1 Uma certa noite, no segundo ano do seu reinado, Nabucodonozor teve um terrível pesadelo e acordou tremendo de terror. Mas o pior ainda foi que não conseguia depois lembrar-se daquilo com que sonhou. Chamou imediatamente todos os seus magos, astrólogos, encantadores, feiticeiros e mandou-lhes que lhe lembrassem que sonho é que tinha tido:

3 Tive um certo sonho, disse-lhes, quando se apresentaram na sua presença, e sinto-me muito incomodado porque quero lembrar-me o que foi e não consigo.

4 Os outros, expressando-se em aramaico, disseram-lhe: Que o rei nos diga primeiro que sonho teve, e depois poderemos explicar-lhe o seu significado.

5 Mas o rei replicou: Já vos disse que não consigo recordar-me que sonho é que foi. E se não me disserem com que foi que eu sonhei e não me explicarem o seu sentido, despedaçar-vos-ei e as vossas casas serão feitas num montão de ruínas! Mas se, ao contrário, me contarem o sonho e o seu significado, encher-vos-ei de presentes, de benefícios e honrarias. Portanto, fico à espera!n

7 E aqueles homens tornaram a responder-lhe: Mas como é que nós poderemos dizer a significação do sonho se não no-lo contares previamente?

8 Vocês estão antes a ver se ganham tempo, pois sabem que estou decidido a cumprir o que disse. Estão a preparar-se para me enganar com uma explicação qualquer, a ver se eu me esqueço do assunto e mudo de ideias. Mas não: digam-me com que sonhei, e só assim acreditarei na interpretação que me derem.

10 Mas é que não há homem algum sobre a face da Terra que seja capaz de dizer que sonho é que tiveste! Como também não há monarca algum do mundo que exija semelhante coisa dos seus súbditos! O que o rei exige é uma coisa impossível. Não há ninguém, excepto unicamente os deuses, que possam dizer-te o sonho que tiveste, e eles não estão aqui para intervir.

12 Ao ouvir isto o rei ficou fulo, e deu ordens para que todos fossem executados, todos os sábios de Babilónia.

13 Foram então buscar Daniel mais os seus companheiros para serem mortos.

14 Mas quando Arioque, o chefe da polícia real, veio para os levar, Daniel, com muita sabedoria e bom senso, dominou a situação perguntando:

15 Porque é que o rei está assim tão zangado? O que é que se passou? Arioque contou-lhe tudo o que acontecera.

16 Daniel pediu uma audiência com o soberano e disse-lhe: Dá-me só um pouco de tempo e contar-te-ei o sonho que tiveste mais o seu significado.

17 Depois foi para casa e expôs a Hananias, Misael e Azarias, seus companheiros, toda a situação.$

18 Pediram ao Deus do céu que lhes mostrasse misericórdia, dando-lhes a conhecer esse sonho misterioso, para que não tivessem de perder a vida juntamente com todos os outros.

19 Nessa mesma noite Deus contou a Daniel, numa visão, o que o rei tinha sonhado. Daniel louvou o Deus do céu:

20 Louvado seja o nome de Deus por toda a eternidade, porque só ele tem toda a sabedoria, e todo o poder.

21 Tudo o que se passa neste mundo está sob o seu controlo. Remove governantes dos seus lugares e põe outros no poder. É ele quem dá a sabedoria aos sábios e a inteligência aos homens cultos.

22 Só ele pode revelar os mistérios que ultrapassam a compreensão humana. Conhece tudo o que não está revelado, porque ele é a luz; as trevas não são um obstáculo para ele.

23 Eu te agradeço e te louvo, ó Deus dos meus antepassados, porque me deste inteligência e capacidade, e além disso, ainda revelaste nesta visão qual foi o sonho do rei e o seu sentido.

24 Daniel foi ter com Arioque, que se mantinha obrigado a cumprir a ordem do monarca de executar todos os sábios e disse-lhe: Suspende essa execução. Leva-me junto do rei e eu lhe revelarei aquilo que ele pretende saber.

25 Arioque apressou-se a levar Daniel até ao rei dizendo: Aquele tal, que é dos cativos de Israel, é capaz de te contar o sonho!

26 O soberano perguntou a Daniel: É verdade? Podes dizer-me que sonho tive e qual é o seu significado?

27 Não há sábio, nem astrólogo, nem mago, nem adivinho algum que pudesse revelar-te semelhante coisa. Mas há um Deus no céu que revela os segredos, e ele contou-te no sonho que tiveste o que acontecerá no futuro. Foi assim o teu sonho:

29 Sonhaste com coisas que hão-de vir a acontecer. Aquele que revela segredos esteve a falar contigo.

30 Mas lembra-te de que não é por eu ser mais sábio do que qualquer outra pessoa que conheço o segredo do teu sonho; se Deus mo revelou foi para teu benefício.

