mitä on kirjoitettuna totuuden kirjassa. Eikä ole ketään muuta vahvistamassa minua heitä vastaan paitsi teidän enkeliruhtinaanne Miikael.