1 Estas são as mensagens que foram comunicadas a Isaías, filho de Amós, através das visões que teve durante os reinados de Uzias, Jotão, Acaz e Ezequias, reis de Judá. Nestas mensagens Deus mostrou-lhe o que iria acontecer a Judá e a Jerusalém.

2 Ouçam, ó céu e Terra, prestem ouvidos, porque é o Senhor quem fala: Os filhos que eu criei, e dos quais tratei com tanto cuidado, voltaram-se contra mim.

3 Até os animais, como o boi ou o jumento, conhecem o dono e apreciam os cuidados que têm com eles. Mas tal não acontece com o meu povo de Israel: seja o que for que eu faça por eles, não compreendem, não se interessam.

4 Que nação pecadora que eles são! Andam carregados sob o peso da maldade. E os seus pais também eram corruptos. Voltaram as costas ao Senhor, blasfemaram do santo de Israel; foram eles próprios quem desprezou a minha ajuda.

5 Ó, meu povo, não foram vocês já bastante castigados? Porque me forçam a castigar-vos sempre e sempre? Tornar-se-ão vocês rebeldes para sempre?

6 Com efeito, da cabeça aos pés, tudo em vocês é doença, fraqueza, debilidade; estão cobertos de contusões, nódoas negras, feridas já infectadas, que nunca foram tratadas, nem ligadas com pensos.

7 A vossa terra está em ruínas, as vossas cidades arrasadas pelo fogo; estrangeiros vão destruindo e saqueando tudo quanto encontram,

8 enquanto vocês se limitam a olhar, deixando-se ficar abandonados, desamparados como a pobre cabana dum guarda no meio do campo, depois da seara ter acabado, ou quando a colheita foi roubada e pilhada.

9 Dizem vocês: Se o Senhor dos exércitos celestiais não tivesse vindo para poupar ainda alguns de nós, teríamos sido açoitados como foram Sodoma e Gomorra!

10 Ouçam, chefes de Israel, e vocês, gente de Sodoma e de Gomorra. Ouçam a palavra do Senhor. Escutem o que ele tem para vos dizer!

11 Estou farto dos vossos sacrifícios. Não quero mais gordura de carneiros. Não quero ver mais o sangue dos vossos holocaustos.

12 Quem é que vos pede sacrifícios quando vocês não se sentem abatidos pelos vossos pecados?

13 O incenso que me trazem é como um cheiro mau que me sobe até ao nariz.

14 As vossas celebrações sagradas quando das luas novas, assim como os sábados, e os vossos dias especiais de jejum, tudo isso para mim é uma fraude! Não quero mais saber dessas coisas. Repudio tudo isso. Estou cansado de ter que as suportar.

15 Daqui em diante quando orarem de mãos estendidas para o céu, não olharei nem escutarei nada. Ainda mesmo que multipliquem as orações, não as ouvirei, porque as vossas mãos são as de assassinos; estão manchadas com o sangue de vítimas inocentes.

16 Oh! Lavem-se! Limpem-se! Que eu não vos veja mais a praticar toda essa maldade. Acabem com a vossa má conduta.

17 Aprendam a prática do bem; aprendam a ser justos, a ajudar os oprimidos, os órfãos e as viúvas.

18 Venham então ter comigo e conversemos! - diz o Senhor. Por mais profundas que sejam as manchas do vosso pecado, eu poderei tirá-las, e tornar-vos tão limpos como a neve ao cair. Ainda que essas manchas sejam vermelhas como o carmezim, poderei tornar-vos brancos como a mais branca lã!

19 Se quiserem e se me ouvirem, se me obedecerem, terão tudo o que há de melhor!

20 Mas se continuarem a voltar as costas e a recusar ouvir-me, serão devorados pelos vossos inimigos. Eu, o Senhor, é quem vos diz isto.

21 Jerusalém foi em tempos para mim como uma esposa fiel. Agora, tornou-se como uma prostituta! Anda atrás de outros deuses! Já foi, uma vez, a cidade da justiça, e agora fez-se uma cidade de assassinos.

22 Foi em tempos como prata genuína; e tornou-se agora numa liga inferior, de metais sem valor! Antigamente tão pura, e presentemente sem qualidade nenhuma, tal como um vinho misturado de água.

23 Os seus chefes são rebeldes, são companheiros de ladrões; todos eles se deixam subornar, e são incapazes de fazerem justiça aos órfãos; nem se interessam sequer pela causa das viúvas.

24 Por isso, eis o que tem para dizer o Senhor dos exércitos celestiais, o poderoso de Israel: Trasbordarei a minha ira sobre vocês, que são inimigos! Eu próprio vos fundirei num cadinho e deitarei fora a escória.

26 E depois, tornarei a dar-vos bons juízes e conselheiros sábios, semelhantes aos que costumavam ter. Então a tua cidade se chamará novamente a cidade da justiça, a cidade fiel.

27 E os que se voltarem para o Senhor, que praticarem a justiça e que forem bons, serão redimidos.

28 Mas todos os pecadores serão totalmente destruídos, porque recusam vir até mim.

29 Ficarão cheios de vergonha, e corarão só de pensar em todos esses sacrifícios que fizeram aos ídolos nos bosques de carvalhos sagrados.

30 Hão-de perecer como uma árvore que secou, ou como um jardim que deixasse de ser regado.

31 O mais forte desaparecerá como palha a arder; as vossas más acções são como as faíscas que pegarão fogo à palha, e que ninguém poderá apagar.

