1 Mas o Senhor terá compaixão dos israelitas; eles ainda são um povo especialmente seu. Há-de trazê-los de novo para a terra de Israel. Muitas nações virão e se juntarão a eles, tornando-se seus fiéis aliados.
2 As nações do mundo os ajudarão a regressar, e aqueles que vierem estabelecer-se na sua terra os servirão; aqueles que os escravizaram serão seus escravos - Israel dominará os seus inimigos!
3 Nesse dia maravilhoso em que o Senhor der ao seu povo descanso das tristezas e dos terrores, das prisões e cadeias, por que passaram, dirás assim do rei de Babilónia: Tirano! Até que enfim que desapareces, que recebeste o que há muito se esperava contra ti! O Senhor quebrou o teu bastão de dominador, esmagou o teu poder malvado!
6 Perseguiste o meu povo com os golpes contínuos da tua raiva odiosa, tiranizaste nações sob as tuas garras. Era insustentável a tua atrocidade!
7 Mas agora, enfim, a terra toda está sossegada e em descanso! Todo o mundo começa a cantar! Até as árvores dos bosques -as faias e os cedros do Líbano- cantam assim com alegria: Desde que tu caíste, jamais ninguém nos incomoda. Até que enfim, estamos em paz!
9 Os habitantes do inferno juntam-se em magotes para te receberem quando entrares nos seus domínios. Lá estão entre eles grandes chefes mundiais, e poderosos governantes, que vieram esperar-te.
10 E todos à uma chorarão em voz alta: Também te tornaste em nada, tal como nós!
11 A tua força e o teu poder desapareceram; foi tudo enterrado contigo. Cessou de vez a bela música dos teus palácios. Agora, são os bichinhos da terra o teu lençol; os vermes são o cobertor com que te tapas!
12 Como caíste do céu, ó Lúcifer - estrela matinal! Como foste lançado por terra, tu que te atiravas com força contra as nações do mundo. Dizias no teu íntimo: Hei-de subir aos céus e mandar nos anjos. Ascenderei ao mais alto trono. Governarei a partir do monte da assembleia, lá para as bandas do norte. Subirei aos mais altos céus e serei semelhante ao Altíssimo.
15 Mas em vez disso serás levado para a cova do inferno, lá bem para as profundezas do abismo.
16 Todos os que lá te virem, perguntarão espantados: Então é este quem fazia tremer a terra e as nações do mundo? É este quem tudo arrasou e fez da terra um açougue; quem demoliu as grandes cidades, sem ter a mínima compaixão pelos prisioneiros?
18 Os reis, os grandes chefes das nações jazem, cada um deles, no seu pomposo mausoléu; mas quanto a ti, o teu corpo foi lançado para a sepultura como se fosse um pau seco que não presta. E ali está, de cova aberta, coberto com os cadáveres dos que foram mortos nos combates, tão desprezado como o corpo morto dum animal atropelado na estrada, pisado pelas rodas. Ninguém terá a ideia de te levantar qualquer momento, porque destruíste a tua nação, assassinaste o teu povo. Nunca o teu filho te sucederá como rei.
21 Matem os filhos desse malvado. Não deixem que venham a levantar-se, a reconquistar a terra e a tornar a encher o mundo de cidades reconstruídas.
22 Eu próprio me levantarei contra ele, diz o Senhor dos exércitos celestiais, e tirarei aos seus filhos e aos seus netos toda e qualquer possibilidade de virem a ocupar o trono.
23 Reduzirei Babilónia a uma terra desolada, cheia de porcos espinhos, de charcos fétidos e de pântanos insalubres. Varrerei aquela terra com a vassoura da destruição, diz o Senhor dos exércitos celestiais.
24 O Senhor jurou, e estes são os seus propósitos e os seus planos:
25 Decidi destruir os exércitos da Assíria enquanto se encontram em Israel, na minha terra, e esmagá-los enquanto ocupam as minhas montanhas. O meu povo não mais será escravo deles.
26 E este é o meu plano a aplicar em toda a terra. Farei isso pela minha força poderosa que é capaz de actuar no mundo inteiro.
27 O Senhor, o Deus da batalha, foi quem falou - quem poderá alterar os seus planos? Quando o seu braço se estende para actuar, haverá alguém capaz de o impedir?
28 Esta é a mensagem que veio até mim, no ano em que o rei Acaz morreu:
29 Não se alegrem, filisteus, pelo facto de ter morrido o rei que vos afligia. A vara quebrou-se, é verdade; mas o seu filho tornar-se-á um açoite ainda mais duro do que era seu pai! Da cobra nascerá uma terrível serpente venenosa que te destruirá!
30 Tratarei dos pobres do meu povo com os cuidados dum pastor; os necessitados estarão em segurança. Mas quanto a ti, escorraçar-te-ei por meio da fome e da guerra, a ti e aos teus descendentes.
31 Gritem de dor, ó cidades filisteias - vocês estão condenadas; tal como toda a vossa nação: toda ela está condenada. Eles são como uma nuvem negra de fumaça vinda do norte contra ti. E não há nenhum que vacile naquelas fileiras.
