1 Disse mais o Senhor a Moisés: Leva este povo, que trouxeste do Egipto, para a terra que prometi a Abraão, a Isaque e a Jacob, porque lhes prometi: 'Darei esta terra aos vossos descendentes'.

2 Mandarei um anjo na vossa frente para expulsar de lá os cananeus, os amorreus, os heteus, os perizeus, os heveus e os jebuseus. É uma terra onde brotam o leite e o mel. Mas eu não viajarei convosco porque vocês são obstinados e arriscar-me-ia a ter de vos destruir durante o caminho.

4 Quando o povo ouviu esta má notícia ficaram acabrunhados; e ninguém se arranjou nem pôs os seus adornos.

5 Porque o Senhor mesmo dissera a Moisés que lhes transmitisse o seguinte: Vocês são um povo obstinado e rebelde. Se eu ficasse um momento que fosse no vosso meio teria de vos exterminar. Tirem os adornos e enfeites até que eu decida o que farei convosco. E foi assim que eles se despojaram dos seus atavios aos pés do Monte Horebe.

7 Moisés passou a montar a tenda sagrada - a tenda do encontro com Deus, como ele lhe chamou - fora do acampamento e quem quisesse consultar Jeová tinha de sair até lá.

8 Todas as vezes que Moisés ia ao tabernáculo todo o povo se levantava e ficava de pé à entrada das tendas olhando para ele até entrar. Em seguida a coluna de nuvem descia e punha-se frente à entrada enquanto o Senhor falava com Moisés. E todo o povo adorava desde o limiar das suas tendas, e se inclinava profundamente quando via a nuvem descer. No interior da tenda o Senhor falava com Moisés face a face, tal como alguém fala com o seu amigo. Depois Moisés voltava para o acampamento, mas o jovem que o assistia, Josué filho de Nun, ficava lá no tabernáculo.

12 Moisés disse lá ao Senhor o seguinte: Tu disseste-me: 'Leva este povo para a terra prometida

14 E o Senhor respondeu-lhe: Eu próprio irei contigo e te darei descanso.

15 Se não fores connosco não nos deixes afastarmo-nos um só passo deste sítio. Se não vieres connosco quem é que fica a saber que eu e o teu povo achámos graça aos teus olhos e que somos um povo separado, diferente de todos os outros povos sobre a face da Terra?

17 E o Senhor disse-lhe: Sim, farei o que me pediste porque sem dúvida achaste graça perante mim, e és meu amigo .

18 Moisés então pediu para ver a glória de Deus. Mas o Senhor retorquiu-lhe: Farei passar diante de ti a minha bondade. Revelar-te-ei o significado do meu nome Jeová, o Senhor. Mas não poderás ver a glória do meu rosto, porque ninguém poderia vê-la e continuar a viver. Contudo põe-te aqui, nesta rocha, junto a mim. E quando a minha glória passar colocar-te-ei na fenda do rochedo e cobrir-te-ei com a minha mão, até eu ter passado. Depois de ter retirado a mão ver-me-ás de costas, mas não a minha face.

2 Ja minä lähetän enkelin sinun edelläsi ja karkoitan pois kanaanilaiset, amorilaiset, heettiläiset, perissiläiset, hivviläiset ja jebusilaiset,

4 Kun kansa kuuli tämän kovan puheen, tulivat he murheellisiksi, eikä yksikään pukenut koristuksiaan yllensä.

6 Niin israelilaiset riisuivat koristuksensa ja olivat Hoorebin vuoren luota lähtien ilman niitä.

7 Mutta Mooses otti majan ja pystytti sen leirin ulkopuolelle, jonkun matkan päähän leiristä, ja kutsui sen ilmestysmajaksi; ja jokaisen, jolla oli kysyttävää Herralta, oli mentävä ilmestysmajalle, leirin ulkopuolelle.

8 Ja kun Mooses lähti majalle, nousi koko kansa, ja kukin asettui majansa ovelle ja katseli Mooseksen jälkeen, kunnes hän oli mennyt majaan.

9 Ja aina kun Mooses meni majaan, laskeutui pilvenpatsas ja seisahtui majan ovelle; ja Herra puhutteli Moosesta.

10 Ja kaikki kansa näki pilvenpatsaan seisovan majan ovella; niin kaikki kansa nousi, ja he kumartuivat itsekukin majansa ovella.

11 Ja Herra puhutteli Moosesta kasvoista kasvoihin, niinkuin mies puhuttelee toista. Sitten Mooses palasi takaisin leiriin; mutta Joosua, Nuunin poika, hänen apumiehensä ja palvelijansa, ei poistunut majasta.

22 Ja kun minun kirkkauteni kulkee ohitse, asetan minä sinut kallion rotkoon ja peitän sinut kädelläni, kunnes olen kulkenut ohi.