1 Tornou o Senhor a dizer a Moisés: Eu chamei-te para seres o meu embaixador para com Faraó, mas é o teu irmão Arão quem te servirá de porta-voz. Dá a saber a Arão tudo o que eu te disse, será ele quem o comunicará a Faraó e lhe pedirá para deixar livre o povo de Israel para sair do Egipto.
3 Mas eu endurecerei Faraó que recusará obstinadamente, e assim hão-de suceder-se os meus milagres na terra do Egipto.
4 Mesmo assim, nem com isso tudo Faraó te ouvirá. Por isso terei de esmagar o Egipto com uma grande desastre final, e nessa altura então conduzirei o meu povo para fora dali. Os egípcios reconhecerão enfim que eu sou realmente Deus, quando o meu poder os forçar a deixar ir o meu povo.
6 Moisés e Arão fizeram como o Senhor lhes mandara. Moisés tinha então 80 anos de idade e Arão 83 anos, nessa época em que se confrontaram com Faraó.
8 O Senhor disse a Moisés e a Arão: Faraó pedir-vos-á que lhe mostrem um milagre que prove que foi Deus quem vos mandou. E nessa altura dirás a Arão para lançar ao chão a sua vara, a qual se tornará numa serpente.
10 E assim foi que Moisés e Arão foram em audiência a Faraó, e fizeram aquele milagre, tal como o Senhor os instruíra: Arão, na presença de Faraó e da sua corte, deitou ao chão a vara a qual se fez numa serpente. Mas Faraó chamou os seus feiticeiros e mágicos que foram também capazes de fazer o mesmo através de artes e encantamento, porque as suas próprias varas se fizeram igualmente em serpentes! No entanto aconteceu que a serpente de Arão foi e engoliu as outras.
13 No entanto o coração de Faraó manteve-se na mesma, duro e obstinado, sem querer aceitar coisa alguma, tal como o Senhor dissera antes.
14 Então o Senhor fez saber a Moisés como tinha visto o coração de Faraó inalterável, e como assim havia de continuar a ser.
15 Contudo, continuou o Senhor, volta de novo a ele de manhã, para o apanhares quando descer em direcção ao rio. Põe-te de pé na margem, perto dele; segura na tua mão a vara que se fez em serpente e diz-lhe: 'Jeová, o Deus dos hebreus, enviou-me para te dizer que deixes ir o seu povo adorá-lo no deserto. Tu não quiseste ouvir. Pois agora diz assim o Senhor: Desta forma saberás que eu sou Deus: a vara que Moisés segura na mão baterá nas águas do rio Nilo e todo o rio por inteiro se tornará em torrente de sangue. Os peixes hão-de morrer, o rio ficará a cheirar mal, e os egípcios serão incapazes de beber água.'
19 Então o Senhor deu as seguintes instruções a Moisés: Diz a Arão para apontar com a sua vara para todas as águas da terra do Egipto - ribeiros, canais, tanques reservatórios, até mesmo as águas conservadas em casa, em bilhas e potes, para que tudo se torne em sangue.
20 E assim foi que Moisés e Arão fizeram tal como o Senhor lhes indicara. Faraó e a sua comitiva, todos viram Arão bater com a vara nas águas no Nilo e estas fazerem-se em sangue. Os peixes morreram e as águas tornaram-se tão repugnantes que nenhum egípcio podia beber daquilo; e houve sangue por toda a terra do Egipto.
22 Mas os encantadores e bruxos do Egipto, usando das suas artes mágicas, conseguiram também fazer das águas sangue; dessa forma o coração de Faraó continuou endurecido e renitente e não quis dar ouvidos a Moisés e Arão, tal como o Senhor previra, tendo regressado ao seu palácio impassível. Os egípcios foram obrigados a cavar poços junto ao rio para conseguirem água para beber, porque a do rio era nauseabunda. E assim se passou uma semana.
2 Puhu kaikki, mitä minä sinun käsken puhua; ja Aaron, sinun veljesi, puhukoon faraolle, että hän päästää israelilaiset maastansa.
3 Mutta minä paadutan faraon sydämen ja teen monta tunnustekoa ja ihmettä Egyptin maassa.
4 Ja farao ei kuule teitä, mutta minä asetan käteni Egyptiä vastaan ja vien pois joukkoni, kansani, israelilaiset, Egyptin maasta, toimittaen suuret rangaistustuomiot.
6 Ja Mooses ja Aaron tekivät, niinkuin Herra oli heitä käskenyt; niin he tekivät.
7 Mutta Mooses oli kahdeksankymmenen vuoden vanha ja Aaron kahdeksankymmenen kolmen vuoden vanha, kun he puhuivat faraon kanssa.
8 Ja Herra puhui Moosekselle ja Aaronille ja sanoi:
10 Niin Mooses ja Aaron menivät faraon tykö ja tekivät, niinkuin Herra oli käskenyt. Aaron heitti sauvansa faraon ja hänen palvelijainsa eteen, ja se muuttui käärmeeksi.
11 Ja faraokin kutsui maansa viisaat ja velhot; ja nämä Egyptin tietäjät tekivät samoin taioillansa:
12 he heittivät kukin sauvansa maahan, ja ne muuttuivat käärmeiksi. Mutta Aaronin sauva nieli heidän sauvansa.
13 Ja faraon sydän paatui, eikä hän kuullut heitä, niinkuin Herra oli sanonutkin.
15 Mene faraon tykö huomenaamuna, kun hän menee veden luo, ja seisahdu hänen tielleen Niilivirran partaalle. Ja ota käteesi se sauva, joka oli muuttunut käärmeeksi,
16 ja sano hänelle: 'Herra, hebrealaisten Jumala, on lähettänyt minut sinun luoksesi ja käskenyt sanoa: Päästä minun kansani palvelemaan minua erämaassa. Mutta katso, sinä et ole totellut tähän asti.
17 Sentähden Herra sanoo näin: Tästä olet tunteva, että minä olen Herra: katso, minä lyön sauvalla, joka on kädessäni, virran veteen, ja se muuttuu vereksi.
20 Ja Mooses ja Aaron tekivät, niinkuin Herra oli käskenyt. Hän kohotti sauvan ja löi Niilivirran veteen faraon ja hänen palvelijainsa nähden; ja kaikki vesi, joka virrassa oli, muuttui vereksi.
21 Ja kalat virrassa kuolivat, ja virta haisi, niin että egyptiläiset eivät saattaneet juoda vettä virrasta; ja verta oli kaikkialla Egyptin maassa.
22 Mutta Egyptin tietäjät tekivät samoin taioillansa. Ja faraon sydän paatui, eikä hän kuullut heitä, niinkuin Herra oli sanonutkin.
23 Ja farao kääntyi ja palasi kotiinsa eikä välittänyt tästäkään.
24 Mutta kaikki egyptiläiset kaivoivat Niilivirran ympäriltä vettä juodaksensa; sillä he eivät voineet juoda virran vettä.
25 Ja näin oli kulunut seitsemän päivää siitä, kun Herra oli lyönyt Niilivirtaa.