1 Estes são os nomes dos filhos de Israel (Jacob) que vieram com ele para o Egipto com as suas famílias:
2 Rúben, Simeão, Levi, Judá, Issacar, Zebulão, Benjamim, Dan, Naftali, Gad e Aser.
5 Foram pois ao todo com ele 70 pessoas . José estava já no Egipto.
6 Depois, tanto José como cada um dos irmãos foram morrendo, tendo assim desaparecido toda aquela geração. Mas entretanto os seus descendentes multiplicaram-se imenso de tal forma que depressa se tornaram uma grande nação, enchendo toda aquela terra de Gosen onde habitavam.
8 Passados quatrocentos anos, chegou ao trono um rei que não sentia nenhuma obrigação para com a família e os descendentes de José, e que disse ao seu povo: Estes israelitas tornaram-se um perigo porque são muitos e fortes. Vamos pois tomar medidas convenientes para pôr fim a isto. Caso contrário, se vier uma guerra, juntar-se-ão aos nossos inimigos lutando contra nós e dessa forma fugirão do país.
11 Assim os egípcios começaram a oprimi-los e impuseram-lhes capatazes que os subjugaram com cargas insuportáveis enquanto estavam a trabalhar na construção das cidades de entreposto Pitom e Ramassés. Mas quanto mais os subjugavam tanto mais se reproduziam; de forma que os egípcios se alarmavam. Por isso tornavam a escravidão dos israelitas ainda mais amarga, forçando-os a mourejar sem descanso nos campos, com toda a espécie de pesadas cargas e duros trabalhos, com barro e tijolos.
15 Então Faraó, o rei do Egipto, deu instruções às parteiras dos hebreus - que se chamavam uma Sifrá e a outra Puá - para que, quando lhes nascessem filhos, se fossem meninos que os matassem; se fossem meninas que as deixassem vivas. Mas as parteiras tinham respeito por Deus e não obedeceram ao rei; deixaram viver os meninos igualmente. Então o rei mandou-as chamar e perguntou-lhes: Porque é que não fizeram o que eu mandei e não mataram os meninos?
19 Porque as mulheres hebréias, responderam-lhe, são muito rápidas a terem os bebés, de forma que quando lá chegamos é sempre depois do tempo. Nisso não são como as egípcias.
20 Deus abençoou as parteiras e o povo de Israel continuou a multiplicar-se e foi-se tornando muito forte. Deus deu a essas mulheres filhos e uma família próspera porque souberam respeitar a sua vontade.
21 Perante isto Faraó mandou ao seu povo que pegasse ele próprio em todos os meninos recém-nascidos dos hebreus e os lançassem ao rio Nilo, mas que às meninas lhes poupassem a vida.
1 Nämä ovat Egyptiin tulleiden Israelin poikien nimet; Jaakobin kanssa he olivat itsekukin perheineen tulleet sinne:
2 Ruuben, Simeon, Leevi ja Juuda,
3 Isaskar, Sebulon ja Benjamin,
4 Daan, Naftali, Gaad ja Asser.
5 Ja Jaakobin kupeista lähteneitä oli kaikkiaan seitsemänkymmentä henkeä. Mutta Joosef oli jo ennestään Egyptissä.
6 Ja Joosef kuoli ja kaikki hänen veljensä ynnä koko se sukupolvi.
7 Mutta israelilaiset olivat hedelmälliset ja sikisivät, lisääntyivät ja enenivät hyvin suurilukuisiksi, niin että maa tuli heitä täyteen.
8 Niin Egyptiin tuli uusi kuningas, joka ei Joosefista mitään tiennyt.
11 Niin heille asetettiin työnjohtajia rasittamaan heitä raskaalla työllä. Ja heidän täytyi rakentaa faraolle varastokaupungit Piitom ja Ramses.
12 Mutta kuta enemmän kansaa rasitettiin, sitä enemmän se lisääntyi, ja sitä enemmän se levisi, niin että israelilaisia ruvettiin pelkäämään.
13 Niin egyptiläiset pitivät israelilaisia orjantyössä väkivalloin
14 ja katkeroittivat heidän elämänsä kovalla laasti-ja tiilityöllä ja kaikenlaisella työllä ulkona kedolla, kaikenlaisella työllä, jota he teettivät heillä väkivalloin.
15 Ja Egyptin kuningas puhui hebrealaisille kätilövaimoille, joista toisen nimi oli Sifra ja toisen Puua;
17 Mutta kätilövaimot pelkäsivät Jumalaa eivätkä tehneet, niinkuin Egyptin kuningas oli heille sanonut, vaan antoivat poikalasten elää.
20 Mutta Jumala salli kätilövaimojen menestyä, ja kansa lisääntyi ja eneni suurilukuiseksi.
21 Ja koska kätilövaimot pelkäsivät Jumalaa, niin hän antoi heille runsaasti perhettä.