1 O Senhor deu as seguintes instruções a Moisés: Consagra-me todo o primogénito, o primeiro a abrir o seio materno, dentre os filhos de Israel, assim como também o primogénito macho dos animais. Esses são meus!

3 Então Moisés disse ao povo: Este é um dia para ser lembrado para sempre, o dia em que deixaram o Egipto e a vossa escravidão, da qual o Senhor vos tirou através de muitas maravilhas. Agora não se esqueçam: durante a celebração anual deste acontecimento não deverão comer pão fermentado. Tomem bem nota deste dia do vosso êxodo, no fim do mês de Março de cada ano, quando o Senhor vos tiver trazido para a terra em que agora ainda habitam os cananeus, os heteus, os amorreus, os heveus, os jebuseus; a terra que ele prometeu aos vossos pais, essa terra que jorra o leite e o mel. Por isso durante 7 dias comerão apenas pães asmos, e nem sequer vossas casas haverá levedura, nem sequer dentro das fronteiras da vossa terra. No fim, no sétimo dia, haverá uma grande festa dedicada ao Senhor.

8 Durante os dias dessa solenidade, em cada ano deverão explicar aos vosso filhos a razão porque estão a fazer essa comemoração - que é por aquilo que o Senhor fez por vocês quando sairam do Egipto.

10 Esta semana de festividade solene, todos os anos, é como um sina que vos qualifica para sempre como pertencendo ao Senhor, tal como se tivessem uma marca de propriedade nas mãos ou nas testas. E assim será para que a lei do Senhor não se afaste das vossas bocas. Portanto guardarão este mandamento sempre nesta mesma data que vos indiquei.

11 Também deverão cumprir com o seguinte: Quando o Senhor vos trouxer para a terra que prometeu aos vossos antepassados, e na qual os cananeus estão a viver actualmente, todo o primeiro filho (rapaz) que nascer, assim como o primogénito macho dos animais, pertence ao Senhor e deverão oferecer-lho. No caso de ser cria de burros poderão ser resgatados em troca dum cordeiro ou cabrito; se não quiserem fazer assim essa troca para o Senhor, cortarão a cabeça ao burrinho. Dessa forma igualmente todo o primeiro nascido dos seres humanos deverão resgatar.

14 Se acontecer no futuro que os vossos filhos vos perguntem: 'Porque é que fazem isso?

16 Mais uma vez vos digo, esta comemoração identifica-vos como o povo de Deus, tal como se tivessem uma marca de propriedade nas mãos ou nas testas. É uma lembrança do modo como o Senhor vos tirou do Egipto com grande poder.

17 Aconteceu que, por fim, Faraó deixou o povo ir. Mas Deus não os levou pelo caminho que atravessa a terra dos filisteus, ainda que fosse o caminho mais curto e directo para a terra prometida. A razão disso foi que o Senhor sentiu que o povo podia desencorajar-se ao ter que travar combates indo por ali. Por isso Deus os conduziu pelo caminho que atravessa o Mar Vermelho e o deserto.

19 Moisés teve o cuidado de levar os ossos de José, conforme a promessa solene que este exigiu dos filhos de Israel de levaram os seus ossos dali quando o Senhor os tirasse do Egipto, visto que tinha a certeza de que Deus havia de fazer isso.

20 Ao deixar Sucote acamparam em Etã à entrada do deserto. O Senhor conduzia-os de dia por meio duma nuvem em forma de coluna a qual de noite se tornava em fogo. Desta forma podiam deslocar-se tanto de dia como de noite. Nunca aquela coluna de nuvem e de fogo os deixou fosse de noite fosse de dia.

1 Ja Herra puhui Moosekselle sanoen:

4 Tänä päivänä aabib-kuussa te lähditte.

5 Ja kun Herra vie sinut kanaanilaisten, heettiläisten, amorilaisten, hivviläisten ja jebusilaisten maahan, jonka hän sinun isillesi vannotulla valalla on luvannut antaa sinulle, siihen maahan, joka vuotaa maitoa ja mettä, niin vietä tämä jumalanpalvelus tässä kuussa.

6 Syö seitsemänä päivänä happamatonta leipää, ja seitsemäntenä päivänä olkoon Herran juhla.

7 Happamatonta leipää syötäköön näinä seitsemänä päivänä; älköön mitään hapanta olko, älköön olko hapanta taikinaa koko sinun maassasi.

8 Ja kerro pojallesi sinä päivänä ja sano: 'Näin tehdään sen johdosta, mitä Herra minulle teki, kun minä lähdin Egyptistä'.

9 Ja se olkoon merkkinä sinun kädessäsi ja muistutuksena sinun otsallasi, että Herran laki olisi sinun suussasi; sillä Herra vei sinut väkevällä kädellä pois Egyptistä.

10 Sentähden noudata tätä säädöstä määräaikanansa vuodesta vuoteen.

11 Ja kun Herra on vienyt sinut kanaanilaisten maahan, niinkuin hän on sinulle ja sinun isillesi vannonut, ja kun hän on sen sinulle antanut,

12 niin luovuta Herralle kaikki, mikä avaa äidinkohdun; ja kaikki ensiksisyntyneet karjastasi, urospuolet, olkoot Herran.

13 Mutta jokainen aasin ensiksisynnyttämä lunasta lampaalla; mutta jos et sitä lunasta, niin taita siltä niska. Ja lunasta jokainen ihmisen esikoinen poikiesi seassa.

14 Ja kun sinun poikasi vastaisuudessa kysyy sinulta ja sanoo: 'Mitä tämä merkitsee?' niin vastaa hänelle: 'Herra vei meidät väkevällä kädellä pois Egyptistä, orjuuden pesästä.

15 Sillä kun farao paatui ja kieltäytyi päästämästä meitä, surmasi Herra kaikki esikoiset Egyptin maassa, ihmisten esikoisista karjan esikoisiin asti. Sentähden minä uhraan Herralle jokaisen urospuolen, joka avaa äidinkohdun, ja jokaisen esikoisen pojistani minä lunastan.'

17 Mutta kun farao oli päästänyt kansan, ei Jumala johdattanut heitä sitä tietä, joka kulki filistealaisten maan kautta, vaikka se oli suorin, sillä Jumala ajatteli, että kansa ehkä katuisi nähdessänsä sodan syttyvän ja palaisi Egyptiin;

18 vaan Jumala antoi kansan poiketa erämaan tietä myöten Kaislamerta kohti. Ja taisteluun valmiina israelilaiset lähtivät Egyptin maasta.

20 Ja he lähtivät liikkeelle Sukkotista ja leiriytyivät Eetamiin, erämaan reunaan.

21 Ja Herra kulki heidän edellänsä, päivällä pilvenpatsaassa johdattaaksensa heitä tietä myöten ja yöllä tulenpatsaassa valaistaksensa heidän kulkunsa, niin että he voivat vaeltaa sekä päivällä että yöllä.

22 Pilvenpatsas ei poistunut päivällä eikä tulenpatsas yöllä kansan edestä.