1 Aqui está o meu servo, que eu sustento; o meu escolhido, em quem a minha alma tem imenso prazer. Pus o meu Espírito sobre ele. Revelará o que é a verdadeira justiça e a porá em execução entre as nações do mundo.

2 Actuará com calma e doçura - não gritará, nem se porá a discutir alto nas praças públicas.

3 Não pisará a cana que já está quebrada; não apagará de vez o pequeno pavio que ainda fumega. Dará antes coragem aos que já estão a desfalecer e que estão a ser tentados a desesperar. Há-de fazer plena justiça aos que têm sido enganados. Não ficará satisfeito enquanto a verdade e a justiça não tiverem prevalecido através de toda a Terra, nem enquanto as terras, mesmo as mais distantes, para além dos mares, não tiverem posto a sua confiança nele.

5 O Senhor Deus, que criou os céus e os estendeu, que criou a Terra e tudo quanto há nela, que dá vida, respiração e espírito a todas as criaturas no mundo, é aquele que diz:

6 Eu o Senhor chamei-te para dar prova da minha rectidão. Hei-de guardar-te e amparar-te, pois que te dei ao meu povo como uma confirmação pessoal da minha aliança com eles. Serás igualmente uma luz para guiar as nações até mim. Abrirás os olhos aos cegos, e soltarás os que jazem nas prisões, em sombras e desespero.

8 Eu sou o Senhor! Este é o meu nome, e não darei a minha glória a mais ninguém. Não consinto em partilhar louvores com ídolos esculpidos.

9 Tudo o que profetizei se realizou; e agora tornarei a profetizar e a dizer-vos o que se vai dar no futuro, antes que aconteça.

11 Juntem-se a esse coro, vocês igualmente, cidades do deserto - Quedar e Sela. E vocês também, habitantes dos cimos das montanhas.

12 Que as terras distantes, onde o Sol se põe, glorifiquem o Senhor e cantem o seu forte poder.

13 O Senhor será um poderoso guerreiro, cheio de zelo para com os seus inimigos. Dará um grande brado e sujeitará os seus adversários.

14 Por muito tempo me calei; estive silencioso. Mas agora gritarei com força, como uma mulher que está a ter um filho.

15 Nivelarei as montanhas, as elevações. Farei secar a densa vegetação. Os cursos de água e as lagoas se tornarão em terra firme.

16 Guiarei os cegos por um caminho pelo qual nunca tinham andado, por vias que ignoravam. Farei com que as trevas se tornem luz diante deles. Alisarei o caminho que têm de pisar. Nunca me esquecerei deles.

17 Mas os que confiam nos ídolos e lhes chamam deuses ficarão intensamente desapontados; voltarão para trás, envergonhados.

18 Oh, como vocês foram cegos e surdos para com Deus! Porque não querem ouvir? Porque não querem ver?

19 Quem no mundo inteiro é tão cego como o meu próprio povo, que está designado para ser o meu mensageiro da verdade? Quem é tão cego como aquele que me foi dedicado, que é o servo do Senhor?

20 Vocês vêem e compreendem o que é recto, mas não lhe prestam atenção nem o praticam. Ouvem mas não querem escutar.

21 O Senhor enalteceu a sua lei, tornou-a verdadeiramente gloriosa. Através dela quis mostrar ao mundo que é recto.

22 Mas afinal foram roubados, escravizados, feitos prisioneiros, aniquilados à traição, tornados o joguete de toda a gente; e sem ninguém para os proteger.

23 Não haverá sequer um de vocês que vos tire a lição destas coisas em relação ao passado, o considere seriamente a ruína que vos espera no futuro?

24 Porque afinal, quem foi que permitiu que Israel tivesse passado por isso tudo, tivesse sido saqueado, ferido? Não foi justamente o Senhor contra quem pecaram, recusando andar nos caminhos que ele lhes indicava e não querendo ouvir os seus mandamentos?

25 Foi por isso que o Senhor derramou sobre eles toda a sua indignação e a sua ira. Mas mesmo assim, apesar da força das guerras, e do fogo que os destruiu, não quiseram saber a verdadeira razão de tudo isso.

