1 Estas são as mensagens que, da parte do Senhor, foram comunicadas a Miqueias. Miqueias vivia na cidade de Moresete, durante os reinados de Jotão, Acaz e Ezequias, todos reis de Judá. Estas palavras do Senhor dirigem-se a Samaria e a Judá; Miqueias recebeu-as sob forma de visões.
2 Prestem atenção! Que todos os povos do mundo ouçam. O Senhor no seu santo templo tem acusações contra vocês!
3 O Senhor está a chegar! Está a deixar o seu trono no céu e vem até à Terra, andando sobre o cimo dos montes; estes derretem-se sob os seus pés, e escorrem em direcção dos vales como cera, sobre fogo, como água jorrando de uma encosta.
5 Por que razão está isto a acontecer? Por causa dos pecados de Israel e de Judá. Quais pecados? A idolatria e a transgressão que se intensificam nas cidades capitais: em Samaria e em Jerusalém.
6 Por isso toda a cidade de Samaria se desmoronará. Será transformada num campo aberto, as suas ruas serão lavradas para se plantarem vinhas! O Senhor deitará abaixo as muralhas, deixando-lhe os alicerces a descoberto; os blocos de pedra dessas construções rolarão até aos vales em baixo.
7 Todas as imagens esculpidas que lá havia serão feitas em mil pedaços; os templos da idolatria, belamente decorados, erguidos com o dinheiro de pagas de prostitutas, também em templos de prostituição se tornarão.
8 Por isso levanto este lamento, que é semelhante ao uivo de um chacal, ao grito de uma avestruz, atravessando as areias de um deserto, de noite. Andarei despido e descalço, na tristeza e na vergonha.
9 Porque a ferida do meu povo é demasiado profunda para se curar; estendeu-se por todo Judá; chegou até à porta de Jerusalém.
10 Não o declarem em Gate. Não chorem! Em Bete-le-Afra revolve-te no pó, com angústia e vergonha. Ali vão os moradores de Safir , levados como escravos - desamparados, nús, vexados. O povo de Zaanã nem ousa sequer mostrar-se fora das suas muralhas. Os alicerces de Bete-Ezel foram descobertos e desapareceram - eram os únicos fundamentos sobre os quais se mantinha.
12 O povo de Marote em vão esperou por melhores dias; mas é só amargura que espera por eles, enquanto o Senhor se mantiver contra Jerusalém.
13 Depressa! Preparem já os vossos mais rápidos carros e fujam neles, ó povo de Laquis, porque vocês foram os primeiros, de todas as cidades de Judá, a seguir Israel no seu pecado de idolatria. Foi depois de vocês que todas as outras cidades do sul foram atrás do vosso exemplo.
14 Por isso darás presentes de despedida a Moresete de Gate; não há esperança de salvação para eles. A cidade de Aczibe enganou os reis de Israel, pois prometeu uma ajuda que não pode dar.
15 Vocês, gente de Maressa, tornar-se-ão um prémio para os que vos tomarem. Aquele que é a glória de Israel virá até Adulão.
16 Chorem, chorem pelas vossas criancinhas. Rapa o cabelo até ficares calvo como o abutre. Os seus moradores partirão como escravos. Rapem as vossas cabeças em sinal de pesar!
1 Herran sana, joka tuli mooresetilaiselle Miikalle Jootamin, Aahaan ja Hiskian, Juudan kuningasten, päivinä; se, mitä hän näki Samariaa ja Jerusalemia vastaan.
2 Kuulkaa, kaikki kansat; ota korviisi, maa, ja kaikki, mitä maassa on. Ja olkoon Herra, Herra todistaja teitä vastaan, Herra pyhästä temppelistänsä.
3 Sillä katso, Herra lähtee asumuksestaan, astuu alas ja polkee maan kukkuloita.
4 Vuoret sulavat hänen allansa, ja laaksot halkeavat niinkuin vaha tulen hohteessa, niinkuin vedet, jotka syöksyvät jyrkännettä alas.
5 Jaakobin rikoksen tähden tapahtuu tämä kaikki ja Israelin heimon syntien tähden. Mistä on Jaakobin rikos? Eikö Samariasta! Ja mistä Juudan uhrikukkulat? Eivätkö Jerusalemista!
6 Niinpä minä panen Samarian kiviraunioksi kedolle, viinitarhan istutusmaaksi, syöksen laaksoon sen kivet ja paljastan sen perustukset.
7 Kaikki sen jumalankuvat särjetään, kaikki sen portonpalkat poltetaan tulessa, ja kaikki sen epäjumalankuvat minä hävitän; sillä portonpalkoista se on ne koonnut, ja portonpalkoiksi pitää niitten jälleen tuleman.
8 Tämän tähden minä tahdon valittaa ja voivotella, käydä avojaloin ja vaipatta, virittää valituslaulun kuin aavikkosudet, suruhuudon kuin kamelikurjet.
9 Sillä parantumaton on sen haava; se ulottuu Juudaan asti, se käy minun kansani porttiin saakka, aina Jerusalemiin saakka.
10 Älkää ilmoittako sitä Gatissa, älkää, älkää itkekö. Minä vieriskelen tuhassa Beet-Leafrassa.
11 Käy matkaan, Saafirin asujatar, häpeällisesti paljastettuna! Saananin asujatar ei lähde. Beet-Eselin valitus riistää teiltä pysähdyspaikan.
12 Onnea odottaa tuskaisesti Maarotin asujatar; mutta onnettomuus tulee Herralta Jerusalemin portille.
13 Valjasta hevoset vaunujen eteen, Laakiin asujatar; sieltä on alku tytär Siionin syntiin, sillä sinussa tavattiin Israelin rikokset.
14 Sentähden sinä annat eron Mooreset-Gatille. Aksibin talot tulevat olemaan pettymys Israelin kuninkaille.
15 Minä tuon vieläkin perijän sinulle, Maaresan asujatar. Adullamiin asti kulkee Israelin kunnia.
16 Ajele ja keritse pääsi paljaaksi lasten tähden, jotka olivat sinun ilosi. Ajele pääsi leveälti paljaaksi, niinkuin on korppikotkalla, sillä he menevät luotasi pois pakkosiirtolaisuuteen.