1 Acontecerá que hão-de vir tempos em que Sião, sobre o qual está a casa do Senhor, se tornará o monte mais sublime, a mais célebre elevação do mundo. Gente de todas as nações e muitos povos acorrerão ali.

2 Venham, dirão, vamos ao monte do Senhor à casa do Deus de Israel. Ele nos ensinará o que fazer, e nós o faremos. Nesse tempo o mundo será governado pelo Senhor desde Jerusalém.

3 O Senhor julgará entre fortes nações, será o árbitro nas disputas internacionais. Todos os povos converterão o seu equipamento de guerra em instrumentos de trabalho, as suas armas em ferramentas. As nações não se levantarão mais umas contras as outras, nem haverá mais escolas ou treinos de guerra.

4 Cada um sentar-se-á sossegadamente no seu lar, em paz e em prosperidade, porque nada haverá que temer. É mesmo o Senhor quem o promete.

5 Por essa razão, ainda que todos os povos andem cada um em nome dos seus ídolos, nós andaremos - para sempre - em nome do Senhor nosso Deus!

6 Nesse tempo que há-de vir, o Senhor diz que há-de trazer de volta o seu povo - castigado, debilitado, desmembrado, escorraçado - e fará deles uma gente forte novamente, estabelecida na sua própria terra, uma nação poderosa; o Senhor será o seu rei, no Monte Sião, para sempre.

8 Ó Jerusalém - baluarte de vigia do povo de Deus - o teu poder real, a tua força, renascerá, tal como dantes.

9 Mas para já, gritam de terror. Onde está o vosso rei que vos dirige? Morreu! Onde estão os vossos sábios conselheiros? Foram-se todos embora! O sofrimento domina-vos, como uma mulher que está de parto.+

10 Torce-se e geme no teu terrível sofrimento, ó povo de Sião, porque terás de abandonar esta cidade e passar a viver nos campos; serás enviado para o exílio na Babilónia. Mas lá, te salvarei e te libertarei das garras dos teus inimigos.

11 É verdade que muitos povos se juntaram contra ti, exigindo o teu sangue, loucos por te destruir.!

12 Mas é que eles nada sabem dos meus pensamentos; desconhecem inteiramente os meus planos. Há-de vir o tempo em que o Senhor juntará todos os inimigos do seu povo, como molhos sobre a eira. Estarão assim à mercê de Israel.

13 Levanta-te e esmaga, ó filha de Sião; dar-te-ei pontas de ferro e cascos de bronze, para poderes esmagar muita gente. As riquezas fraudulentamente obtidas dessas nações dá-las-ás, como ofertas, ao Senhor, o Senhor de toda a Terra.

1 Aikojen lopussa on Herran temppelin vuori seisova vahvana, ylimmäisenä vuorista, ja se on oleva korkein kukkuloista, ja sinne virtaavat kansat.

3 Ja hän tuomitsee monien kansojen kesken, säätää oikeutta väkeville pakanakansoille, kaukaisiin maihin saakka. Niin he takovat miekkansa vantaiksi ja keihäänsä vesureiksi; kansa ei nosta miekkaa kansaa vastaan, eivätkä he enää opettele sotimaan.

4 He istuvat kukin oman viinipuunsa ja viikunapuunsa alla kenenkään peljättämättä. Sillä Herran Sebaotin suu on puhunut.

5 Sillä kaikki kansat vaeltavat jumalansa nimessä kukin, mutta me vaellamme Herran, meidän Jumalamme, nimessä aina ja iankaikkisesti.

6 Sinä päivänä, sanoo Herra, minä tahdon koota ontuvat ja kerätä hajalleen-ajetut ja ne, joille minä olin tuottanut onnettomuutta.

7 Minä teen ontuvista talteenjäävät ja kauasjoutuneista väkevän kansan. Ja Herra on oleva heidän kuninkaansa Siionin vuorella siitä alkaen ja iankaikkisesti.

8 Ja sinä Karjatorni, tytär Siionin kukkula! Sinun luoksesi on tuleva, on saapuva entinen hallitus, tytär Jerusalemia vallinnut kuninkuus.

9 Ja nyt-miksi sinä ääneen vaikeroit? Eikö sinulla ole kuningasta, onko sinun neuvonantajasi kadonnut, koska kipu on vallannut sinut niinkuin synnyttäväisen?

10 Vääntelehdi vain kouristuksissasi, tytär Siion, niinkuin synnyttäjä, sillä nyt sinun on lähdettävä ulos kaupungista ja asuttava kedolla ja mentävä Baabeliin asti: siellä sinut pelastetaan; siellä lunastaa sinut Herra vihamiestesi käsistä.

12 Mutta he eivät tunne Herran aivoituksia eivätkä ymmärrä hänen neuvoansa, sillä hän kokoaa heidät niinkuin lyhteet puimatantereelle.

13 Nouse ja pui, tytär Siion, sillä minä annan sinulle rautasarvet ja vaskisorkat minä sinulle annan, ja sinä survot murskaksi monet kansat. Ja minä vihin Herralle, tuhon omaksi, heidän väärän voittonsa, kaiken maan Herralle heidän rikkautensa.