1 Pergunta o Senhor: Vender-vos-ia eu a credores? Seria por isso que vocês não estão aqui? Ter-se-á ido embora a vossa mãe porque eu me divorciei dela e a despedi? Não. Foram vocês mesmos que se venderam pelos vossos pecados. A vossa mãe foi tomada para paga das vossas maldades.
2 Seria eu tão fraco que não pudesse salvar-vos? Será por isso que a casa está envolvida em silêncio e vazia quando eu regresso? Não terei eu mais poder para libertar? Não. Essa não é a razão! Porque eu até posso repreender o mar e fazê-lo secar! Posso transformar os rios em desertos, cheios de peixes mortos. Sou eu quem controla as trevas através do firmamento.
4 O Senhor deu-me as suas palavras de sabedoria, a fim de que possa saber o que devo dizer aos que estão cansados. Em cada manhã ele me acorda e abre o meu entendimento à sua vontade.
5 O Senhor Deus falou-me e eu ouvi. Não me revoltarei, nem voltarei atrás.
6 Dei as costas aos que me açoitavam, e as faces aos que queriam puxar-me pela barba. Não fujo à vergonha e aos que me cospem no rosto.
7 Porque é o Senhor Deus quem me ajuda, por isso não enfraquecerei. Em consequência fiz o meu rosto como se fosse uma rocha, e sei que triunfarei.
8 Está perto de mim quem me fará justiça. Sendo assim, quem ousará lutar comigo agora? Onde estão então os meus inimigos? Que apareçam!
9 Vejam bem, o Senhor Deus está a meu favor! Quem é que me poderá declarar culpado? Todos os meus inimigos serão destruídos, como trapos velhos, roídos pela traça!
10 Quem de entre vocês teme o Senhor e obedece ao seu servo? Se algum destes andar em trevas, sem um raio de luz sequer na sua vida, então que confie no Senhor, que se entregue inteiramente ao seu Deus.
11 Mas vejam bem, vocês os que vivem à luz de si mesmos, que se aquecem com o calor que só vem de si próprios e não de Deus: a vossa vida será apenas tormentos!
1 Näin sanoo Herra: Missä on teidän äitinne erokirja, jolla olisin lähettänyt hänet pois? Tai kuka on minun velkojani, jolle minä olisin teidät myynyt? Katso, pahojen tekojenne tähden te olette myydyt, teidän rikkomustenne tähden on äitinne lähetetty pois.
2 Miksi ei ollut ketään, kun minä tulin, miksi ei kukaan vastannut, kun minä huusin? Onko minun käteni liian lyhyt vapahtamaan, olenko minä voimaton auttamaan? Katso, nuhtelullani minä kuivaan meren, minä teen virrat erämaaksi, niin että niitten kalat mätänevät, kun ei ole vettä; ne kuolevat janoon.
3 Minä puetan taivaat mustiin ja panen murhepuvun niitten verhoksi.
4 Herra, Herra on minulle antanut opetuslasten kielen, niin että minä taidan sanalla virvoittaa väsynyttä; hän herättää aamu aamulta, herättää minun korvani kuulemaan opetuslasten tavalla.
5 Herra, Herra on avannut minun korvani; minä en ole niskoitellut, en vetäytynyt pois.
6 Selkäni minä annoin lyötäväksi, poskieni parran revittäväksi, en peittänyt kasvojani pilkalta ja syljeltä.
7 Herra, Herra auttaa minua; sentähden ei minuun pilkka koskenut, sentähden tein kasvoni koviksi kuin piikivi, sillä minä tiedän, etten häpeään joudu.
8 Lähellä on hän, joka minut vanhurskaaksi tuomitsee. Kuka voi minun kanssani riidellä? Astukaamme yhdessä esiin! Kuka on minun vastapuoleni? Tulkoon tänne lähelleni!
9 Katso, Herra, Herra auttaa minua; kuka minut syylliseksi tuomitsee? Katso, kaikki he hajoavat kuin vaate; koi heidät syö.
10 Kuka teistä pelkää Herraa ja kuulee hänen palvelijansa ääntä? Joka vaeltaa pimeydessä ja valoa vailla, se luottakoon Herran nimeen ja turvautukoon Jumalaansa.
11 Mutta katso, te kaikki, jotka palon sytytätte, te palavilla nuolilla varustetut, suistukaa oman tulenne liekkeihin, niihin palaviin nuoliin, jotka olette sytyttäneet. Minun kädestäni tämä teille tulee; vaivassa täytyy teidän asua.