31 Ó rei, tu viste uma estátua descomunal, que tinha um esplendor fantástico e tremendo. A cabeça da estátua era feita do mais puro ouro, o peito e os braços eram de prata, o ventre e as coxas de cobre, as pernas de ferro e os pés, parte de ferro e parte de barro.

34 Mas enquanto estavas a olhar, uma rocha foi retirada da montanha por um poder sobrenatural, e foi arremessada contra a estátua e lhe esmagou os pés de ferro e barro, fazendo-os em pedaços. Então deu-se a derrocada de toda a estátua; e o ferro, o barro, o cobre, a prata e o ouro fizeram-se em pedaços, mas de tal maneira esmiuçados que o vento os levou como se fosse palha e nunca mais se viram. Contudo a rocha que feriu a estátua tornou-se ela própria uma grande montanha que ocupou a terra inteira.

36 Foi este o sonho que tiveste. E agora a sua significação:

37 Tu és rei sobre reis, porque foi Deus quem te deu o teu reino, e poder, força e glória. O teu domínio estende-se até às regiões mais afastadas; mesmo os animais e aves estão sob o teu controlo, por vontade de Deus. Tu és essa cabeça de ouro da estátua.

39 Mas, quando o teu reino tiver chegado ao fim, um outro poder mundial se levantará e tomará o teu lugar. Esse império será inferior ao teu; mas depois de cair, por sua vez se levantará um terceiro - representado pelo ventre de bronze da estátua - que regerá o mundo

40 Um quarto poder virá, tão forte como o ferro - esmagará, destruirá, conquistará.

41 Os pés que viste - parte de ferro e parte de barro - mostram que mais tarde este reino se dividirá. Uma parte tornar-se-á tão forte como o ferro e outra tão frágil como o barro.

43 Esta mistura de ferro e de barro revela igualmente que estes reinos hão-de tentar aumentar o seu poder através de alianças de casamentos entre os seus chefes, mas isso não resultará, porque o ferro e o barro não podem unir-se.

44 Durante os reinados destes reis, o Deus do céu estabelecerá um reino que nunca mais será destruído; nunca ninguém o conquistará. Consumirá todos estes reinos e reduzi-los-á a nada; mas ele permanecerá para sempre, indestrutível. Este é o sentido da rocha arrancada da montanha sem ser por mãos humanas - a rocha que desfaz em poeira o ferro, o bronze, o barro, a prata e o ouro. Assim o grande Deus revela o que acontecerá no futuro, e esta interpretação do teu sonho é tão segura e certa como o foi a descrição que dele fiz.

46 Nabucodonozor inclinou-se até ao chão perante Daniel, mandando ao povo que lhe oferecesse sacrifícios e perfumes suaves.

47 Verdadeiramente, ó Daniel, disse o rei, o teu Deus é o Deus dos deuses, Senhor dos reis, revelador de mistérios, pois que te disse este segredo.

48 Então o rei engrandeceu muito Daniel; deu-lhe uma grande quantidade de presentes de alto valor e nomeou-o governador de toda a província de Babilónia, assim como chefe de todos os sábios do país.

49 Depois, a pedido de Daniel, o monarca designou Sadraque, Mesaque e Abednego como seus adjuntos na administração da província de Babilónia. Daniel tinha função de magistrado principal na corte do rei.

1 Nebukadnessarin toisena hallitusvuotena näki Nebukadnessar unia, ja hänen mielensä oli levoton eikä hän enää saanut unta.

2 Silloin kuningas käski kutsua tietäjät ja noidat, velhot ja kaldealaiset ilmoittamaan kuninkaalle hänen unensa; ja he tulivat ja astuivat kuninkaan eteen.

12 Tästä kuningas suuttui ja julmistui kovin ja käski tappaa kaikki Baabelin viisaat.

13 Kun tästä oli käsky annettu ja viisaat piti tapettaman, etsittiin Danielia ja hänen tovereitaan tapettaviksi.

14 Silloin Daniel antoi viisaan ja taitavan vastauksen Arjokille, kuninkaan henkivartioväen päällikölle, joka oli lähtenyt tappamaan Baabelin viisaita.

16 Niin Daniel meni palatsiin ja pyysi kuningasta antamaan hänelle aikaa, että hän saisi ilmoittaa kuninkaalle selityksen.

17 Sitten Daniel meni kotiinsa ja kertoi asian tovereillensa Hananjalle, Miisaelille ja Asarjalle

18 kehoittaen heitä rukoilemaan armoa taivaan Jumalalta tämän salatun asian tähden, ettei Danielia ja hänen tovereitansa tapettaisi muiden Baabelin viisaitten kanssa.

