1 O Senhor disse outra vez a Moisés: Vai ter com Faraó e diz-lhe: 'Jeová diz-te que deixes ir o seu povo para que o adore. Se recusares mandará montes de rãs por toda a terra duma extremidade à outra.
3 O rio Nilo ficará cheio delas, que até virão às vossas habitações, penetrarão nos quartos, e achá-las-ão nas camas. Cada casa no Egipto estará repleta de rãs que virão poluir os fornos e as massadeiras.
4 Tu e o teu povo ficarão mergulhados em rãs.'
5 E continuou o Senhor: Diz a Arão que aponte a vara para os ribeiros, as torrentes e poços do Egipto de forma que haja rãs em todos os recantos da terra. Arão assim fez e as rãs cobriram literalmente todo o país. Mas os feiticeiros conseguiram fazer de novo o mesmo, e com os seus bruxedos fizeram aparecer rãs. Faraó convocou à pressa Moisés e Arão e rogou-lhes: Peçam ao Senhor que tire todas estas rãs daqui e deixarei o povo ir e sacrificar-lhe.
9 Pois sim; diz-me só quando queres que peça ao Senhor, anuiu Moisés, e eu orarei para que as rãs morram por toda a parte, na altura que tu indicares, excepto do rio.
10 Façam isso amanhã. Está bem, replicou Moisés, seja assim. E ficarás a saber que não há ninguém semelhante ao Senhor nosso Deus. Todas as rãs morrerão menos as do rio.
12 Moisés e Arão sairam da presença de Faraó e Moisés intercedeu junto do Senhor quanto às rãs, e o Senhor fez conforme Moisés tinha prometido - a terra ficou coberta, agora de rãs mortas, nos campos e nas casas. As pessoas varreram-nas, fizeram montes delas, e a terra tinha um cheiro pestilento.
15 Mas quando Faraó viu que as rãs tinham acabado, endureceu de novo o coração e recusou deixar ir o povo, tal como o Senhor dissera.
16 Então o Senhor disse a Moisés: Diz a Arão que bata no pó da terra com a sua vara e o pó se fará em piolhos em todo o Egipto. Moisés e Arão fizeram assim como o Senhor lhes mandara; toda a nação ficou de repente infestada de piolhos; pessoas e animais estavam cheios deles. Os feiticeiros tentaram ainda desta vez fazer o mesmo com as suas artes e encantamentos, mas falharam. Desta feita há aqui o dedo de Deus!, exclamaram eles para Faraó. Mas este continou duro e teimoso sem querer ceder de forma nenhuma, aliás tal como o Senhor tinha dito que havia de ser.
20 Falou o Senhor de novo a Moisés: Levanta-te de manhã cedo, vai ao encontro de Faraó quando vier banhar-se ao rio e diz-lhe: 'Jeová manda-te que deixes ir o seu povo para que lhe preste culto. Se recusares, enviará enxames de moscas por todo o Egipto. As casas ficarão cheias e o chão coberto de moscas. Mas na terra de Gosen onde vivem os israelitas será muito diferente. Não haverá lá moscas. Assim saberás que ele é o Senhor de toda a terra, porque fará uma distinção entre o teu povo e o seu. Isto tudo sucederá amanhã.'
24 O Senhor fez como ele tinha dito, e terríveis enxames de moscas entraram por toda a parte, desde o palácio de Faraó até a cada uma das casas do Egipto.
25 Faraó chamou apressadamente Moisés e Arão: Está bem, façam esse sacrifício ao vosso Deus, mas que seja aqui nesta terra. Não vão lá para o deserto. Moisés replicou: Isso não pode ser assim. O nosso culto é odiado pelos egípcios; se o fizermos aqui mesmo diante deles, matam-nos. Tem de ser a três dias de caminho no deserto que devemos prestar culto a Jeová o nosso Deus, tal como nos mandou.
28 Pois sim, vão lá então, replicou Faraó, mas não vão longe. E agora roguem depressa ao Senhor em meu favor.
29 Está bem, pedirei que os enxames de moscas desapareçam. Mas aviso-te de que não deves mais enganar-nos, prometendo-nos deixar ir o povo e depois voltando com a palavra atrás.
30 Moisés deixou Faraó e orou ao Senhor que os libertasse das moscas. O Senhor respondeu à oração de Moisés e fez desaparecer as moscas, de tal forma que nem uma depois havia.
32 Mas o certo é que Faraó tornou a endurecer-se e não deixou sair o povo!
2 Mutta jos kieltäydyt päästämästä heitä, niin katso, minä rankaisen koko sinun maatasi sammakoilla.
3 Ja Niilivirta on vilisevä sammakoita, ja ne nousevat maalle ja tulevat sinun taloosi ja makuuhuoneeseesi ja vuoteeseesi, sekä sinun palvelijaisi taloihin ja kansasi sekaan, sinun leivinuuneihisi ja taikinakaukaloihisi.
6 Niin Aaron ojensi kätensä Egyptin vetten yli, ja sammakoita nousi, ja ne peittivät Egyptin maan.
7 Ja tietäjät tekivät samoin taioillansa ja nostattivat sammakoita Egyptin maahan.
12 Niin Mooses ja Aaron lähtivät faraon luota. Ja Mooses huusi Herran puoleen sammakkojen tähden, jotka hän oli pannut faraon vaivaksi.
13 Ja Herra teki Mooseksen sanan mukaan: sammakot kuolivat huoneista, pihoilta ja kedoilta.
14 Ja he kokosivat niitä läjittäin, ja maa rupesi haisemaan.
15 Mutta kun farao näki päässeensä hengähtämään, kovensi hän sydämensä eikä kuullut heitä, niinkuin Herra oli sanonutkin.
17 Ja he tekivät niin: Aaron ojensi kätensä ja sauvansa ja löi maan tomua; niin sääsket ahdistivat ihmisiä ja karjaa. Kaikki maan tomu muuttui sääskiksi koko Egyptin maassa.
18 Ja tietäjät tekivät samoin taioillansa saadakseen sääskiä syntymään, mutta he eivät voineet. Ja sääsket ahdistivat ihmisiä ja karjaa.
21 Sillä jos et päästä minun kansaani, niin katso, minä lähetän paarmoja sinun, sinun palvelijaisi ja sinun kansasi kimppuun ja sinun taloihisi, niin että egyptiläisten talot, jopa se maa, jonka päällä ne ovat, tulevat paarmoja täyteen.
22 Mutta minä erotan sinä päivänä Goosenin maan, jossa minun kansani asuu, ettei sinne paarmoja tule, tietääksesi, että minä olen maan Herra.
24 Ja Herra teki niin: paarmoja tuli suuret parvet faraon ja hänen palvelijainsa taloihin; ja paarmat tulivat maan turmioksi koko Egyptin maassa.
30 Ja Mooses lähti faraon luota ja rukoili Herraa.
31 Ja Herra teki, niinkuin Mooses oli sanonut: hän vapautti faraon, hänen palvelijansa ja hänen kansansa paarmoista, niin ettei niitä jäänyt ainoatakaan.
32 Mutta farao kovensi sydämensä tälläkin kerralla eikä päästänyt kansaa.