1 Ai da cidade de Samaria, rodeada pelo seu rico vale - Samaria, o orgulho e o deleite dos bêbedos de Israel! Ai da sua beleza passageira, o glorioso ornamento duma nação de gente caída nas valetas das ruas, vencida pelo vinho!

2 Porque o Senhor enviará um poderoso exército contra vocês; e será como uma tremenda saraivada que vos cairá em cima e vos esmagará por terra.

3 A altiva cidade de Samaria -sim, a alegria e o gozo dos ébrios de ¸Israel- será atirada ao chão e pisada aos pés dos seus inimigos. A sua beleza superficial, com todo aquele fértil vale a rodeá-la, desaparecerá de repente como o primeiro figo maduro que é rapidamente colhido e engolido.

5 Então por fim o Senhor dos exércitos do céu, ele próprio se tornará a glória dela, a coroa de beleza do seu povo, daqueles que escaparam.

6 Ele dará aos seus juízes um grande desejo de justiça e uma grande coragem aos seus soldados, os quais se batem até à última gota de sangue, fazendo recuar o combate até às portas da cidade.

7 No entanto Jerusalém, neste momento, é governada por bêbedos! Os seus sacerdotes e os seus profetas cambaleiam, vacilam e tropeçam, cometendo erros e enganos absolutamente estúpidos. As suas mesas estão cobertas de vómitos. Por toda a parte há sujidade.

9 Mas afinal, Isaías, quem pensa ele que é, diz o povo, para falar assim, desta maneira? Seremos nós criancinhas, ainda mal sabendo falar? Anda aqui a dizer-nos sentenças e mais sentenças, e sempre aos bocadinhos, uma linha de cada vez, e em palavras muito simples!

11 Na verdade por lábios estranhos e por outra língua falará a este povo, a quem disse: Este é o lugar de descanso; dêem repouso ao que está cansado. Este é o lugar do alívio. Mas não quiseram ouvir.

13 Então o Senhor tornará a soletrar tudo novamente para eles, repetindo uma e outra vez aquilo em palavras muito simples; e mesmo assim, com essa mensagem simples e tão directa, eles tropeçarão, cairão, serão apanhados e capturados.

14 Portanto, ouçam a palavra do Senhor, governantes escarnecedores, que dominam este povo que está em Jerusalém:

15 Fizemos um pacto com a morte, uma aliança com o inferno, dizem vocês, quando o flagelo destruidor passar, não nos apanhará. Porque fizemos da mentira o nosso refúgio, e da falsidade um esconderijo.

16 Mas o Senhor Deus diz: Olhem bem: vou pôr uma pedra fundamental de construção em Sião, uma pedra segura; será uma preciosa pedra de esquina, base de construção. Aquele que nele crer não ficará decepcionado.

17 Pegarei na linha e no prumo da justiça para verificar a verticalidade da muralha que estão a construir. E a saraiva varrerá o refúgio da mentira; a avalanche inundará o esconderijo da falsidade.

18 Anularei o vosso acordo com a morte e com o mundo dos mortos, de tal forma que quando vier o flagelo destruidor, serão esmagados.

19 E essa cheia tornará a vir, uma e outra vez, arrebatando-vos, até que por fim a força inconfundível da verdade dos meus avisos vos acordará.

20 A cama que vocês fizeram é demasiado curta para se deitarem; os cobertores são muito curtos, não vos tapam bastante.

21 O Senhor virá de repente e com ira, como no monte Perazim e em Gibeão, para fazer algo de estranho e não usual - destruir o seu próprio povo!

22 Por isso, não escarneçam mais, para que o vosso castigo não venha a tornar-se ainda mais duro; porque o Senhor Deus dos exércitos do céu me disse duma forma muito clara que está decidido a esmagar-vos.

23 Ouçam-me! Ouçam o que vos quero dizer:

24 Será que um lavrador passa todo o tempo a lavrar sem nunca chegar a semear? Ficará ele o tempo todo a abrir sulcos na terra sem nunca vir a plantar?

25 Não será que sempre acabará por plantar as sementes, segundo os seus planos, cada espécie no seu talhão?

26 Ele bem sabe o que deve fazer, porque é Deus quem o ensina e lhe faz ver como são as coisas.

27 Ele não debulha todos os grãos da mesma maneira. Um malho nunca é usado sobre a ervilhaca; bate-se antes com uma vara. Não se passa uma roda debulhadora sobre os cominhos; sacodem-se antes, levemente, com um pau. O trigo esmiuça-se facilmente, por isso não se trilha continuamente.