32 Que se dirá então aos mensageiros deste povo? Que o Senhor fundou Jerusalém e determinou que os oprimidos do seu povo encontrem um refúgio dentro dos seus muros.
1 Sillä Herra armahtaa Jaakobia ja valitsee vielä Israelin ja sijoittaa heidät heidän omaan maahansa; muukalaiset liittyvät heihin ja yhtyvät Jaakobin heimoon.
2 Kansat ottavat heidät ja tuovat heidät heidän kotiinsa, ja Israelin heimo saa heidät Herran maassa omiksensa, orjiksi ja orjattariksi, ja he vangitsevat vangitsijansa ja vallitsevat käskijöitänsä.
3 Ja sinä päivänä, jona Herra päästää sinut rauhaan vaivastasi, tuskastasi ja siitä kovasta työstä, jota sinulla teetettiin,
5 Herra on murtanut jumalattomain sauvan, valtiaitten vitsan,
6 joka kiukussa löi kansoja, löi lakkaamatta, joka vihassa vallitsi kansakuntia, vainosi säälimättä.
7 Kaikki maa on saanut levon ja rauhan, he puhkeavat riemuun.
8 Kypressitkin sinusta iloa pitävät sekä Libanonin setrit: 'Sinun maata mentyäsi ei nouse kukaan meitä hakkaamaan'.
9 Tuonela tuolla alhaalla liikkuu sinun tähtesi, ottaaksensa sinut vastaan, kun tulet. Se herättää haamut sinun tähtesi, kaikki maan johtomiehet, nostattaa valtaistuimiltansa kaikki kansojen kuninkaat.
10 Kaikki he lausuvat ja sanovat sinulle: 'Myös sinä olet riutunut niinkuin mekin, olet tullut meidän kaltaiseksemme'.
11 Alas tuonelaan on vaipunut sinun komeutesi, sinun harppujesi helinä; sinun allasi ovat vuoteena madot, toukat ovat peittonasi.
12 Kuinka olet taivaalta pudonnut, sinä kointähti, aamuruskon poika! Kuinka olet maahan syösty, sinä kansojen kukistaja!
13 Sinä sanoit sydämessäsi: 'Minä nousen taivaaseen, korkeammalle Jumalan tähtiä minä istuimeni korotan ja istun ilmestysvuorelle, pohjimmaiseen Pohjolaan.
14 Minä nousen pilvien kukkuloille, teen itseni Korkeimman vertaiseksi.'
15 Mutta sinut heitettiin alas tuonelaan, pohjimmaiseen hautaan.
16 Jotka sinut näkevät, ne katsovat pitkään, tarkastavat sinua: 'Onko tämä se mies, joka järisytti maan, järkytti valtakunnat,
17 joka teki maanpiirin erämaaksi ja hävitti sen kaupungit, joka ei päästänyt vankejansa kotiin?'
18 Kansojen kuninkaat kaikki lepäävät kunniassa, kukin kammiossansa.
19 Mutta sinä olet kaukana haudastasi, poisviskattuna niinkuin hylkyvesa, olet peittynyt surmattujen, miekalla lävistettyjen, kiviseen kuoppaan suistuneitten alle, olet kuin tallattu raato.
20 Et sinä saa yhtyä heidän kanssaan haudassa, sillä sinä olet maasi hävittänyt, kansasi tappanut. Ei ikinä enää mainita pahantekijäin sukua.
22 Minä nousen heitä vastaan, sanoo Herra Sebaot, ja hävitän Baabelilta nimen ja jäännöksen, suvun ja jälkeläiset, sanoo Herra.
23 Minä teen sen tuonenkurkien perinnöksi ja vesirämeeksi, minä lakaisen sen pois hävityksen luudalla, sanoo Herra Sebaot.
24 Herra Sebaot on vannonut sanoen: Totisesti, mitä minä olen ajatellut, se tapahtuu, mitä minä olen päättänyt, se toteutuu:
25 minä muserran Assurin maassani ja tallaan hänet vuorillani, niin että hänen ikeensä heltiää heidän päältään ja hänen kuormansa heltiää heidän hartioiltansa.
26 Tämä on päätös, päätetty kaikesta maasta, tämä on käsi, ojennettu kaikkien kansojen yli.
27 Sillä Herra Sebaot on päättänyt, -kuka sen tyhjäksi tekee? Hänen kätensä on ojennettu, -kuka sen torjuu?
28 Kuningas Aahaan kuolinvuotena tuli tämä ennustus:
29 Älä iloitse, Filistea kaikkinesi, siitä että sauva, joka sinua löi, on murtunut. Sillä käärmeen juuresta kasvaa myrkkylisko, ja sen hedelmä on lentävä käärme.
30 Vaivaisista kurjimmat löytävät laitumen, ja köyhät saavat turvassa levätä, mutta sinun juuresi minä tapan nälkään, ja sinun jäännöksesi surmataan.
31 Valita, portti, huuda, kaupunki; menehdy pelkoon, Filistea kaikkinesi, sillä pohjoisesta tulee savu; eikä yksikään erkane vihollisen riveistä.