1 Os dois anjos chegaram nessa tarde a Sodoma. Lot estava ali sentado à entrada quando se aproximaram. Ao vê-los levantou-se, foi-lhes ao encontro para os receber e dar-lhes as boas vindas:

2 Meus senhores, venham para a minha casa. Serão meus hóspedes esta noite. De manhã, à hora que quiserem, podem partir e continuar o caminho.Não, ficamos mesmo aqui na rua.

3 Mas Lot tanto insistiu que aceitaram e foram para casa dele. E deu-lhes uma bela refeição; mandou até fazer bolos sem levedura para comerem.

4 Quando se preparavam para se deitarem, vieram os sodomitas, os habitantes da cidade, do mais novo ao mais velho, e cercaram a casa, gritando para Lot: Traz-nos cá fora esses homens que aí tens. Queremos possuí-los!

6 Lot saiu, fechou a porta atrás de si e falou-lhes:

7 Meus amigos, imploro-vos que não façam uma coisa dessa, de tal maneira repulsiva! Olhem, tenho duas filhas, virgens. Trago-as cá fora e vocês fazem delas o que quiserem! Mas deixem estes homens em paz, porque estão sob a minha protecção!

9 Sai daí!, berraram-lhe. Quem pensas tu que és? Deixamos este indivíduo fixar-se como estrangeiro aqui no meio da gente, e agora vem-se armar em juiz! Vamos mas é fazer-te a ti pior ainda do que a esses outros dois que estão lá dentro; e é já! E investiram na direcção de Lot, procurando arrombar o portão do gradeamento.

10 Os dois homens contudo entreabriram a porta da casa, puxaram Lot para dentro e trancaram-se com segurança. E fizeram com que aqueles sodomitas que rodeavam a casa ficassem cegos, do mais pequeno ao mais velho, de tal forma que por fim cansaram-se de andar à procura da porta e desistiram.

12 Que parentes tens tu aqui na cidade?, perguntaram os visitantes a Lot. Tira-os todos deste local: filhos, filhas, genros e mais alguém ainda que tenhas, porque vamos destruir completamente a cidade. O mau cheiro, pestilento, deste sítio chegou ao céu, e Deus enviou-nos para destruir isto tudo.

14 Então Lot foi a correr ter com os seus futuros genros e disse-lhes: Depressa, saiam já da cidade, porque o Senhor vai destruí-la imediatamente!Mas os rapazes não fizerem mais do que pôr-se a olhar para ele como se tivesse perdido o juízo!

15 Começava já a amanhecer, e os anjos iam dando cada vez mais pressa a Lot: Vamos, quanto antes! Pega já na tua mulher e nas tuas duas filhas que aqui vivem contigo e foge o mais rápido que puderes se não queres ser apanhado na destruição da cidade!

16 Mas mesmo assim Lot hesitava e se demorava. Tiveram pois que pegar nele e na família pelas mãos e correram todos para fora da cidade; porque o Senhor teve misericórdia e deu-lhes ainda tempo suficiente para escaparem.

17 Fujam se querem escapar com vida!, gritaram-lhes os anjos. E não olhem para trás. Escapem-se para as montanhas. Em todo o caso não se demorem de forma nenhuma por aí a atravessar a campina, porque se não, arriscam-se a morrer!

18 E Lot replicou: Ah! Mas assim não, meus senhores! Já que foram tão bondosos para comigo, salvando-me a vida e tendo tanta piedade de nós, então se não se importassem deixavam-me fugir antes para aquela pequena localidade, ali ao fundo, porque estou com muito medo de ir para as montanhas e de ser apanhado lá em cima por esse mal que vai vir. Além disso é tão pertinho, essa povoação, e não passa dum simples lugarejo; não é verdade? Então deixem-me ir para lá e assim estarei seguro.

21 Pois está bem, disse-lhe o anjo. Estou de acordo com mais esse teu pedido, e será assim maneira de poupar a pequena povoação de que falas. Mas despacha-te! Porque nada poderei fazer enquanto não tiveres lá chegado. Por isso, desde então aquela aldeia ficou a ser chamada Zoar, que quer dizer Pequena Cidade.

23 O Sol já ia subindo quando Lot chegou enfim à tal localidade. Então o Senhor fez cair fogo e alcatrão incendiado do céu sobre Sodoma e Gomorra, e destruiu-as completamente, assim como também as outras cidades daquela planície toda, fazendo desaparecer tudo, tanto os seres humanos como a vida animal e vegetal.

26 E a mulher de Lot olhou para trás, enquanto ia a fugir. Por isso ficou convertida numa estátua de sal!

27 Nessa manhã Abraão levantou-se cedo e foi àquele local onde tinha estado a rogar a Deus. Olhando então para a campina de Sodoma e Gomorra só viu fumo que subia da terra, como se tudo fosse um gigantesco forno.

29 Foi pois assim que Deus ouviu o rogo de Abraão e salvou a vida de Lot, tirando-o daquela destruição mortífera que caiu sobre a região.