19 Silloin salaisuus ilmoitettiin Danielille yöllisessä näyssä. Niin Daniel kiitti taivaan Jumalaa.

21 Hän muuttaa ajat ja hetket, hän syöksee kuninkaat vallasta ja korottaa kuninkaat valtaan, hän antaa viisaille viisauden ja taidollisille ymmärryksen.

22 Hän paljastaa syvät ja salatut asiat, hän tietää, mitä pimeydessä on, ja valkeus asuu hänen tykönänsä.

28 Mutta on Jumala taivaassa; hän paljastaa salaisuudet ja ilmoittaa kuningas Nebukadnessarille, mitä on tapahtuva aikojen lopussa. Tämä on sinun unesi, sinun pääsi näky, joka sinulla oli vuoteessasi.

29 Kun sinä, kuningas, olit vuoteessasi, nousi mieleesi ajatus, mitä tämän jälkeen on tapahtuva; ja hän, joka paljastaa salaisuudet, ilmoitti sinulle, mitä tapahtuva on.

30 Ja tämä salaisuus on paljastettu minulle, ei oman viisauteni voimasta, ikäänkuin minulla olisi sitä enemmän kuin kenelläkään muulla ihmisellä, vaan sentähden että selitys ilmoitettaisiin kuninkaalle ja sinä saisit selville sydämesi ajatukset.

31 Sinä näit, kuningas, katso, oli iso kuvapatsas. Se kuvapatsas oli suuri, ja sen kirkkaus oli ylenpalttinen. Se seisoi sinun edessäsi, ja se oli hirvittävä nähdä.

32 Kuvan pää oli parasta kultaa, sen rinta ja käsivarret hopeata, sen vatsa ja lanteet vaskea.

33 Sen sääret olivat rautaa, sen jalat osaksi rautaa, osaksi savea.

34 Sinun sitä katsellessasi irtautui kivilohkare-ei ihmiskäden voimasta-ja iski kuvapatsasta jalkoihin, jotka olivat rautaa ja savea, ja murskasi ne.

35 Silloin musertuivat yhdellä haavaa rauta, savi, vaski, hopea ja kulta, ja niiden kävi kuin akanain kesäisillä puimatantereilla: tuuli vei ne, eikä niistä löydetty jälkeäkään. Mutta kivestä, joka oli kuvapatsaan murskannut, tuli suuri vuori, ja se täytti koko maan.

36 Tämä oli se uni, ja nyt sanomme kuninkaalle sen selityksen.

37 Sinä, kuningas, olet kuningasten kuningas, jolle taivaan Jumala on antanut vallan, voiman, väkevyyden ja kunnian

38 ja jonka käteen hän on antanut ihmiset, missä ikinä heitä asuu, ja kedon eläimet ja taivaan linnut, asettaen sinut kaikkien niiden valtiaaksi: sinä olet se kultainen pää.

39 Mutta sinun jälkeesi nousee toinen valtakunta, joka on halvempi kuin sinun; ja sitten kolmas valtakunta, joka on vaskea ja joka hallitsee kaikkea maata.

40 Ja neljäs valtakunta on tuleva, luja kuin rauta; niinkuin rauta musertaa ja särkee kaiken, niinkuin rauta murskaa, niin se on musertava ja murskaava ne kaikki.

41 Ja että sinä näit jalkain ja varvasten olevan osittain savenvalajan savea, osittain rautaa, se merkitsee, että se on oleva hajanainen valtakunta; kuitenkin on siinä oleva raudan lujuutta, niinkuin sinä näit rautaa olevan saven seassa.

42 Ja että jalkojen varpaat olivat osaksi rautaa, osaksi savea, se merkitsee, että osa sitä valtakuntaa on oleva luja, osa sitä on oleva hauras.

43 Että sinä näit rautaa olevan saven seassa, se merkitsee, että vaikka ne sekaantuvat toisiinsa ihmissiemenellä, ne eivät yhdisty toinen toiseensa, niinkuin ei rautakaan sekaannu saveen.

44 Mutta niiden kuningasten päivinä on taivaan Jumala pystyttävä valtakunnan, joka on kukistumaton iankaikkisesti ja jonka valtaa ei toiselle kansalle anneta. Se on musertava kaikki ne muut valtakunnat ja tekevä niistä lopun, mutta se itse on pysyvä iankaikkisesti,

46 Silloin kuningas Nebukadnessar lankesi kasvoillensa ja kumartui maahan Danielin edessä ja käski uhrata hänelle ruokauhria ja suitsutusta.

48 Sitten kuningas korotti Danielin ja antoi hänelle paljon suuria lahjoja ja asetti hänet koko Baabelin maakunnan herraksi ja kaikkien Baabelin viisaitten ylimmäiseksi päämieheksi.

49 Ja Danielin anomuksesta kuningas antoi Sadrakin, Meesakin ja Abednegon hoitoon Baabelin maakunnan hallinnon. Mutta Daniel jäi kuninkaan hoviin.