1 Jesajan, Aamoksen pojan, näky, jonka hän näki Juudasta ja Jerusalemista Ussian, Jootamin, Aahaan ja Hiskian, Juudan kuningasten, päivinä.

2 Kuulkaa, taivaat, ota korviisi, maa, sillä Herra puhuu: Minä kasvatin lapsia, sain heidät suuriksi, mutta he luopuivat minusta.

3 Härkä tuntee omistajansa ja aasi isäntänsä seimen; mutta Israel ei tunne, minun kansani ei ymmärrä.

4 Voi syntistä sukua, raskaasti rikkonutta kansaa, pahantekijäin siementä, kelvottomia lapsia! He ovat hyljänneet Herran, pitäneet Israelin Pyhää pilkkanansa, he ovat kääntyneet pois.

5 Mihin pitäisi teitä vielä lyödä, kun yhä jatkatte luopumustanne? Koko pää on kipeä, koko sydän sairas.

6 Kantapäästä kiireeseen asti ei ole tervettä paikkaa, ainoastaan haavoja, mustelmia ja vereksiä lyömiä, joita ei ole puserrettu, ei sidottu eikä öljyllä pehmitetty.

7 Teidän maanne on autiona, teidän kaupunkinne ovat tulella poltetut; teidän peltojanne syövät muukalaiset silmäinne edessä; ne ovat autioina niinkuin ainakin muukalaisten hävittämät.

8 Jäljellä on tytär Siion yksinänsä niinkuin maja viinitarhassa, niinkuin lehvämaja kurkkumaassa, niinkuin saarrettu kaupunki.

9 Ellei Herra Sebaot olisi jättänyt meistä jäännöstä, olisi meidän käynyt pian kuin Sodoman, olisimme tulleet Gomorran kaltaisiksi.

10 Kuulkaa Herran sana, te Sodoman päämiehet, ota korviisi meidän Jumalamme opetus, sinä Gomorran kansa.

11 Mitä ovat minulle teidän paljot teurasuhrinne? sanoo Herra. Minä olen kyllästynyt oinas-polttouhreihin ja juottovasikkain rasvaan. Mullikkain, karitsain ja kauristen vereen minä en mielisty.

12 Kun te tulette minun kasvojeni eteen, kuka sitä teiltä vaatii-minun esikartanoitteni tallaamista?

13 Älkää enää tuoko minulle turhaa ruokauhria; suitsutus on minulle kauhistus. En kärsi uuttakuuta enkä sapattia, en kokouksen kuuluttamista, en vääryyttä ynnä juhlakokousta.

14 Minun sieluni vihaa teidän uusiakuitanne ja juhla-aikojanne; ne ovat käyneet minulle kuormaksi, jota kantamaan olen väsynyt.

15 Kun te ojennatte käsiänne, minä peitän silmäni teiltä; vaikka kuinka paljon rukoilisitte, minä en kuule: teidän kätenne ovat verta täynnä.

16 Peseytykää, puhdistautukaa; pankaa pois pahat tekonne minun silmäini edestä, lakatkaa pahaa tekemästä.

17 Oppikaa tekemään hyvää; harrastakaa oikeutta, ojentakaa väkivaltaista, hankkikaa orvolle oikeus, ajakaa lesken asiaa.

18 Niin tulkaa, käykäämme oikeutta keskenämme, sanoo Herra. Vaikka teidän syntinne ovat veriruskeat, tulevat ne lumivalkeiksi; vaikka ne ovat purppuranpunaiset, tulevat ne villanvalkoisiksi.

19 Jos suostutte ja olette kuuliaiset, niin te saatte syödä maan hyvyyttä;

20 mutta jos vastustatte ja niskoittelette, niin miekka syö teidät. Sillä Herran suu on puhunut.

21 Voi, kuinka onkaan portoksi tullut uskollinen kaupunki! Se oli täynnä oikeutta, siellä asui vanhurskaus, mutta nyt murhamiehet.

22 Sinun hopeasi on kuonaksi käynyt, jaloviinisi vedellä laimennettu.

23 Sinun päämiehesi ovat niskureita ja varkaiden tovereita; kaikki he lahjuksia rakastavat ja palkkoja tavoittelevat; eivät he hanki orvolle oikeutta, lesken asia ei pääse heidän eteensä.

24 Sentähden sanoo Herra, Herra Sebaot, Israelin Väkevä: Voi! Minä viihdytän vihani vastustajissani, minä kostan vihollisilleni;

25 minä käännän käteni sinua vastaan ja puhdistan sinusta kuonan niinkuin lipeällä ja poistan sinusta kaiken lyijyn.

27 Siion lunastetaan oikeudella ja sen kääntyneet vanhurskaudella.

28 Mutta luopiot ja syntiset saavat kaikki turmion, ja ne, jotka hylkäävät Herran, hukkuvat.

29 Sillä he saavat häpeän niistä tammista, joita te himoitsitte, ja pettymyksen puutarhoista, jotka te valitsitte.

30 Sillä teidän käy kuin tammen, jonka lehdet lakastuvat, ja kuin puutarhan, joka on vailla vettä.

31 Ja mahtaja tulee rohtimeksi ja hänen tekonsa kipinäksi, ja molemmat palavat yhdessä, eikä ole sammuttajaa.