1 Algum tempo depois disto vieram dizer a José que o pai estava doente. Então pegou nos seus dois filhos, Manassés e Efraim, e foram vê-lo.
2 Quando Jacob ouviu que José ia chegar, juntou as poucas forças que ainda tinha e sentou-se na cama; saudou-o assim que ele chegou:
3 Deus, que tem todo o poder, apareceu-me em Luz, na terra de Canaã, e abençoou-me, prometendo-me: 'Farei com que te tornes numa grande nação, e darei esta terra de Canaã a ti e aos teus descendentes para sempre'.
5 E agora, com respeito a estes teus dois filhos que te nasceram aqui no Egipto antes que eu para cá viesse, adoptá-los-ei como se tivessem sido gerados por mim mesmo e herdarão com o mesmo direito que, por exemplo, Rúben e Simeão. Mas outros filhos que possas ainda vir a ter, esses então sim serão teus e herdarão o que tiver cabido em herança a Efraim e Manassés. Nunca me esquecerei de que a tua mãe Raquel me morreu quando vinha ainda de Padan-Arã, a pouca distância de Efrata (ou Belém), e que tive de a sepultar ali, perto do caminho.
8 Então atentou para os dois rapazes: São estes os teus dois filhos?
9 Sim, são os dois filhos que Deus me deu aqui no Egipto.Aproxima-os de mim para que os abençoe.
10 Israel já via mal por causa da sua muita idade. José trouxe-os junto do pai, que os beijou e os abraçou. E disse comovido: Eu, que já nem pensava tornar a ver-te sequer a ti, agora Deus dá-me esta grande alegria de ver até os teus dois filhos!
12 Então José pegou nos moços pela mão, inclinou-se profundamente diante do pai e pô-los junto aos seus joelhos - Efraim à esquerda dele e Manassés à direita. Mas Israel, ao estender os braços para eles, cruzou-os, pondo assim as mãos sobre as cabeças dos rapazes de forma que a direita ficou sobre Efraim e a esquerda sobre Manassés, o mais velho. Sabia portanto o que fazia.
15 E abençoou José: Que Deus, o Deus dos meus pais Abraão e Isaque, o Deus que me sustentou e me amparou durante toda a vida, abençoe ricamente estes moços. Ele é o anjo que me guardou de todo o mal. Que estes rapazes possam honrar o meu nome e dos meus pais Abraão e Isaque, e que se tornem uma poderosa nação.
17 Mas José ficou contrariado quando viu que o pai punha a mão direita sobre Efraim. E pegou na mão do pai para a colocar em cima da cabeça de Manassés:
18 Não, pai. Não é na cabeça desse que deves pôr a mão direita. Este é que é o mais velho, por isso é sobre ele que deves pô-la.
19 Mas o pai recusou: Eu sei o que estou a fazer, meu filho. Manassés também se há-de tornar numa grande nação, mas o mais novo será maior do que ele.
20 E abençoou os rapazes assim: Que Israel se habitue a abençoar o seu companheiro dizendo: 'Que Deus te faça tão próspero como Efraim e como Manassés'. E acrescentou: Estou a ponto de morrer, mas Deus estará contigo e levar-te-á de novo a Canaã, a terra dos teus antepassados. Eu dei-te em herança a belíssima terra de Siquem que é muito melhor do que a que caberá aos teus irmãos, e que eu tomei com a minha espada aos amorreus.
4 ja sanoi minulle: 'Katso, minä teen sinut hedelmälliseksi ja annan sinun lisääntyä, annan tulla sinusta suuren kansojen joukon, ja minä annan sinun jälkeläisillesi tämän maan ikuiseksi perintömaaksi'.
5 Kaksi poikaasi, jotka ovat sinulle syntyneet Egyptin maassa, ennenkuin minä tulin luoksesi Egyptiin, olkoot minun omani; Efraim ja Manasse olkoot minun omani niinkuin Ruuben ja Simeon.
6 Mutta ne lapsesi, jotka ovat syntyneet sinulle heidän jälkeensä, olkoot sinun; nimitettäköön heitä veljiensä nimellä heidän perintöosassaan.
10 Mutta Israelin silmät olivat vanhuudesta hämärät, niin ettei hän voinut nähdä. Niin Joosef toi heidät hänen luokseen, ja hän suuteli heitä ja syleili heitä.
12 Ja Joosef otti heidät pois hänen polviltansa ja kumartui maahan kasvoilleen.
13 Sitten Joosef tarttui heihin molempiin, Efraimiin oikealla kädellänsä, vasemmalla Israelista, ja Manasseen vasemmalla kädellänsä, oikealla Israelista, ja toi heidät niin hänen eteensä.
14 Mutta Israel ojensi oikean kätensä ja laski sen Efraimin pään päälle, vaikka tämä oli nuorempi, ja vasemman kätensä Manassen pään päälle; hän pani siis kätensä ristikkäin, sillä Manasse oli esikoinen.
17 Mutta kun Joosef huomasi, että hänen isänsä laski oikean kätensä Efraimin pään päälle, pani hän sen pahakseen ja tarttui isänsä käteen siirtääkseen sen Efraimin pään päältä Manassen pään päälle.