30 Depois disso Lot deixou Zoar, com medo da gente que ali havia, e foi viver para uma caverna na montanha com as duas filhas.

31 Um dia a mais velha disse à irmã: Em toda esta região aqui à volta não há um só homem com quem o nosso pai nos deixe casar. E ele próprio em breve estará velho demais para ter filhos. Vamos enchê-lo de vinho, deitamo-nos com ele, e assim faremos com que haja descendentes e que a nossa família não acabe aqui.

33 Assim embriagaram o pai naquela noite, e a mais velha foi deitar-se com ele, que aliás não deu por nada, nem quando ela veio, nem quando se foi embora.

34 Na manhã seguinte disse à irmã: Pronto! Ontem à noite já me deitei com o pai! Vamos enchê-lo outra vez de vinho para que a nossa família não acabe.

35 E assim chegando à noite embriagaram-no de novo e foi a vez da mais nova se deitar com ele, que, tal como na véspera, não deu por nada. As duas raparigas ficaram grávidas. E a mais velha teve um filho a que deu o nome de Moabe, o antecessor dos moabitas. E o nome do filho da segunda foi Benami, o pai de todos os amonitas.

1 Ja ne kaksi enkeliä tulivat Sodomaan illalla, ja Loot istui Sodoman portissa; ja nähtyänsä heidät Loot nousi heitä vastaan ja kumartui maahan kasvoillensa.

3 Mutta hän pyysi heitä pyytämällä, ja he poikkesivat hänen luoksensa ja tulivat hänen taloonsa. Ja hän valmisti heille aterian ja leipoi happamattomia leipiä, ja he söivät.

4 Ennenkuin he olivat laskeutuneet levolle, piirittivät kaupungin miehet, sodomalaiset, sekä nuoret että vanhat, koko kansa kaikkialta, talon.

6 Silloin Loot meni ulos heidän luokseen portille ja sulki oven jälkeensä

10 Silloin miehet ojensivat kätensä, vetivät Lootin luoksensa huoneeseen ja sulkivat oven.

11 Ja he sokaisivat ne miehet, jotka olivat talon ovella, sekä nuoret että vanhat, niin että he turhaan koettivat löytää ovea.

16 Ja kun hän vielä vitkasteli, tarttuivat miehet hänen käteensä sekä hänen vaimonsa ja molempien tyttäriensä käteen, sillä Herra tahtoi säästää hänet, ja veivät hänet ulos ja jättivät hänet ulkopuolelle kaupunkia.

19 Katso, palvelijasi on saanut armon sinun silmiesi edessä, ja suuri on sinun laupeutesi, jota olet minulle osoittanut pelastaaksesi henkeni, mutta minä en voi päästä pakoon vuorille; pelkään, että onnettomuus saavuttaa minut ja minä kuolen.

23 Aurinko oli noussut, kun Loot saapui Sooariin.

24 Ja Herra antoi sataa Sodoman ja Gomorran päälle tulikiveä ja tulta, Herran tyköä taivaasta,

25 ja hävitti nämä kaupungit ynnä koko lakeuden sekä kaikki niiden kaupunkien asukkaat ja maan kasvullisuuden.

26 Ja Lootin vaimo, joka tuli hänen jäljessään, katsoi taaksensa, ja niin hän muuttui suolapatsaaksi.

27 Aabraham nousi varhain aamulla ja meni siihen paikkaan, jossa hän oli seisonut Herran edessä,

28 katseli Sodomaan ja Gomorraan päin ja yli koko lakeuden, ja katso, maasta nousi savu niinkuin pätsin savu.

29 Kun Jumala tuhosi sen lakeuden kaupungit, muisti Jumala Aabrahamia ja johdatti Lootin pois hävityksen keskeltä, hävittäessään ne kaupungit, joissa Loot oli asunut.

30 Ja Loot lähti Sooarista ja asettui vuoristoon molempien tyttäriensä kanssa, sillä hän pelkäsi asua Sooarissa; ja hän asui luolassa, hän ja hänen molemmat tyttärensä.

33 Niin he juottivat sinä yönä isällensä viiniä. Ja vanhempi meni ja makasi hänen kanssaan, eikä tämä huomannut, milloin hän tuli hänen viereensä ja milloin hän nousi.

35 Niin he juottivat sinäkin yönä isällensä viiniä; ja nuorempi meni ja makasi hänen kanssaan, eikä tämä huomannut, milloin hän tuli hänen viereensä ja milloin hän nousi.

36 Ja niin Lootin molemmat tyttäret tulivat isästänsä raskaiksi.

37 Ja vanhempi synnytti pojan ja antoi hänelle nimen Mooab; hänestä polveutuvat mooabilaiset aina tähän päivään saakka.

38 Ja myöskin nuorempi synnytti pojan ja antoi hänelle nimen Ben-Ammi; hänestä polveutuvat ammonilaiset aina tähän päivään saakka.