29 O Senhor dos exércitos celestiais é um conselheiro maravilhoso e dá sabedoria ao lavrador.

1 Voi Efraimin juopuneitten ylvästä kruunua ja sen kunnian loisteen kuihtuvata kukkaa, joka on kukkulan laella, viinistä päihtyneitten lihavan laakson keskellä!

2 Katso, Herralta tulee hän, joka on väkevä ja voimallinen, niinkuin raesade, rajumyrsky. Niinkuin rankkasade, väkeväin tulvavetten kuohu, hän voimalla maahan kaataa.

3 Jalkoihin tallataan Efraimin juopuneitten ylväs kruunu.

4 Ja sen kunnian loisteen kuihtuvan kukan, joka on kukkulan laella, lihavan laakson keskellä, käy niinkuin varhaisviikunan ennen kesää: kuka vain sen näkee, tuskin se on hänen kourassaan, niin hän sen jo nielaisee.

5 Sinä päivänä Herra Sebaot on oleva loistava kruunu ja kunnian seppele kansansa jäännökselle

6 ja oikeuden henki sille, joka oikeutta istuu, ja väkevyys niille, jotka torjuvat hyökkäyksen takaisin porttia kohden.

7 Ja nämäkin horjuvat viinistä ja hoipertelevat väkijuomasta. Väkijuomasta horjuu pappi ja profeetta; he ovat sekaisin viinistä, hoipertelevat väkijuomasta. He horjuvat näyissä, huojuvat tuomioissa.

8 Sillä täynnä oksennusta ja saastaa ovat kaikki pöydät-ei puhdasta paikkaa!

11 Niin, sopertavin huulin ja vieraalla kielellä hän on puhuva tälle kansalle,

14 Sentähden kuulkaa Herran sana, te pilkkaajat, te jotka hallitsette tätä kansaa Jerusalemissa.

16 sentähden, näin sanoo Herra, Herra: Katso, minä lasken Siioniin peruskiven, koetellun kiven, kalliin kulmakiven, lujasti perustetun; joka uskoo, se ei pakene.

17 Ja minä panen oikeuden mittanuoraksi ja vanhurskauden vaa'aksi, ja rakeet hävittävät valheturvan, ja vedet huuhtovat pois piilopaikan.

18 Teidän liittonne kuoleman kanssa pyyhkäistään pois, ja teidän sopimuksenne tuonelan kanssa ei kestä; kun vitsaus tulee niinkuin tulva, niin se teidät maahan tallaa.

19 Niin usein kuin se tulee, tempaa se teidät valtaansa, sillä aamu aamulta se tulee, tulee päivällä ja yöllä: totisesti, kauhuksi on tämän saarnan opetus.

20 Sillä vuode on oleva liian lyhyt ojentautua ja peitto liian kaita kääriytyä.

21 Sillä Herra nousee niinkuin Perasimin vuorella, hän kiivastuu niinkuin Gibeonin laaksossa tehdäkseen työnsä, oudon työnsä, ja toimittaakseen tekonsa, kumman tekonsa.

22 Älkää siis pilkatko, etteivät teidän siteenne vielä kiristyisi; sillä Herralta Sebaotilta minä olen kuullut hävitys-ja tuomiopäätöksen, joka on kohtaava kaikkea maata.

23 Kuunnelkaa ja kuulkaa minun ääntäni, tarkatkaa ja kuulkaa minun sanojani.

24 Ainako kyntäjä vain kyntää, kun olisi kylväminen, ainako vakoaa ja äestää maatansa?

25 Eikö niin: kun hän on tasoittanut sen pinnan, hän kylvää mustaa kuminaa, sirottelee höystekuminaa, panee nisunjyvät riviin, ohran omaan paikkaansa ja kolmitahkoista vehnää vierelle?

26 Hänen Jumalansa on neuvonut hänelle oikean tavan ja opettaa häntä.

27 Sillä ei mustaa kuminaa puida puimaäkeellä eikä puimajyrän tela pyöri höystekuminan yli, vaan musta kumina lyödään irti sauvalla ja höystekumina vitsalla.

28 Puidaankos leipävilja murskaksi? Ei sitä kukaan iankaiken pui eikä aina aja sen päällitse puimajyrällään ja hevosillaan; ei sitä murskaksi puida.

29 Tämäkin on tullut Herralta Sebaotilta; hänen neuvonsa on ihmeellinen ja ymmärryksensä ylen suuri.