1 Jeová deu então as seguintes indicações a Moisés: Diz aos filhos de Israel que voltem e acampem diante de Pi-Hairote, entre Migdol e o mar, diante de Baal-Zefom; acampareis aí junto ao mar.
3 Porque Faraó vai pensar assim: 'os israelitas estão aflitos com certeza, entalados entre o deserto por um lado e o mar por outro!'
4 E mais uma vez endurecerei o coração de Faraó o qual se porá em vossa perseguição. Planeei isto assim para que seja ainda maior a minha honra e glória sobre Faraó e os seus exércitos; e os egípcios saberão sem dúvida alguma que eu sou o Senhor. E foi assim que acamparam ali como lhes tinha sido dito.
5 Quando chegou aos ouvidos do rei do Egipto que os israelitas não tencionavam voltar para o Egipto, mas que se propunham continuar o seu caminho, Faraó e a sua corte tornaram-se novamente ousados: Mas afinal que foi isto que fizemos, deixando fugir todos estes escravos? Então o rei mandou aprontar o seu carro de guerra e dar ordem de marcha. Formou um corpo de elite com 600 carros escolhidos, seguidos de todos os outros carros do Egipto conduzidos por oficiais, e foi-se em perseguição do povo de Israel, porque este tinha afinal levado consigo muito do que melhor havia no Egipto. Toda a cavalaria de Faraó, cavalos, carros e condutores, se empenhou nesta perseguição, tendo-os alcançado quando estavam acampados junto ao mar, perto de Pi-Hairote, diante de Baal-Zefom.
10 E aproximando-se o exército egípcio, o povo de Israel viu-os já à distância correndo na direcção deles, e ficaram terrivelmente atemorizados, começando a gritar ao Senhor por ajuda. Puseram-se até a dizer a Moisés: Não havia bastantes sepulcros no Egipto? Que necessidade havia de nos trazeres para aqui para acabarmos por morrer neste deserto? Para que é que nos tiraste de lá? Nós sempre te dissemos que nos deixasses em paz, e que era muito melhor sermos escravos no Egipto do que vir a morrer neste deserto!
13 Mas Moisés disse ao povo: Não estejam com esse terror. Tenham calma, estejam em paz e hão-de ver a forma maravilhosa como o Senhor vos vai salvar hoje. Estes egípcios que estão a ver aí a chegar, nunca mais hão-de pôr os olhos em cima deles. O Senhor mesmo combaterá por vocês e vocês não farão mais do que assistir a tudo!
15 O Senhor falou a Moisés: Agora não precisas de continuar a clamar por mim. Diz antes ao povo que avance, que marche!
16 E tu, levanta a tua vara sobre as águas, e no meio do mar se abrirá um caminho na vossa frente; todo o povo passará por ali como se fosse em terra seca! Deixarei que o coração dos egípcios se endureça e que entrem obstinadamente nesse caminho também, atrás do povo, e vocês verão a glória que eu obterei, derrotando Faraó e o seu exército inteiro, carros e cavaleiros. E todo o Egipto constatará mais uma vez que eu sou Jeová.
19 Então o anjo de Deus que estava a conduzir o povo de Israel retirou a nuvem e veio pôr-se atrás deles, ficando assim entre o povo e os egípcios. Nessa noite, quando se tornou numa coluna de fogo, alumiava o campo dos israelitas, mas do lado dos egípicos havia escuridão. Dessa forma estes últimos nunca conseguiram alcançá-los durante essa noite.
21 Moisés estendeu a sua vara sobre o mar e o Senhor abriu um caminho através das águas as quais formaram uma parede dum lado e doutro da passagem. Um forte vento oriental soprou durante toda a noite, fazendo reter as águas do mar. Como tal, o povo de Israel pôde passar por ali como se fosse terra enxuta. E os egípcios meteram-se também por aquele caminho aberto no fundo do mar; meteram-se todos: cavalos, carros e condutores. Ao amanhecer, Jeová, a partir da nuvem de fogo, deu atenção ao campo dos egípcios e começou então a desordená-los e a embaraçá-los. Saltavam-se-lhes as rodas dos carros, e não podiam avançar. Fujamos daqui!, gritavam os egípcios. Jeová está a lutar por eles contra nós.
