1 Entretanto, a certa altura, reparou e viu à distância Esaú que se aproximava acompanhado dos seus quatrocentos homens. Dispôs então a família numa coluna de forma a ficarem à cabeça as duas criadas das suas mulheres com os filhos; a seguir Leia e os filhos e por fim Raquel e o filho José.
3 Depois Jacob foi para a frente e quando o irmão chegou inclinou-se numa profunda vénia sete vezes. Esaú correu ao seu encontro e abraçou-o afectuosamente, beijando-o, e ambos choraram de emoção!
5 Esaú observou as mulheres com os filhos e perguntou quem eram. São os filhos que Deus, na sua bondade, me deu!
6 Nesse momento as duas criadas aproximaram-se com os filhos e inclinaram-se numa vénia. A seguir veio Leia também com os filhos e fez o mesmo. Por fim foi a vez de Raquel, com José, virem igualmente cumprimentá-lo.
8 E para que foi que enviaste à frente todos aqueles grupos de animais e de gente que encontrei? Eram presentes meus, com o fim de ganhar a tua benevolência!
9 Mas, irmão, eu tenho abundância disso tudo! Guarda para ti essas riquezas que te pertencem!
10 Não! Peço-te que aceites tudo!, insistiu, porque para mim foi um grande alívio ver a forma amigável como me recebeste. No fundo eu apreendia tanto este encontro contigo como se tivesse de ir à própria presença de Deus! Por isso te peço que aceites este presente. Deus tem sido muito generoso para comigo e tenho em abundância de tudo. Finalmente Esaú aceitou.
12 Bom, então ponhamo-nos a caminho, disse Esaú. Os meus homens e eu próprio vos faremos companhia.
13 Mas Jacob replicou: Como podes ver, alguns dos meus filhos ainda são pequeninos. Aliás os rebanhos também têm as crias. Se formos um pouco mais depressa, cansar-se-ão e podem morrer. Assim é melhor que vás à frente, e nós vamos indo conforme podemos até que nos encontramos todos de novo em Seir.
15 Pois bem, vou deixar-te, em todo o caso, alguns dos meus homens contigo, para que te ajudem e te protejam.Não, teimou Jacob, tudo nos há-de correr bem. A questão é que estejamos em paz os dois.
16 E partiu Esaú nessa mesma altura para Seir.
17 Entretanto Jacob, com toda a sua gente, foi para Sucote, e aí levantou um acampamento, fazendo cabanas para o gado. (Por isso mesmo o lugar chama-se Sucote .)
18 Enfim chegaram em perfeita segurança a Siquem, na terra de Canaã, acampando junto à cidade. (Comprou a terra em que levantou o acampamento à família de Hamor, o pai de Siquem, pela quantia de 100 moedas de prata.)
20 Depois erigiu naquele mesmo sítio um altar a que chamou o Altar do Deus de Israel.
1 Kun Jaakob nosti silmänsä ja katseli, niin katso, Eesau oli tulossa, neljäsataa miestä mukanaan. Silloin hän jakoi lapset Leealle, Raakelille ja molemmille orjattarille.
2 Ja hän asetti orjattaret lapsineen ensimmäisiksi, niiden jälkeen Leean lapsineen ja Raakelin Joosefin kanssa viimeiseksi.
3 Mutta itse hän astui heidän edellänsä ja kumartui maahan seitsemän kertaa, kunnes oli saapunut veljensä eteen.
4 Mutta Eesau riensi häntä vastaan ja sulki hänet syliinsä, halasi häntä kaulasta ja suuteli häntä; ja he itkivät.
6 Niin orjattaret lähestyivät lapsineen ja kumartuivat maahan.
7 Myöskin Leea lapsineen lähestyi, ja he kumartuivat maahan. Viimein lähestyivät Joosef ja Raakel ja kumartuivat maahan.
16 Niin Eesau sinä päivänä kääntyi takaisin ja meni sitä tietään Seiriin.
17 Mutta Jaakob lähti Sukkotiin ja rakensi siellä itsellensä majan. Ja karjallensa hän teki tarhoja. Siitä tuli sen paikan nimeksi Sukkot.
18 Ja Jaakob saapui matkallansa Mesopotamiasta onnellisesti Sikemin kaupunkiin, joka on Kanaanin maassa, ja leiriytyi kaupungin edustalle.
19 Ja hän osti sen maapalstan, johon hän oli pystyttänyt telttansa, Hamorin, Sikemin isän, pojilta sadalla kesitalla.
20 Ja hän pystytti siihen alttarin ja antoi sille nimen Eel, Israelin Jumala.