1 Katso, minun palvelijani, jota minä tuen, minun valittuni, johon minun sieluni mielistyi. Minä olen pannut Henkeni häneen, hän levittää kansakuntiin oikeuden.

2 Ei hän huuda eikä korota ääntään, ei anna sen kuulua kaduilla.

3 Särjettyä ruokoa hän ei muserra, ja suitsevaista kynttilänsydäntä hän ei sammuta. Hän levittää oikeutta uskollisesti.

4 Hän itse ei sammu eikä murru, kunnes on saattanut oikeuden maan päälle, ja merensaaret odottavat hänen opetustansa.

5 Näin sanoo Jumala, Herra, joka on luonut taivaan ja levittänyt sen, joka on tehnyt maan laveuden ja mitä siinä kasvaa, antanut henkäyksensä kansalle, joka siinä on, ja hengen niille, jotka siellä vaeltavat:

6 Minä, Herra, olen vanhurskaudessa kutsunut sinut, olen tarttunut sinun käteesi, varjellut sinut ja pannut sinut kansoille liitoksi, pakanoille valkeudeksi,

7 avaamaan sokeat silmät, päästämään sidotut vankeudesta, pimeydessä istuvat vankihuoneesta.

8 Minä, Herra, se on minun nimeni, minä en anna kunniaani toiselle enkä ylistystäni epäjumalille.

9 Katso, entiset ovat toteen käyneet, ja uusia minä ilmoitan; ennenkuin ne puhkeavat taimelle, annan minä teidän ne kuulla.

10 Veisatkaa Herralle uusi virsi, veisatkaa hänen ylistystänsä hamasta maan äärestä, te merenkulkijat ja meri täysinensä, te merensaaret ja niissä asuvaiset.

11 Korottakoot äänensä erämaa ja sen kaupungit, kylät, joissa Keedar asuu. Riemuitkoot kallioilla asuvaiset, vuorten huipuilta huutakoot ilosta.

12 Antakoot Herralle kunnian ja julistakoot hänen ylistystään merensaarissa.

13 Herra lähtee sotaan niinkuin sankari, niinkuin soturi hän kiihoittaa kiivautensa; hän nostaa sotahuudon ja karjuu, uhittelee vihollisiansa.

14 Minä olen ollut vaiti ikiajoista asti, olen ollut hiljaa ja pidättänyt itseni. Mutta nyt minä huudan kuin lapsensynnyttäjä, puhallan ja puuskun.

15 Minä teen autioiksi vuoret ja kukkulat, ja kuihdutan niiltä kaiken ruohon; minä muutan virrat saariksi ja kuivaan vesilammikot.

16 Minä johdatan sokeat tietä, jota he eivät tunne; polkuja, joita he eivät tunne, minä kuljetan heidät. Minä muutan pimeyden heidän edellään valkeudeksi ja koleikot tasangoksi. Nämä minä teen enkä niitä tekemättä jätä.

18 Te kuurot, kuulkaa, ja te sokeat, katsokaa ja nähkää.

19 Kuka on sokea, ellei minun palvelijani, ja kuka niin kuuro kuin minun sanansaattajani, jonka minä lähetän? Kuka on niin sokea kuin minun palkkalaiseni, niin sokea kuin Herran palvelija?

20 Paljon sinä olet nähnyt, mutta et ole ottanut varteen; korvat avattiin, mutta ei kuulla.

21 Herra on nähnyt hyväksi vanhurskautensa tähden tehdä lain suureksi ja ihanaksi.

23 Kuka teistä ottaa tämän korviinsa, tarkkaa ja kuulee vastaisen varalta?

24 Kuka on antanut Jaakobin ryöstettäväksi ja Israelin raastajain valtaan? Eikö Herra, jota vastaan me olemme syntiä tehneet, jonka teitä he eivät tahtoneet vaeltaa ja jonka lakia he eivät totelleet?

25 Niin hän vuodatti Israelin päälle vihansa hehkun ja sodan tuimuuden. Se liekehti hänen ympärillään, mutta hän ei ollut tietääksensä; se poltti häntä, mutta hän ei siitä huolinut.