26 O Senhor disse a Moisés: Estende de novo a tua mão sobre o mar de forma que as águas se fechem sobre os egípcios, sobre os seus carros e cavaleiros. Moisés obedeceu e o mar voltou à normalidade pela manhã. Os egípcios ainda tentaram fugir, mas o Senhor desembaraçou-se deles ali mesmo no meio do mar. As águas sepultaram-nos a todos, carros e condutores e todo aquele grande exército de Faraó que pretendia alcançar Israel através do mar nem um só sobreviveu. Mas o povo de Israel pôde atravessar o mar como por terra seca porque as águas formaram uma parede de ambos os lados da passagem.
30 Dessa maneira o Senhor salvou naquele dia Israel dos egípcios, que o povo via ali mortos na praia. Israel constatou assim o grande milagre que o Senhor fez por eles contra os egípcios, encheu-se de um profundo e reverente respeito pelo Senhor e creu nele e no que lhe dizia Moisés, o servo de Deus.
1 Herra puhui Moosekselle sanoen:
3 Ja farao on ajatteleva, että israelilaiset ovat eksyneet maassa ja että erämaa on saartanut heidät.
6 Ja hän valjastutti hevoset sotavaunujensa eteen ja otti väkensä mukaansa;
7 ja hän otti kuudetsadat valitut sotavaunut sekä kaikki muut Egyptin sotavaunut ynnä vaunusoturit niihin kaikkiin.
8 Sillä Herra paadutti faraon, Egyptin kuninkaan, sydämen, niin että hän lähti ajamaan takaa israelilaisia, vaikka israelilaiset olivat lähteneet matkaan voimallisen käden suojassa.
9 Ja egyptiläiset, kaikki faraon hevoset, sotavaunut ja ratsumiehet ja koko hänen sotajoukkonsa, ajoivat heitä takaa ja saavuttivat heidät leiriytyneinä meren rannalle, Pii-Hahirotin kohdalle, vastapäätä Baal-Sefonia.
10 Ja kun farao oli lähellä, nostivat israelilaiset silmänsä ja näkivät, että egyptiläiset olivat tulossa heidän jäljessänsä. Silloin israelilaiset peljästyivät kovin ja huusivat Herraa.
16 Mutta sinä nosta sauvasi ja ojenna kätesi meren yli ja halkaise se, niin että israelilaiset voivat käydä meren poikki kuivaa myöten.
17 Ja katso, minä paadutan egyptiläisten sydämet, niin että he tulevat heidän perässänsä; minä näytän kunniani tuhoamalla faraon ja koko hänen sotajoukkonsa, hänen sotavaununsa ja ratsumiehensä.
19 Niin Jumalan enkeli, joka oli kulkenut Israelin joukon edellä, siirtyi kulkemaan heidän takanansa; ja pilvenpatsas siirtyi heidän edeltänsä ja asettui heidän taaksensa
20 ja tuli egyptiläisten joukon ja Israelin joukon väliin; ja pilvi oli pimeä noille ja valaisi yön näille. Näin koko yönä toinen joukko ei voinut lähestyä toista.
21 Ja Mooses ojensi kätensä meren yli. Niin Herra saattoi vahvalla itätuulella, joka puhalsi koko yön, meren väistymään ja muutti meren kuivaksi maaksi; ja vesi jakautui kahtia.
22 Ja israelilaiset kulkivat meren poikki kuivaa myöten, ja vesi oli heillä muurina sekä oikealla että vasemmalla puolella.
23 Ja egyptiläiset, kaikki faraon hevoset, hänen sotavaununsa ja ratsumiehensä, ajoivat heitä takaa ja tulivat heidän perässänsä keskelle merta.
24 Kun aamuvartio tuli, katsahti Herra egyptiläisten joukkoa tulenpatsaasta ja pilvestä ja saattoi hämminkiin egyptiläisten joukon.
27 Niin Mooses ojensi kätensä meren yli, ja aamun koittaessa meri palasi paikoillensa, egyptiläisten paetessa sitä vastaan; ja Herra syöksi egyptiläiset keskelle merta.
28 Ja vedet palasivat ja peittivät sotavaunut ja ratsumiehet, koko faraon sotajoukon, joka oli seurannut heitä mereen; ei yksikään heistä pelastunut.
29 Mutta israelilaiset kulkivat kuivaa myöten meren poikki, ja vesi oli heillä muurina sekä oikealla että vasemmalla puolella.
30 Niin Herra pelasti Israelin sinä päivänä egyptiläisten käsistä, ja Israel näki egyptiläiset kuolleina meren rannalla.
31 Ja Israel näki sen suuren teon, jonka Herra teki tuhotessaan egyptiläiset. Silloin kansa pelkäsi Herraa ja uskoi Herraan ja uskoi hänen palvelijaansa Moosesta.