1 Quando Sara tinha 127 anos, morreu em Hebrom, na terra de Canaã. Abraão sentiu muito a sua perda e chorou.

3 E ali mesmo, ao lado do corpo de Sara, pôs-se de pé e disse aos homens de Hete.

4 Como sou estrangeiro aqui nesta terra, não tenho um sítio onde sepultar a minha mulher. Vendam-me, por favor, um pedaço de terra para isso.

5 Sem dúvida!, responderam-lhe. Tu, no nosso meio, és como um príncipe de Deus. Para nós será um privilégio que escolhas nesta terra a melhor das sepulturas, para lá pores a tua falecida mulher.

7 Abraão inclinou-se profundamente e disse: Se é então essa a vossa atitude, façam-me o favor de pedir a Efrom, o filho de Zoar, que me venda a cova de Macpela, que está na extremidade do seu campo. Pagar-lhe-ei o devido preço por isso.

10 Efrom estava sentado ali, no meio da gente de Hete. Por isso se levantou e publicamente, diante de todos os habitantes da terra e de todos os que circulavam pela cidade, disse: Ouve-me, eu dou-te não só a cova, mas até o campo todo, sem teres nada a pagar. Aqui, diante dos meus concidadãos afirmo que te dou isso sem te pedir preço algum. Podes lá ir à vontade sepultar a tua mulher.

12 Abrahão tornou a inclinar-se diante de todos e respondeu a Efrom, enquanto os outros o ouviam atentamente: Não, deixa-me que to compre. Dou-te pelo campo o preço que combinarmos e só então enterrarei a minha mulher.

14 Pois bem. A terra vale 4,5 quilos de prata. Mas para dois amigos como nós isso não interessa. Vai sem preocupação enterrar o teu morto.

16 No entanto Abraão fez questão de lhe pagar o preço que ele tinha sugerido, e assim pagou-lhe os 4,5 quilos de prata, conforme a moeda corrente entre os mercadores e tal como tinha sido combinado publicamente.

17 Por esse preço Abraão adquiriu o campo de Efrom, em Macpela, perto de Mamre, e a cova na extremidade da propriedade e mais todas as árvores plantadas no campo. Tornou-se pois dono desse terreno por acordo mútuo e publicamente, diante de todos os cidadãos de Hete, na praça pública da povoação.

19 Abraão enterrou ali Sara, na cova do campo de Macpela, perto de Hebrom, na terra de Canaã, conforme acordo feito com o povo de Hete.

1 Ja Saara eli sadan kahdenkymmenen seitsemän vuoden vanhaksi; niin vanhaksi eli Saara.

2 Ja Saara kuoli Kirjat-Arbassa, se on Hebronissa, Kanaanin maassa. Ja Aabraham meni murehtimaan Saaraa ja itkemään häntä.

3 Senjälkeen Aabraham nousi ja lähti vainajan luota ja puhui heettiläisille sanoen:

5 Heettiläiset vastasivat Aabrahamille, sanoen hänelle:

6 Kuule meitä, herra. Sinä olet Jumalan ruhtinas meidän keskuudessamme; hautaa vainajasi parhaaseen hautaamme. Ei kukaan meistä kiellä sinua hautaamasta vainajaasi hautaansa.

7 Niin Aabraham nousi ja kumarsi maan kansalle, heettiläisille,

10 Mutta Efron istui siellä heettiläisten joukossa. Ja Efron, heettiläinen, vastasi Aabrahamille heettiläisten kuullen, kaikkien, jotka kulkivat hänen kaupunkinsa portista, sanoen:

11 Ei, herrani, vaan kuule minua. Vainion minä lahjoitan sinulle ja myöskin luolan, joka siinä on, minä lahjoitan sinulle; kansalaisteni nähden minä sen sinulle lahjoitan. Hautaa vainajasi.

12 Ja Aabraham kumarsi maan kansalle

14 Efron vastasi Aabrahamille, sanoen hänelle:

15 Herrani, kuule minua. Neljänsadan hopeasekelin maa, mitä se minulle ja sinulle merkitsee? Hautaa vainajasi.

16 Kuultuaan Efronin sanat Aabraham punnitsi Efronille sen rahasumman, jonka tämä oli maininnut heettiläisten kuullen, neljäsataa hopeasekeliä, kaupassa käypää.

17 Niin Efronin vainio, joka on Makpelassa itään päin Mamresta, sekä vainio että siellä oleva luola ynnä kaikki puut, jotka kasvoivat vainiolla, koko sillä alueella,

18 joutuivat Aabrahamin omaksi kaikkien heettiläisten nähden, jotka kulkivat hänen kaupunkinsa portista.

19 Senjälkeen Aabraham hautasi vaimonsa Saaran luolaan, joka on Makpelan vainiolla, itään päin Mamresta, se on Hebronista, Kanaanin maassa.

20 Niin vainio ja siellä oleva luola siirtyi heettiläisiltä Aabrahamille, perintöhaudaksi.