1 Por esta altura Judá deixou a sua casa e foi viver em Adulão, com um homem chamado Hira.

2 Aí encontrou uma rapariga cananita, com quem casou, e que era filha de um indivíduo de nome Suá. Foram viver para Quezibe e tiveram três filhos, Er, Onã e Sela. O primeiro foi o pai quem lhe deu o nome, os outros dois foi a mãe.

6 Quando Er, o mais velho, se tornou grande Judá arranjou-lhe casamento com uma moça de nome Tamar. Mas Er tinha uma conduta muito censurável aos olhos de Deus, o qual, por isso, teve de lhe tirar a vida.

8 Então Judá disse a Onã, o irmão a seguir de Er: Deves casar com Tamar, pois é o que a nossa lei exige do irmão de um homem que tenha morrido, de forma a que o primeiro filho que tiveres dela seja herdeiro do teu irmão.

9 Mas Onã não estava de acordo em ter filhos que não viessem a ser considerados como seus, por isso, embora tendo aceitado esse casamento, quando se deitava com ela deixava a sua semente desperdiçar-se fora dela, a fim de evitar ter filhos que se tornassem descendentes do irmão.

10 Isto que ele fazia era reprovado pelo Senhor; por isso também lhe tirou a vida.

11 Então Judá disse a Tamar, a sua nora, que não se casasse mas que voltasse para a casa do pai e ali ficasse, no estado de viúva, até que Sela, o filho mais novo de Judá, crescesse e tivesse idade bastante para casar com ela. Contudo ao dizer isto a Tamar ele tinha receio que Deus também viesse a matar-lhe este filho, tal como os outros dois. E Tamar foi para casa dos seus pais.

12 Com o decorrer do tempo, veio também a morrer a mulher de Judá. Este, depois de passar o tempo do luto, foi, com seu amigo Hira, o adulamita, vigiar o trabalho dos tosquiadores dos seus rebanhos, em Timna. E disseram a Tamar que o sogro ia a Timna ver os trabalhos da tosquia. Ela, constatando que Judá não tinha nenhuma intenção de deixar que o filho mais novo casasse com ela, apesar do moço já ser grande, tirou os vestidos de viúva, cobriu o rosto com um véu, arranjou-se de forma a que não a reconhecessem e foi sentar-se à beira do caminho, à entrada da localidade de Enaim, na estrada para Timna.

15 Judá reparou nela quando passava por aquele sítio e tomou-a por uma mulher que se quisesse vender visto que não a reconheceu por ter o rosto encoberto. Por isso parou, foi ter com ela e convidou-a a vir deitar-se com ele; não sabendo portanto que se tratava da nora.Quanto me dás?, perguntou-lhe ela.

17 Mando-te um cabrito do meu rebanho.E que penhor me dás tu como garantia do que prometes?

18 Bom, que queres tu que te dê? Quero o teu selo identificador e a vara que tens na mão, respondeu-lhe. Ele aceitou; ela foi com Judá, e ficou grávida. Depois tornou a pôr os vestidos de viúva que trazia de costume.

20 Judá pediu ao seu amigo Hira que levasse à mulher o cabrito prometido e trouxesse os penhores que lhe deixara. Contudo quando aquele foi à procura dela, não podia encontrá-la. E andou a perguntar aos homens do sítio se sabiam da prostituta que se punha junto ao caminho, ali à entrada de Enaim. Nós aqui nunca tivemos uma mulher dessas, responderam-lhe. Sendo assim voltou para Judá, dizendo-lhe que não a tinha encontrado e contando-lhe o que os homens de lá tinham dito.

23 Paciência. Que fique então com o que já lá tem, conquanto não venhamos a cair em ridículo. Fizemos o que devíamos; mandei-lhe o cabrito, mas tu não a achaste.

24 Uns três meses mais tarde vieram avisar Judá de que Tamar, a sua nora, estava grávida, evidentemente, por ter cometido adultério com alguém.Tragam-na, para que seja queimada!, gritou ele.

25 Quando a foram buscar ela mandou um recado ao sogro: O homem que é dono deste selo identificador e desta vara é o pai do filho de que estou à espera. Reconhece-os?

26 Judá admitiu que realmente as coisas eram dele e disse: Ela é mais justa do que eu, porque não cumpri a minha promessa de lhe dar o meu filho Sela. No entanto não casou com ela.

27 No devido tempo Tamar deu à luz dois gêmeos. E quando estavam a nascer, aconteceu que a mão de um deles apareceu de fora, e a parteira pôs-lhe um fio vermelho à volta do pulso, assinalando-o como tendo sido o primeiro a aparecer; mas depois tornou a meter a mão dentro, e foi o outro quem veio a nascer primeiro. Como é isso, que conseguiste aparecer primeiro?, disse ela. E ficou a ser chamado Perez . Logo depois apareceu o irmão com o fio no pulso e chamaram-lhe Zera.

1 Siihen aikaan Juuda lähti pois veljiensä luota ja asettui erään Adullamissa asuvan miehen luo, jonka nimi oli Hiira.

2 Siellä Juuda näki Suua nimisen kanaanilaisen miehen tyttären, ja hän otti tämän luokseen ja yhtyi häneen.

3 Ja hän tuli raskaaksi ja synnytti pojan; ja hän antoi hänelle nimen Eer.

4 Ja taas hän tuli raskaaksi ja synnytti pojan ja antoi hänelle nimen Oonan.

5 Ja hän synnytti vieläkin pojan ja antoi hänelle nimen Seela; ja synnyttäessään hänet hän oli Kesibissä.

6 Ja Juuda otti Eerille, esikoisellensa, vaimon, jonka nimi oli Taamar.

7 Mutta Eer, Juudan esikoinen, ei ollut Herralle otollinen; sentähden Herra antoi hänen kuolla.

9 Mutta kun Oonan tiesi, ettei jälkeläinen olisi oleva hänen, niin hän antoi, aina kun yhtyi veljensä vaimoon, siemenensä mennä maahan, ettei hankkisi jälkeläistä veljelleen.

10 Mutta se, minkä hän teki, oli paha Herran silmissä; sentähden hän antoi hänenkin kuolla.

12 Pitkän aikaa sen jälkeen Suuan tytär, Juudan vaimo, kuoli. Suruajan mentyä Juuda lähti ystävänsä adullamilaisen Hiiran kanssa Timnaan lammastensa keritsiäisiin.

14 Silloin hän riisui pois leskenvaatteensa ja verhoutui huntuun peittäytyen siihen ja istui Eenaimin portille, Timnaan vievän tien varteen. Sillä hän oli nähnyt, että vaikka Seela oli täysikasvuinen, ei häntä annettu hänelle vaimoksi.

15 Kun nyt Juuda näki hänet, luuli hän häntä portoksi; sillä hän oli peittänyt kasvonsa.

19 Ja hän nousi ja meni sieltä ja pani pois huntunsa ja pukeutui leskenvaatteisiinsa.

20 Mutta Juuda lähetti adullamilaisen ystävänsä viemään vohlaa, saadaksensa takaisin pantin naiselta; mutta hän ei löytänyt häntä.

27 Kun hänen synnyttämisensä aika tuli, katso, hänen kohdussaan oli kaksoiset.

30 Sitten tuli hänen veljensä, jonka kädessä oli punainen lanka; ja hän sai nimen Serah.