1 Quando José chegou ao Egipto, cativo dos negociantes ismaelitas, foi comprado a eles por Potifar, membro da corte de Faraó. Potifar era chefe da casa militar do rei, e responsável pelo palácio real.
2 O Senhor abençoou grandemente José na casa do seu senhor de tal forma que tudo o que fazia resultava bem. O próprio Potifar reparou nisso e deu-se conta de que Deus estava com José de uma forma especial.
4 Dessa maneira José tornou-se o seu favorito e depressa ficou com a responsabilidade da administração da casa de Potifar e dos seus negócios pessoais.
5 E logo o Senhor começou a abençoar o próprio Potifar por causa de José. Todos os seus assuntos corriam optimamente e floresciam-lha as propriedades no campo, assim como os rebanhos que tinha, de tal maneira que Potifar acabou por deixar sobre José a responsabilidade total de tudo o que era seu. Não se preocupava fosse com o que fosse a não ser com o que queria comer cada dia ra José era um belo moço, com uma apresentação muito agradável.
7 Por esse tempo a mulher de Potifar começou a reparar nele e acabou por convidá-lo a dormir consigo.
8 Mas ele recusou: O meu patrão confia-me tudo o que tem.
9 Ele próprio não tem mais autoridade do que eu aqui em casa! Não me privou de coisa nenhuma a não ser de ti, porque és a sua mulher. Como é que eu ia agora fazer uma coisa dessas assim tão grave? Seria um grande pecado contra Deus!
10 Mas ela continuava dia a dia a convidá-lo apesar dele sempre recusar.
11 Um dia, quando estava na casa cumprindo os serviços habituais, aconteceu que ninguém mais se encontrava ali. Então ela veio e puxou-lhe pela camisa, incitando-o a vir com ela. Mas ele preferiu deixar-lhe a camisa nas mãos e afastar-se rapidamente para fora de casa.
13 Quando ela viu que lhe tinha ficado com a camisa, começou a gritar de tal forma que as pessoas dali perto, à volta da casa, acorreram. O meu marido trouxe para casa este escravo hebreu para nos ofender!, exclamava. Tentou violentar-me, e quando comecei a gritar, fugiu mas ainda deixou aqui a camisa.
16 E pôs a roupa perto dela. Quando o marido chegou contou-lhe a sua história: Esse escravo hebreu que trouxeste cá para casa veio ter comigo e tentou violentar-me. Salvei-me porque comecei a gritar com toda a força. Ele fugiu mas ainda deixou aqui a camisa.
19 Ao ouvir aquilo o marido ficou furioso. Pôs José na prisão, onde se encontravam outros presos do rei. Mas também ali o Senhor continuava ao lado de José, beneficiando-o com a sua bondade; e fez com que caisse nas simpatias do chefe carcereiro.
22 Dessa forma este último depressa lhe confiou toda a responsabilidade da administração da prisão, e até todos os outros prisioneiros estavam ao seu cuidado. O carcereiro não se ocupava de mais nada, porque José tomava conta de tudo, e como o Senhor estava com ele tudo corria per-feitamente.
1 Ja Joosef vietiin Egyptiin, ja Potifar, egyptiläinen mies, joka oli faraon hoviherra ja henkivartijain päämies, osti hänet ismaelilaisilta, jotka olivat hänet sinne tuoneet.
2 Mutta Herra oli Joosefin kanssa, niin että hän menestyi kaikessa, ja hän oleskeli isäntänsä, egyptiläisen, talossa.
3 Ja hänen isäntänsä näki, että Herra oli hänen kanssaan ja että Herra antoi kaiken, mitä hän teki, menestyä hänen käsissään.
4 Niin Joosef saavutti hänen suosionsa ja sai palvella häntä. Ja hän asetti hänet talonsa hoitajaksi ja uskoi hänen haltuunsa kaikki, mitä hänellä oli.
5 Ja siitä ajasta lähtien, kun hän oli uskonut hänen hoitoonsa talonsa ja kaiken, mitä hänellä oli, Herra siunasi egyptiläisen taloa Joosefin tähden, ja Herran siunaus oli kaikessa, mitä hänellä oli kotona ja kedolla.
6 Niin hän jätti Joosefin haltuun kaikki, mitä hänellä oli, eikä hän itse välittänyt mistään, paitsi ruuasta, jota hän söi.
10 Ja vaikka vaimo joka päivä puhui sellaista Joosefille, ei tämä suostunut makaamaan hänen vieressänsä eikä olemaan hänen kanssaan.
11 Mutta eräänä päivänä, kun Joosef tuli taloon toimittamaan askareitaan eikä ketään talonväestä ollut sisällä saapuvilla,
13 Kun hän nyt huomasi, että Joosef oli jättänyt vaippansa hänen käsiinsä ja paennut ulos,
16 Ja hän pani vaipan viereensä siksi, kunnes Joosefin isäntä tuli kotiin.
20 Ja Joosefin isäntä otti hänet ja pani hänet vankilaan, paikkaan, jossa kuninkaan vangit säilytettiin; ja hän jäi siihen vankilaan.
21 Mutta Herra oli Joosefin kanssa ja soi hänen saavuttaa suosiota ja päästä vankilan päällikön armoihin.
22 Ja vankilan päällikkö uskoi kaikki vangit, jotka vankilassa olivat, Joosefin haltuun. Ja kaikki, mitä siellä toimitettiin, tehtiin hänen toimestaan.
23 Eikä vankilan päällikkö ollenkaan valvonut sitä, mikä oli Joosefille uskottu, sillä Herra oli Joosefin kanssa. Ja Herra antoi menestyä sen, mitä hän teki.