1 José lançou-se sobre o rosto do pai e chorou sobre ele, beijando-o. Depois ordenou aos criados que mandassem embalsamar o corpo, o que foi feito pelos especialistas. O processo de embalsamento levou quarenta dias e o luto nacional durou setenta.

4 Passado esse período José foi ter com a corte de Faraó e disse-lhes que intercedessem junto do rei a favor dele:

5 Digam a Faraó que o meu pai me fez jurar que levaria o seu corpo para a terra de Canaã para lá o sepultar. Digam-lhe que prometo regressar sem demora.

6 Faraó concordou: Vai e sepulta o teu pai tal como ele te pediu.

7 José foi e acompanharam-no o conjunto dos conselheiros de Faraó, assim como o dos seus assistentes e todos os anciãos da terra. Além disso foi também toda a família de José, assim como os seus irmãos e as respectivas famílias, deixando ficar apenas os meninos, os rebanhos e o gado. Constituiu-se dessa forma um desfile extremamente concorrido, com carros e com cavaleiros.

10 Quando chegaram à Eira do Espinhal, do outro lado do Jordão, fizeram um grande e solene funeral com um período de sete dias de pesar pelo pai de José. A gente daquela terra, os cananeus, vendo aquilo chamaram ao sítio Abel-Mizraim , porque diziam: Isto deve ter sido um grande luto e uma grande perda para os egípcios!

12 E assim fizeram os filhos de Israel conforme ele lhes tinha mandado; levaram o corpo para a terra de Canaã, sepultaram-no na gruta de Macpela que Abraão tinha comprado com o campo em que ela se encontrava, a Efrom o heteu, em frente de Mamre.

14 Depois José voltou para o Egipto, assim como os irmãos e todos aqueles que os acompanharam no funeral do pai. Mas agora que este falecera os irmãos de José começaram a ter receios: A partir de agora, diziam entre si, José é capaz de querer vingar-se do mal que lhe fizemos.

16 Por isso mandaram-lhe uma mensagem: O teu pai antes de morrer deixou instruções pedindo-te que perdoasses aos teus irmãos as transgressões e o pecado que cometeram. Nós, que servimos o Deus do teu pai, rogamos-te pois que nos perdoes. Quando José tomou conhecimento disto que lhe mandaram dizer, não se conteve e chorou.

18 Mais tarde vieram os irmãos, que se inclinaram diante dele e disseram: Somos teus servos.

19 Mas José respondeu: Não tenham receio de mim. Sou eu Deus para poder julgar e castigar-vos? A verdade é que aquilo que vocês reconhecem como o mal que me fizeram, Deus o mudou em bem, e me elevou até este alto cargo que agora ocupo, de forma a salvar a vida de muita gente. Não, não tenham medo. Podem estar certos de que tomarei conta de vocês e das vossas famílias. E assim lhes falou afectuosamente, retransmitindo-lhes confiança.

22 José, os irmãos e suas respectivas famílias continuaram a viver no Egipto. José tinha 110 anos quando morreu. Mas viveu o bastante para poder ver os filhos do seu filho Efraim e os filhos de Maquir, que era filho de Manassés, os quais teve a alegria de ter nos seus joelhos.

24 Vou morrer em breve, disse José aos irmãos, mas Deus virá com certeza buscar-vos para vos tirar desta terra do Egipto e vos levar para aquela que prometeu a Abraão, a Isaque e a Jacob. E fez que os irmãos lhe prometessem solenemente, com juramento, que levariam o seu corpo para Canaã.

26 Assim morreu José com 110 anos. Embalsamaram-no e puseram-no num caixão, no Egipto.

1 Ja Joosef vaipui isänsä kasvoja vasten, itki siinä kumartuneena hänen ylitsensä ja suuteli häntä.

2 Sitten Joosef käski lääkäreitä, jotka olivat hänen palveluksessaan, balsamoimaan hänen isänsä, ja lääkärit balsamoivat Israelin.

3 Siihen kului neljäkymmentä päivää, sillä niin pitkä aika kuluu balsamoimiseen. Ja egyptiläiset itkivät häntä seitsemänkymmentä päivää.

7 Niin Joosef meni hautaamaan isäänsä, ja hänen kanssaan menivät kaikki faraon palvelijat, hänen hovinsa vanhimmat ja kaikki Egyptin maan vanhimmat

8 sekä koko Joosefin perhe, hänen veljensä ja hänen isänsä perhe; ainoastaan vaimonsa, lapsensa, pikkukarjansa ja raavaskarjansa he jättivät Goosenin maakuntaan;

9 hänen mukanaan meni myös sekä vaunuja että ratsumiehiä. Ja niin heitä oli sangen suuri joukko.

10 Kun he saapuivat Gooren-Aatadiin, joka on Jordanin tuolla puolella, panivat he siellä toimeen ylen suuret ja juhlalliset valittajaiset, ja hän vietti isänsä surujuhlaa seitsemän päivää.

12 Ja hänen poikansa tekivät hänelle, niinkuin hän oli määrännyt heille:

13 hänen poikansa veivät hänet Kanaanin maahan ja hautasivat hänet Makpelan vainiolla olevaan luolaan, jonka vainion Aabraham oli ostanut perintöhaudaksi heettiläiseltä Efronilta ja joka oli itään päin Mamresta.

14 Senjälkeen kuin Joosef oli haudannut isänsä, palasi hän Egyptiin, hän ja hänen veljensä sekä kaikki, jotka hänen kanssaan olivat menneet hautaamaan hänen isäänsä.

20 Te tosin hankitsitte minua vastaan pahaa, mutta Jumala on kääntänyt sen hyväksi, että hän saisi aikaan sen, mikä nyt on tapahtunut, ja pitäisi hengissä paljon kansaa.

22 Ja Joosef sekä hänen isänsä perhe jäivät asumaan Egyptiin. Ja Joosef eli sadan kymmenen vuoden vanhaksi.

23 Ja Joosef sai nähdä Efraimin lapsia kolmanteen polveen; myöskin Maakirista, Manassen pojasta, syntyi lapsia Joosefin polville.

26 Ja Joosef kuoli sadan kymmenen vuoden vanhana. Ja hänet balsamoitiin ja pantiin arkkuun Egyptissä.